Przejdź do zawartości

Wywód (błogosławieństwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obraz En kones højtidelige kirkegang efter barselfærd autorstwa Christena Dalsgaarda z 1860 roku przedstawiający wywód

Wywódbłogosławieństwo udzielane położnicy po urodzeniu dziecka (łac.) benedictio mulieris post partum.

Źródeł zwyczaju wywodu upatruje się w obyczaju rytualnego oczyszczania z „nieczystości” opisywanym w Starym Testamencie (Kpł 12,1-8; 15,19-30)[1][2], jednak modlitwy w Kościele katolickim miały odmienny od pierwowzoru charakter, wyrażały bowiem prośby o łaskę i błogosławieństwo Boże dla noworodka i matki[2]. Staropolski zwyczaj przebiegał w ten sposób, że matka wchodziła bocznymi drzwiami do zakrystii, gdzie ksiądz odprawiał błogosławieństwo, po czym z zapaloną świecą szła do ołtarza[1].

Po Soborze Watykańskim II wywód zastąpiły elementy obrzędu chrztu dziecka[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Wywód. Katolicka Agencja Informacyjna. [dostęp 2017-03-02].
  2. a b ks. Marian Kowalewski: Mały słownik teologiczny. Poznań–Warszawa–Lublin: Drukarnia i Księgarnia św. Wojciecha, 1960, s. 414.