Zdzisław Walczewski
generał brygady w st. spocz. | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
• 4 Ośr. Przeciw. Radioel.[a] |
Stanowiska |
• d-ca centrum napraw |
Odznaczenia | |
Zdzisław Walczewski (ur. 10 listopada 1939 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, szef logistyki–zastępca dowódcy Krakowskiego Okręgu Wojskowego w latach 1992–1998.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zdzisław Walczewski syn Teodora urodził się 10 listopada 1939 w Warszawie. We wrześniu 1959 jako podchorąży rozpoczął służbę wojskową w Oficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu. Promowany na stopień podporucznika w 1962. Rozpoczął zawodową służbę w 4 Ośrodku Przeciwdziałania Radioelektronicznego[3][4] w Giżycku, gdzie był dowódcą centrum napraw oraz dowódcą plutonu zakłóceń łączności dowodzenia. W 1970 po zmianach organizacyjnych objął funkcję starszego pomocnika szefa sztabu–szefa łączności 4 Pułku Zakłóceń Radiolokacyjnych w Giżycku[3].
W latach 1973–1976 słuchacz Wojskowej Akademii Tyłów i Transportu ZSRR. Po studiach powrócił do macierzystego pułku, gdzie objął stanowisko kwatermistrza–zastępcy dowódcy. Od 1977 pełnił służbę w Głównym Kwatermistrzostwie WP na stanowisku starszego oficera oddziału szkolenia. We wrześniu 1980 po rocznej praktyce na stanowisku kwatermistrza–zastępcy dowódcy 10 Dywizji Pancernej w Opolu został szefem sztabu–zastępcą kwatermistrza Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W roku 1984 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w ASG. W 1989 został skierowany do służby w Sztabie Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Układu Warszawskiego w Moskwie, gdzie był starszym oficerem kierunku zachodniego Zarządu Tyłów Operacyjnych. Od sierpnia 1991 współtworzył Krakowski Okręg Wojskowy w składzie grupy organizacyjno-przygotowawczej[3].
9 listopada 1992 został awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsę[5]. W latach 1992–1998 piastował funkcję szefa logistyki–zastępcy dowódcy KOW. Od 1998 do czasu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej 10 listopada 1999 był komendantem Komendy Rejonu Logistycznego Kraków[3].
15 sierpnia 2000 z okazji Święta Wojska Polskiego został uhonorowany listem gratulacyjnym przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego w związku z zakończeniem służby wojskowej[6].
Awanse[3][edytuj | edytuj kod]
- podporucznik – 1962
- porucznik – 1965
- kapitan – 1969
- major – 1974
- podpułkownik – 1978
- pułkownik – 1989
- generał brygady – 1992
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[3]
- tytuł "Honorowego Podhalańczyka 21 BSP" – 1997[7]
i inne
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Walka elektroniczna w siłach zbrojnych Polski Ludowej. cyberdefence24.pl. [dostęp 2022-04-03].
- ↑ Walka elektroniczna w siłach zbrojnych III RP. cyberdefence24.pl. [dostęp 2022-04-03].
- ↑ a b c d e f g Jędrzejko, Krogulski, Paszkowski 2002 ↓, s. 306.
- ↑ jednostki wojskowe.pl
- ↑ Tomasz Honkisz. Kronika. „WPH”. 2/93. s. 279-285.
- ↑ Nominacje generalskie z okazji Dnia Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2000-08-15. [dostęp 2022-04-02].
- ↑ Honorowi Podhalańczycy - Wykaz [online], 21bsp.wp.mil.pl [dostęp 2022-04-02] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- Podporucznicy ludowego Wojska Polskiego
- Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Absolwenci Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K.J. Woroszyłowa
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Ludzie związani z Giżyckiem
- Wojskowi związani z Warszawą
- Ludzie związani z Opolem
- Ludzie związani z Krakowem
- Wojskowi związani z Krakowem
- Urodzeni w 1939