Yvette Cooper

Yvette Cooper
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1969 ; Inverness
	Naczelny sekretarz skarbu
Okres	od 24 stycznia 2008; do 5 czerwca 2009
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Andy Burnham
Następca	Liam Byrne
	Minister pracy i emerytur
Okres	od 5 czerwca 2009; do 11 maja 2010
Poprzednik	James Purnell
Następca	Iain Duncan Smith
	Multimedia w Wikimedia Commons

Yvette Cooper (ur. 20 marca 1969 w Inverness) – brytyjska polityk, członek Partii Pracy, minister w rządzie Gordona Browna. Pierwsza kobieta na stanowisku naczelnego sekretarza skarbu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Tony’ego Coopera, byłego przewodniczącego British Nuclear Industry Forum^[1]. Wykształcenie odebrała w Eggar’s School, Alton College oraz w Balliol College na Uniwersytecie Oksfordzkim^[2]. Uczelnię ukończyła z tytułem bakałarza politologii, filozofii i ekonomii. W 1991 r. uzyskała stypendium Kennedy’ego i rozpoczęła studia na Uniwersytecie Harvarda, który ukończyła z tytułem magistra ekonomii^[3].

Początek jej kariery politycznej przypadł na rok 1990, kiedy została doradcą ekonomicznym Johna Smitha, Kanclerza Skarbu w gabinecie cieni. W 1992 r. pracowała przy kampanii prezydenckiej Billa Clintona^[3]. W tym samym roku została doradczynią nowego opozycyjnego Kanclerza Skarbu, Gordona Browna. W 1994 r. rozpoczęła pracę w Centre for Economic Performance^[4]. W 1995 r. została korespondentem ekonomicznym The Independent^[5]. Była nim do 1997 r., kiedy to została wybrana do Izby Gmin jako reprezentantka okręgu Pontefract and Castleford^[6].

Swoją pierwszą mowę na forum parlamentu wygłosiła 2 lipca 1997 r., w której wypowiedziała się na temat bezrobocia w swoim okręgu wyborczym^[7]. Początkowo pracowała w komisji edukacji i zatrudnienia. W 1999 r. została parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie zdrowia. W 2003 r. rozpoczęła pracę w Urzędzie Zastępcy Premiera. Po wyborach 2005 r. została ministrem stanu w tymże urzędzie. W 2007 r. została ministrem stanu ds. budownictwa i planowania z prawem uczestniczenia w posiedzeniach ścisłego gabinetu. W 2008 r. została członkiem gabinetu jako naczelny sekretarz skarbu. 5 czerwca 2009 r. została ministrem pracy i emerytur^[6]. Pozostała na tym stanowisku do przegranych wyborów w 2010 r.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem jest Ed Balls, były minister dzieci, szkół i rodzin^[8]. Ed i Yvette pobrali się 10 stycznia 1998 r. w Eastbourne^[9]. Mają razem troje dzieci: Ellie, Joego i Maddy^[10]. Po urodzeniu syna w 2001 r. była pierwszym członkiem rządu, który udał się na urlop macierzyński^[11]. Lubi pływać i malować portrety^[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Labour and the nuclear lobby [online], 23 maja 2007 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ MP back to inspire budding politicians [online], Farnham Herald [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ ^a ^b Who is Yvette Cooper? Labour leadership contender guide, „BBC News”, 10 września 2015 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ The New Statesman Profile – Yvette Cooper [online], www.newstatesman.com [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ Top 10 journalist-politicians [online], The Independent, 27 maja 2016 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ ^a ^b Yvette Cooper MP, Normanton, Pontefract and Castleford [online], TheyWorkForYou [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ Yvette Cooper – 1997 Maiden Speech to the House of Commons [online] [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ Yvette Cooper interview: Labour’s quiet contender [online], the Guardian, 2 marca 2014 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ Politics: These modern nuptials are so New Labour [online], The Independent, 10 stycznia 1998 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ Julia LlewellynJ.L. Smith Julia LlewellynJ.L., Yvette Cooper interview: My daughter’s tweets sent a message — our kids are worried about us, ISSN 0140-0460 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ NicholasN. Watt NicholasN., Pregnant minister praised for taking maternity leave, „The Guardian”, 16 lutego 2001, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-10-09] (ang.).
↑ AllegraA. Stratton AllegraA., The Guardian profile: Yvette Cooper is truly tenacious, but nicer than she gets credit for, „The Guardian”, 28 listopada 2008, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona Yvette Cooper

[1] Labour and the nuclear lobby [online], 23 maja 2007 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[2] MP back to inspire budding politicians [online], Farnham Herald [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[:0-3] Who is Yvette Cooper? Labour leadership contender guide, „BBC News”, 10 września 2015 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[4] The New Statesman Profile – Yvette Cooper [online], www.newstatesman.com [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[5] Top 10 journalist-politicians [online], The Independent, 27 maja 2016 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[:1-6] Yvette Cooper MP, Normanton, Pontefract and Castleford [online], TheyWorkForYou [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[7] Yvette Cooper – 1997 Maiden Speech to the House of Commons [online] [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[8] Yvette Cooper interview: Labour’s quiet contender [online], the Guardian, 2 marca 2014 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[9] Politics: These modern nuptials are so New Labour [online], The Independent, 10 stycznia 1998 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[10] Julia LlewellynJ.L. Smith Julia LlewellynJ.L., Yvette Cooper interview: My daughter’s tweets sent a message — our kids are worried about us, ISSN 0140-0460 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[11] NicholasN. Watt NicholasN., Pregnant minister praised for taking maternity leave, „The Guardian”, 16 lutego 2001, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[12] AllegraA. Stratton AllegraA., The Guardian profile: Yvette Cooper is truly tenacious, but nicer than she gets credit for, „The Guardian”, 28 listopada 2008, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-10-09] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

W dniu powstania	Gordon Brown Douglas Alexander baronessa Ashton Ed Balls Hilary Benn Hazel Blears Des Browne Andy Burnham Alistair Darling John Denham Peter Hain Harriet Harman Geoff Hoon John Hutton Alan Johnson Ruth Kelly David Miliband Ed Miliband James Purnell Jacqui Smith Jack Straw Shaun Woodward
Późniejsi członkowie gabinetu	lord Adonis Bob Ainsworth Ben Bradshaw Liam Byrne Yvette Cooper Tessa Jowell lord Mandelson Jim Murphy Paul Murphy baronessa Royall