Władysław Ludwik Evert

Władysław Ludwik Evert
	; Władysław Ludwik Evert (przed 1926)
Data urodzenia	22 listopada 1890
Data śmierci	28 maja 1965
Narodowość	polska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Ludwik Evert, także Ewert (ur. 22 listopada 1890^[1]^[2], zm. 28 maja 1965) – polski adwokat, pisarz, poeta, dziennikarz, oficer rezerwy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był Ludwik Evert (przemysłowiec, handlowiec, senator), a siostrą Halina Evert-Kappesowa (1900-1985) (historyk, bizantynolog).

Do 1927 był redaktorem czasopisma „Naród i Wojsko”^[3]. Od 1 grudnia 1927 pełnił funkcję redaktora naczelnego pisma „Polska Zbrojna”^[4]^[5] do 1934. W kwietniu 1933 w Warszawie został wybrany członkiem zarządu Zrzeszenia Beletrystów Polskich^[6]. W 1934 powołał organizację „Korpus Lechitów”, który 2 marca 1935 został rozwiązany. Następnie założył kolejną organizację pod nazwą „Państwowy Radykalny Narodowy Front Młodych przy Partii Pracy BBWR”.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 24-1-26)^[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Ciemnie i szały (1913)
Płomienie w lustrach (1920)
Poza frazesem i demagogją. Na marginesie dyskusji ustrojowej, etc. (1930)^[8]
Jego dławiąca mość... kryzys (1936)
Szekspir (1950, współautorzy: Mihail Mihailovič Morozov; Stanisław Helsztyński)
Język rosyjski. Cz. 2 (1955, współautorka: Danuta Grzymałowska)
Język rosyjski. Cz. 4 (1955)
Język rosyjski dla 1 sem. wszystkich kierunków. Cz. 1 (1956)
Słownik rosyjsko-polski i polsko-rosyjski do skryptu pt. Język rosyjski cz. 1 : dla sem. 1 wszystkich kierunków (1956)
Leszek Raabe we wspomnieniach przyjaciół (1963, współautor: Krzysztof Dunin-Wąsowicz)^[9]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[10]
Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi^[11]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[11]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[11]
Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[12]
Komandor Orderu Grobu Świętego (Stolica Apostolska)^[11]
Komandor Orderu Krzyża Orła (Estonia)^[11]^[13]
Komandor Orderu Czerwonego Krzyża (Estonia)^[11]
Komandor Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)^[11]
Oficer Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)^[13]
Oficer Orderu Korony Włoch (Włochy)^[11]
Oficer Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)^[11]
Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)^[11]
Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)^[11]^[13]
Oficer Orderu Smoka Annamu (Francja)^[11]
Oficer Orderu Krzyża Białego (Estonia)^[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 200.
↑ Łoza 1938 ↓, s. 168, tu 23 listopada 1890.
↑ Styl Evertowski. „Myśl Niepodległa”, s. 521, Nr 931 z 18 sierpnia 1928.
↑ Styl Evertowski. „Myśl Niepodległa”, s. 519, Nr 931 z 18 sierpnia 1928.
↑ Honor Piłatów. „Myśl Niepodległa”, s. 278-281, Nr 916 z 5 maja 1928.
↑ Nowy zarząd Zrzeszenia beletrystów. „Kurier Warszawski”. Nr 104, s. 3, 14 kwietnia 1933.
↑ Władysław Ludwik Evert. polskie-cmentarze.com. [dostęp 2015-08-28].
↑ Cezary Jellenta. Z literatury idei i czynu. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 34 z 12 lutego 1931.
↑ Leszek Raabe we wspomnieniach przyjaciół. books.google.pl. [dostęp 2015-08-28].
↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu pracy społecznej i przysposobienia wojskowego”.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 168.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.
↑ ^a ^b ^c Odznaczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 250 z 29 października 1931.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 168. [dostęp 2022-02-18].
Władysław Ludwik Evert – publikacje w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2015-08-28].

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934200-1] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 200.

[CITEREFŁoza1938168,_tu_23_listopada_1890-2] Łoza 1938 ↓, s. 168, tu 23 listopada 1890.

[3] Styl Evertowski. „Myśl Niepodległa”, s. 521, Nr 931 z 18 sierpnia 1928.

[4] Styl Evertowski. „Myśl Niepodległa”, s. 519, Nr 931 z 18 sierpnia 1928.

[5] Honor Piłatów. „Myśl Niepodległa”, s. 278-281, Nr 916 z 5 maja 1928.

[6] Nowy zarząd Zrzeszenia beletrystów. „Kurier Warszawski”. Nr 104, s. 3, 14 kwietnia 1933.

[7] Władysław Ludwik Evert. polskie-cmentarze.com. [dostęp 2015-08-28].

[8] Cezary Jellenta. Z literatury idei i czynu. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 34 z 12 lutego 1931.

[9] Leszek Raabe we wspomnieniach przyjaciół. books.google.pl. [dostęp 2015-08-28].

[10] M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu pracy społecznej i przysposobienia wojskowego”.

[sl-11] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 168.

[12] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.

[GL1931-13] Odznaczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 250 z 29 października 1931.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]