Wygnańczyce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wygnańczyce
wieś
Ilustracja
Droga wojewódzka nr 278 w Wygnańczycach (2022)
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

wschowski

Gmina

Wschowa

Liczba ludności (2009)

173

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

67-400[2]

Tablice rejestracyjne

FWS

SIMC

0378030

Położenie na mapie gminy Wschowa
Mapa konturowa gminy Wschowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wygnańczyce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wygnańczyce”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Wygnańczyce”
Położenie na mapie powiatu wschowskiego
Mapa konturowa powiatu wschowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wygnańczyce”
Ziemia51°49′50″N 16°11′33″E/51,830556 16,192500[1]

Wygnańczyce (niem. Weigmannsdorf[3]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Wschowa. Wieś jest siedzibą sołectwa Wygnańczyce, w którego skład wchodzi również miejscowość Pszczółkowo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na dzisiejszym obszarze miejscowości odkryto kilka śladów osadniczych kultury łużyckiej[4]. Wygnańczyce założono w średniowieczu[5], miejscowość ma charakter ulicówki[6]. Wsią władali m.in. członkowie rodu von Seher-Thoss[5][6] oraz Opalińscy herbu Łodzia[5]. Na początku XIX wieku właścicielem Wygnańczyc został Joseph Jonemann, który jest autorem polskojęzycznej kroniki wschowskiej[7]. We wsi znajdował się graniczny[6] kościół (lub kaplica[8]) ewangelicki[9], zamknięty w 1719 roku[8], pozostałością po nim są płyty epitafijne Seherr-Thossów[10] na cmentarzu we Wschowie[9] w Lapidarium Rzeźby Nagrobnej[10], a także dwór, zbudowany prawdopodobnie w XVIII wieku[5], niezachowany, zniszczony w 1945 roku[5]. W 1913 roku otworzono stację kolejową Weigmannsdorf (została przemianowana na Wygnańczyce)[11]; po jej likwidacji pozostały zabytkowe zabudowania stacyjne[12]. Po społeczności ewangelickiej pozostał zabytkowy cmentarz[12]. Nad jeziorem Dąbie (niem. Damm-See[13]) znajduje się baza wypoczynkowa hufca ZHP Lubin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.

25 czerwca 2009 roku sołectwo zamieszkiwało 173 mieszkańców[14].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 152514
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1570 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Topolexicon. Zestawienie nazw miejscowości i jednostek toponomastycznych ziemi głogowskiej. Suplement do Encyklopedii Ziemi Głogowskiej, Głogów: Towarzystwo Miłośników Głogowa, 1995, s. 8.
  4. Załącznik A. Wykaz obiektów wpisanych do rejestru zabytków na terenie gminy Wschowa [online], s. 84.
  5. a b c d e WYGNAŃCZYCE /Weigmansdorf/ | zamki, pałace, dworki [online] [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  6. a b c Powiat wschowski 2017 ↓, s. 30.
  7. Powiat wschowski 2017 ↓, s. 30-31.
  8. a b Stare Strącze do 1945 roku – Parafia Świętej Jadwigi Śląskiej w Starym Strączu [online] [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  9. a b WSCHOWA - FRAUSTADT [online], www.glogow.pl [dostęp 2022-07-19].
  10. a b Powiat wschowski 2017 ↓, s. 31.
  11. Linia kolejowa Głogów - Sława - Kolsko - Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej [online], www.glogow.pl [dostęp 2022-07-21].
  12. a b Lokalny Program Rewitalizacji Gminy Wschowa na lata 2017-2022, Wschowa, marzec 2018, s. 17.
  13. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], www.slownik.ihpan.edu.pl [dostęp 2022-07-20].
  14. Sołectwa, Sołtysi i Rady Sołeckie. wschowa.pl, 2009-06-25. [dostęp 2009-08-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]