Chlorek miedzi(II): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Rozbudowa: trochę o strukturze + referencje (dwie książki); zrobiłem też nowy obrazek (opisy po polsku oraz kolory). |
|||
| Linia 93: | Linia 93: | ||
W obecności nadmiaru jonów chlorkowych tworzy związki kompleksowe: CuCl<sub>3</sub><sup>-</sup> (czerwony) i CuCl<sub>4</sub><sup>2-</sup> (żółty){{r|ref1}}. |
W obecności nadmiaru jonów chlorkowych tworzy związki kompleksowe: CuCl<sub>3</sub><sup>-</sup> (czerwony) i CuCl<sub>4</sub><sup>2-</sup> (żółty){{r|ref1}}. |
||
[[Plik:CuCl2 |
[[Plik:Równowaga CuCl2 z jonami chlorkowymi - wer2.png|500px|''Równowaga CuCl2 z jonami chlorkowymi'']] |
||
==Budowa== |
|||
Bezwodny CuCl<sub>2</sub> przyjmuje zniekształconą strukturę [[jodek kadmu|jodku kadmu]]. Atomy miedzi są środkami ośmiościanów (oktaedrów) foremnych. Większość związków miedzi(II) wykazuje zniekształcenia względem idealnej ośmiościennej geometrii na skutek [[Efekt Jahna-Tellera|efektu Jahna-Tellera]]. W cząsteczce CuCl<sub>2</sub>·2H<sub>2</sub>O, miedź także przyjmuje mocno zniekształconą geometrię oktaedryczną, gdzie centra Cu(II) są otoczone przez dwa ligandy H<sub>2</sub>O oraz cztery ligandy Cl<sup>-</sup>. <ref>Wells, A.F. (1984) Structural Inorganic Chemistry, Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-855370-6.</ref> |
|||
Chlorek miedzi(II) jest paramegnetyczny. Jako ciekawostkę można podać, że CuCl<sub>2</sub>·2H<sub>2</sub>O był użyty w pierwszym pomiarze [[Spektroskopia EPR|elektronowego rezonansu paramagnetycznego]] dokonanym przez [[Jewgienij Zawojski|Jewgienija Zawojskiego]] w 1944.<ref>{{cytuj książkę|url=http://books.google.com/?id=FldqbSffUMgC&pg=PA167|strona=167|tytuł=Mechanochemistry in Nanoscience and Minerals Engineering|autor=Peter Baláž|wydawca=Springer|rok=2008|isbn=3-540-74854-7}}</ref><ref>{{cytuj książkę|url=http://books.google.com/?id=l3F9yUSk-rgC&pg=PA3|strona=3|tytuł=Electron paramagnetic resonance: a practitioner's toolkit|autor=Marina Brustolon|wydawca=John Wiley and Sons|rok=2009|isbn=0-470-25882-9}}</ref> |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 19:03, 14 lis 2014
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Budowa tolbachitu (bezwodnego CuCl2) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
CuCl2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
134,45 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
żółto-brązowy proszek[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Minerały | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem |
{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: (ang.). | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne aniony | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne kationy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_chloride.jpg)
_chloride_dihydrate.jpg)
Chlorek miedzi(II), CuCl2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i miedzi na +2 stopniu utlenienia.
Dihydrat chlorku miedzi(II) ma postać szmaragdowozielonych kryształów. W tej formie występuje jako rzadki minerał eriochalcyt. Otrzymać go można poprzez roztworzenie węglanu miedzi(II) w kwasie solnym.
Bezwodny chlorek miedzi występuje w postaci brązowego ciała stałego (minerał tolbachit). Można go otrzymać spalając miedź w nadmiarze chloru lub poprzez odwodnienie dihydratu za pomocą stężonego kwasu siarkowego.
Wodne roztwory chlorku miedzi(II) są zielone, natomiast w dużym rozcieńczeniu mają barwę niebieską.
W obecności nadmiaru jonów chlorkowych tworzy związki kompleksowe: CuCl3- (czerwony) i CuCl42- (żółty)[3].
Budowa
Bezwodny CuCl2 przyjmuje zniekształconą strukturę jodku kadmu. Atomy miedzi są środkami ośmiościanów (oktaedrów) foremnych. Większość związków miedzi(II) wykazuje zniekształcenia względem idealnej ośmiościennej geometrii na skutek efektu Jahna-Tellera. W cząsteczce CuCl2·2H2O, miedź także przyjmuje mocno zniekształconą geometrię oktaedryczną, gdzie centra Cu(II) są otoczone przez dwa ligandy H2O oraz cztery ligandy Cl-. [4]
Chlorek miedzi(II) jest paramegnetyczny. Jako ciekawostkę można podać, że CuCl2·2H2O był użyty w pierwszym pomiarze elektronowego rezonansu paramagnetycznego dokonanym przez Jewgienija Zawojskiego w 1944.[5][6]
Przypisy
Linki zewnętrzne
- ↑ a b c d e f Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieAKRONBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieSABŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieref1BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Wells, A.F. (1984) Structural Inorganic Chemistry, Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-855370-6.
- ↑ Peter Baláž: Mechanochemistry in Nanoscience and Minerals Engineering. Springer, 2008. ISBN 3-540-74854-7.
- ↑ Marina Brustolon: Electron paramagnetic resonance: a practitioner's toolkit. John Wiley and Sons, 2009. ISBN 0-470-25882-9.