Yrjö Väisälä
| Yrjö Väisälä | |
 |
|
| Kraj działania |  Finlandia |
| Data i miejsce urodzenia | 6 września 1891 Kontiolahti |
| Data i miejsce śmierci | 21 lipca 1971 Naantali |
| doktor nauk astronomii | |
Yrjö Väisälä (czytaj [ˈyrjø ˈʋæisælæ]) (ur. 6 września 1891 w Kontiolahti, zm. 21 lipca 1971 w Rymättylä, obecne Naantali) – fiński geodeta, fizyk i astronom.
Studiował astronomię na Uniwersytecie Helsińskim. W 1922 roku otrzymał tytuł doktorski. W 1925 został profesorem na Uniwersytecie Turku, gdzie od 1927 przejął odpowiedzialność za astronomię. Od 1951 był członkiem Akademii Fińskiej.
Był renomowanym optykiem. Konstruował optykę korekcyjną do teleskopów Schmidta, wprowadził do geodezji interferometrię w celu standaryzacji pomiarów odległości. Jako geodeta wykorzystywał metodę triangulacji, race świetlne i światła do mierzenia odległości. Planował użycie balonów, rakiet i sztucznych satelitów do triangulacji międzykontynentalnej. Założył w latach 50. XX w. Obserwatorium Tuorla, które było położonym najbliżej Bieguna Północnego obserwatorium astronomicznym na świecie.
Odkrył w czasie swojej kariery naukowej 128 planetoid[1] i dwie komety: 40P/Vaisala i 139P/Vaisala-Oterma.
W uznaniu zasług jego nazwiskiem nazwano jedną z planetoid – (1573) Väisälä[2] oraz krater Väisälä na Księżycu.
Przypisy
- ↑ Minor Planet Discoverers (ang.). W: Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2016-06-22. [dostęp 2016-08-02].
- ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2007, s. 125. ISBN 978-3-540-29925-7.
