Przejdź do zawartości

XI Puchar Gordona Bennetta (balonowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
XI Balonowy Puchar Gordona Bennetta
Bruksela (1921) Bruksela (1923)
Ilustracja
Start balonów.
Data

6 sierpnia 1922

Miejscowość

Genewa

Organizator

FAI

Liczba zawodników

19 załóg

Liczba reprezentacji

7

Zwycięzcy
 Belgia

Ernest Demuyter
Alexander Veenstra

XI Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane w 1922 w Genewie. Zawody rozpoczęły się 6 sierpnia.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki zwycięstwu w 1921 roku szwajcarskiej załogi, kolejne zawody mogły odbyć się w Szwajcarii. Oficjalnie odbywały się one w Genewie, ale miejsce startu wyznaczono obok fabryki w Châtelaine niedaleko Vernier. Po wybuchu w 1909 roku gazowni w Genewie, tam właśnie została ona odbudowana.

Imprezy poprzedzające zawody

[edytuj | edytuj kod]

Zawody poprzedziły imprezy, które rozpoczęły się 1 sierpnia, w dniu święta narodowego Szwajcarii. Zaplanowano 11 imprez. Udział zgłosiło 20 balonów: 3 włoskie, 3 francuskie, 2 hiszpańskie, 2 amerykańskie, 2 angielskie i 6 szwajcarskich (m.in. Helvetia, Geneve, Zurych, Leman, Blitz). 2 sierpnia 6 balonów wzięło udział w konkursie lotu na odległość. Zwyciężył francuski balon La Fernande pilotowany przez Georges Blanchet, któremu towarzyszyła pani L. Clavel. Dotarli oni do Turynu przelatując nad Alpami[1].

3 sierpnia zorganizowano samochodowy pościg za balonem. „Lisem” był balon Cumulus pilotowany przez księcia de la Vaulx. W pościgu wzięło udział 25 samochodów i 8 balonów. Balon ukryty w wąwozie pierwszy znalazł John Gallay z TCS i major Gerber na balonie l'Azurei. W piątek 4 sierpnia konkurs lotu na i lądowania w wybranym punkcie wygrał włoski major Giuseppe di Valle. Sobota była dniem odpoczynku, a uczestników i organizatorów zaproszono na bankiet[1].

Balon Geneve

[edytuj | edytuj kod]

Szwajcarzy licząc na kolejne zwycięstwo postanowili ufundować nowy balon, który weźmie udział w zawodach w 1922 roku. Powstał komitet, który zbierał na ten cel pieniądze. Balon noszący nazwę Geneve o pojemności 2200 m³ został wykonany przez augsburską firmę Riedinger za 12 000 franków. Właścicielem został genewski oddział Aeroklubu Szwajcarii. W dniu 23 lipca zaplanowano pierwszy lot, ale z powodu złej pogody nie mógł się on odbyć[2].

Uczestnicy

[edytuj | edytuj kod]
Zajęte
miejsce
Balon Pojemność Załoga
pilot
pomocnik pilota[3]
Kraj Czas lotu
[h]
Odległość
[w km]
Państwo
Miejsce lądowania[3]
1. Belgica Ernest Demuyter

Alexander Veenstra

 Belgia 25:49 1372,10 Mołdawia

Ocnitza

2. Uncle Sam Harry E. Honeywell

Jeptha Homer II Wade

 Stany Zjednoczone 26:12 1061,90 Węgry

Tapiogyorgie

3. La Picardie Maurice Bienaimé

Georges Ravaine

 Francja 19:32 923,30 Moor
4. Trionfale IX C. Barbanti

Ugo Medori

 Włochy 22:38 842,10 Austria

Poydsdorf

5. Bruxelles kpt Mathieu Labrousse

col Dewandre

 Belgia 16:22 805,80 Węgry

Steinamanger

6. Army Oscar Westover

Carleton F Bond

 Stany Zjednoczone 16:59 790,30 Węgry

Csorotnek

7. Helwetia kpt. Paul Armbruster

lt H. Oertli

 Szwajcaria 18:50 789,10 Kirsclag
8. Trionfale V Giuseppe di Valle

Ferrero

 Włochy 15:37 774,40 Austria

Waldegg

9. Aerostiere III A. Guglielmetti

Grassi

 Włochy 21:13 675,60 Czechosłowacja

Czeskie

Budziejowice[3]

10. La Savoie Jules Dubois

Henri Debray

 Francja 16:18 583,90 Niemcy

Rossbach

11. Zurich R. O. Muller

Alex de Quervain

 Szwajcaria 18:22 581,20 Austria

Zell an Moss

12. Anjou Georges Cormier

Auger

 Francja 17:01 557,80 Austria

Eslsbethen

13. Navy Lieut. Walter F. Reed

Chief Shade

 Stany Zjednoczone 19:31 483,70 Niemcy

Pappenheim

14. Margaret Harold Ernest Allen

Arthur Charles Spencer[4]

 Wielka Brytania 16:15 459,40 Niemcy

Kühlbach

15. Cité Ardente George

Van Huysse

 Belgia 8:15 345,50 Niemcy

Kempten

16. Bee Griffith Brewer

Claude Brabazon[5]

 Wielka Brytania 12:36 217,50 Szwajcaria

Hedigen

17. Genève Louis Ansermier

Christian von Grünigen

 Szwajcaria 7:26 204,50 Niemcy

Lindenberg

18. Polar Martinez-Sanz

Jose Lopez Tienda

 Hiszpania 7:33 189,40 Szwajcaria

Sempach

19. Fernando Duro Eduardo Magdalena

Joaquin de la Llave

 Hiszpania 1:22 4,30 Szwajcaria

Le Grand-Saconnex

Miejsca lądowania załóg.

Przebieg zawodów

[edytuj | edytuj kod]

W wyniku losowania ustalono następującą kolejność startu: 1.Fernando Duro (Hiszpania) 2. Helwetia (Szwajcaria) 3. Margaret (Wielka Brytania) 4. Belgica (Begia) 5. Army (USA) 6. Aerostiere III (Włochy) 7. La Picardie (Francja) 8. Polar (Hiszpania) 9. Genève (Szwajcaria) 10. Bee (Wielka Brytania) 11.Bruxelles (Belgia) 12.Uncle Sam (USA) 13. Trionfale V (Włochy) 14. Anjou (Francja) 15. Zurich (Szwajcaria) 16.Cité Ardente (Belgia) 17. Navy (USA) 18. Trionfale IX (Italien) 19. La Savoie (Francja)[6]. Start balonów zaplanowano w niedzielę 6 sierpnia o godzinie 15:45. Jako pierwszy, przy dźwiękach hymnu, wystartował szwajcarski balon Helvetia. Po niej w odstępach 5 minutowych startowały kolejne załogi. Pogoda była dobra, a start oglądało 50 000 widzów[1]. Balon Fernando Duro, który miał problemy ze startem wystartował jako ostatni[6].

Zawody wygrał Ernest Demuyter pokonując o ponad 300 km drugą, amerykańską załogę. Nagrodę za najdłuższy czas lotu otrzymał Honeywell, drugi z amerykańskich pilotów Walter F. Reed zdobył nagrodę za najlepiej prowadzony dziennik[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c La Coupe Gordon-Bennett de ballons à Vernier-Châtelaine, une semaine plein gaz (1922) [online], www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).
  2. Le ballon „Genève” et ses deux occupants foudroyés en compétition à Bruxelles (1923) [online], www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).
  3. a b c R. L., La Semaine D'Aerostiation de Geneve, „L'Aérophile” (15–16), 15 sierpnia 1922, s. 233–235 (fr.).
  4. John Dunville Dunville, CBE, DL (1866–1929): Flights by the Dunvilles and Cups Won [online], www.dumville.org [dostęp 2020-03-19] (ang.).
  5. 11th Coupe Aéronautique Gordon Bennett. legends.gordonbennett.aero. [dostęp 2020-03-20]. (ang.).
  6. a b Das Gordon-Bennett-Rennen der Freiballone, „Illustrierte Motorzeitung”, anno.onb.ac.at, 7 września 1922, s. 14 [dostęp 2020-03-19] (niem.).
  7. Balloon Race Winner Covered 852.53 miles, „Evening Star”, 9 września 1922, s. 3, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-02-24] (ang.).