Zdzisław Zioło

Zdzisław Marian Zioło

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1896 Dąbrowa Tarnowska
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	70 Pułk Piechoty
Stanowiska	oficer mobilizacyjny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Zdzisław Marian Zioło (ur. 13 lipca 1896 w Dąbrowie Tarnowskiej, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Tomasza i Anny z Żarskich. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. 1 listopada 1914, jako żołnierz 9. kompanii 2 pułku piechoty przebywał w szpitalu w Dombó.

W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 16 pułku piechoty.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1920 roku. W 1921 roku został przeniesiony do 70 pułku piechoty. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w 70 pp na stanowisku oficera mobilizacyjnego.

W czasie mobilizacji w 1939 roku został przydzielony do Ośrodka Zapasowego 17 Dywizji Piechoty.

Zdzisław Zioło w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Bibliografia

• Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.