Zapalenie tarczycy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zapalenie tarczycy (łac. thyroiditis) – stan zapalny gruczołu tarczowego. Przyczyny stanu zapalnego gruczołu mogą być różne, najczęściej podłoże jest autoimmunologiczne (choroba Hashimoto). Przy różnicowaniu typów zapalenia tarczycy bierze się pod uwagę okoliczności pojawienia się choroby i czas jej trwania (choroba może być ostra, podostra, przewlekła) oraz przeważający rodzaj nacieku zapalnego (neutrofile, leukocyty, naciek ziarniniakowy).

Podział[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się następujące typy zapaleń tarczycy[1][2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Andrzej Szczeklik (red.), Jerzy Alkiewicz, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ISBN 83-7430-031-0, OCLC 830805120.
  2. Pearce EN, Farwell AP, Braverman LE. Thyroiditis. „The New England journal of medicine”. 26 (348), s. 2646–55, czerwiec 2003. DOI: 10.1056/NEJMra021194. PMID: 12826640.