Zakon Świętej Klary
 |
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Ubogie Siostry Świętej Klary (dyskusja).
|
| ||
| Dewiza: Pax et Bonum
Pokój i Dobro | ||
| Pełna nazwa | Zakon Świętej Klary | |
| Nazwa łacińska | Ordo Sanctae Clarae | |
| Skrót zakonny | OSC | |
| Wyznanie | katolickie | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Założyciel | św. Franciszek i św. Klara z Asyżu | |
| Data założenia | 1212 | |
Zakon Świętej Klary (Ordo Sanctae Clarae – OSC) zwany potocznie zakonem klarysek – żeńskie klauzurowe zgromadzenie zakonne II Zakonu franciszkańskiego. Powołany w 1211 roku przez św. Franciszka z Asyżu i św. Klarę z Asyżu (1193-1253).
Do Polski sprowadzony przez bł. Salomeę (1212-1268), córkę Leszka Białego, księcia krakowskiego. Siostry zamieszkały w Zawichoście, a później w Skale, skąd w roku 1316 przeniosły się do Krakowa.
Kolejne fundacje powstały: w 1280 roku w Starym Sączu z inicjatywy świętej Kingi i w 1283 roku w Gnieźnie z inicjatywy bł. Jolenty. W XVII w. powstały klasztory klarysek w Śremie, Kaliszu, Chęcinach i Zamościu. Prowadził zakon klarysek starosądeckich również akcje osadnicze w Pieninach nad Dunajcem od pierwszej połowy XIV w. Najstarsze dokumenty pochodzące z lat trzydziestych XIII w określają Nowotarżczyznę jako „territorium Ludemy”, dokument cysterski z ok. 1234. Dokumenty te mówią o prawie sprowadzania na Podhale Niemców według wzorów śląskich, dokument Henryka Brodatego z 1234, będący jednocześnie najwcześniejszym w Małopolsce przywilejem prawa niemieckiego.
Kasatę zakonów kontemplacyjnych, dokonaną przez zaborców w XVIII wieku, przetrwały klasztory w Krakowie i Starym Sączu.
W ostatnich latach klaryski założyły nowe fundacje: w 1986 roku w Miedniewicach, a w 1995 roku w Zamościu. Najmłodszymi klasztorami polskich klarysek są: Saltpond w 1990 roku (Ghana, Afryka) i Skaryszew (koło Radomia) w 1997 roku klaryski z Polski modlą się również w Dingolfing w Niemczech.
Każdy z klasztorów klarysek jest autonomiczny.
W Polsce domy zakonne znajdują się w Starym Sączu, Krakowie, Miedniewicach, Sitańcu k. Zamościa, Skaryszewie i Sandomierzu. We wszystkich domach mniszki żyją według Reguły Urbana IV (1263)[1].
W Kaliszu znajduje się jedyny w Polsce klasztor Ubogich Sióstr Świętej Klary (OSC), w którym siostry żyją według pierwotnej Reguły św. Klary, zatwierdzonej przez pap. Innocentego IV w 1253 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Konstytucje Zakonu Świętej Klary z Asyżu złączonego z Zakonem Braci Mniejszych Konwentualnych, 4, [w:] Reguła i Konstytucje Mniszek Zakonu Świętej Klary złączonego z Zakonem Braci Mniejszych Konwentualnych, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 1991, s. 50.
- ↑ Konstytucje Generalne Zakonu Ubogich Sióstr Świętej Klary, 1, [Kalisz] 2005, s. 5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Reguła św. Klary
- Fundacje Zakonu w Polsce
- Klaryski na świecie (ang.)
- Klaryski w Encyklopedii katolickiej (ang.)
