Alice Ball: Różnice pomiędzy wersjami

Alicia Augusta Ball
Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1892 ; Seattle, Waszyngton
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1916 ; Seattle, Waszyngton
Zawód, zajęcie	chemik
Tytuł naukowy	magister nauk chemicznych
Uczelnia	Uniwersytet Hawajski; University of Washington
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:43, 2 paź 2018

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Alice Augusta Ball (ur. 24 lipca 1892, zm. 31 grudnia 1916) – afroamerykańska chemiczka, która opracowała metodę uzyskiwania ekstraktu z oleju czaulmugrowego używanego do wstrzykiwań w leczeniu trądu do 1940 r. Była pierwszym Afroamerykaninem i pierwszą kobietą, która uzyskała tytuł magistra na Uniwersytecie Hawajskim. Była również pierwszą kobietą-wykładowcą chemii na uniwersytecie.

Wczesne życie i edukacja

Alice Augusta Ball urodziła się 24 lipca 1892 roku w Seattle, w stanie Waszyngton. Jej rodzicami byli James Presley i Laura Louise (Howard) Ball^[1]. Ball była jedną z czworga dzieci. Miała dwóch starszych braci, Williama i Roberta oraz młodszą siostrę Addie^[2]. Jej rodzina należała do klasy średniej i wyższej klasy średniej. Jej ojciec był redaktorem gazety, fotografem i prawnikiem. Jej dziadek, James Ball starszy, był znanym fotografem i jednym z pierwszych Afroamerykanów w USA, który posiadł umiejętność dagerotypowania, tzn. otrzymywania zdjęć na metalowych płytkach^[3].

Rodzina Alice Ball przeniosła się z Seattle do Honolulu w nadziei, że ciepła pogoda pomoże jej dziadkowi, Jamesowi Ball starszemu, cierpiącemu na zapalenie stawów. Dziadek Ball zmarł wkrótce po przeprowadzce i rodzina przeniosła się z powrotem do Seattle po roku mieszkania na Hawajach^[4]. Po powrocie do Seattle, Ball rozpoczęła szkołę średnią, gdzie uzyskała dobre oceny w nauce. Szkołę średnią ukończyła w 1910 roku^[5].

Ball studiowała chemię na Uniwersytecie w Waszyngtonie^[6], uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie chemii farmaceutycznej a dwa lata później w farmacji. Wraz ze swoim wykładowcą farmacji wydała 10-stronicowy artykuł w prestiżowym Journal of the American Chemical Society pod nazwą „Benzoilacje w roztworze eteru”^[7].

Po jej zakończeniu studiów, Ball dostała wiele ofert stypendiów. Miała możliwość studiowania na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley i Uniwersytecie Hawajskim^[8]. Postanowiła wrócić na Hawaje na studia magisterskie w dziedzinie chemii, gdzie badała olej chaulmugrowy i jego właściwości chemiczne. Olej chaulmugrowy był już wcześniej używany jako środek do leczenia trądu, ale Alice Ball zrewolucjonizowała go poprzez umożliwienie wstrzykiwania dzięki odkryciu eteru etylowego, formy rozpuszczalnej w wodzie a, co za tym idzie, zdolnej do rozpuszczenia w krwi. W 1915 r. została pierwszą kobietą i pierwszym Afroamerykaninem, który uzyskał tytuł magistra na Uniwersytecie Hawajskim^[9]. Alice Ball była również pierwszym Afroamerykaninem i pierwszą kobietą-wykładowcą chemii na Uniwersytecie Hawajskim^[5].

Badania

Podczas pracy magisterskiej na Uniwersytecie Hawajskim Ball badała skład chemiczny i substancje czynne Piper methysticum (cava)^[5]. Miedzy 1866 a 1942 r., pacjenci w USA z postawioną diagnozą trądu byli aresztowani i wysyłani na hawajską wyspę Molokai. W tym czasie dr Harry T. Hollmann ze szpitala Kalihi na Hawajach był jednym z niewielu lekarzy niezadowolonych z wyników leczenia olejem czaulmugrowym w naturalnej postaci. Hollmann potrzebował asystenta, który mógłby mu pomóc opracować metodę izolacji aktywnych związków chemicznych z oleju czaulmugrowego^[3]. Skontaktował się z Alicją Ball, która przygotowywała pracę magisterską pt. „Skład chemiczny Piper methysticum”^[5].

Olej czaulmugrowy był już wcześniej stosowany w leczeniu trądu (choroby Hansena) z mieszanymi rezultatami, gdyż wszystkie formy leczenia miały skutki uboczne. W medycynie wschodniej już w 1300 r. olej czaulmugrowy uzyskany prosto z drzewa był aplikowany bezpośrednio na skórę. Jednak jego lepkość uniemożliwiała skuteczne wykorzystywane jako maść, a stosowanie w postaci zastrzyków było bardzo bolesne. Niektóre szpitale używały oleju w zastrzykach, pomimo lepkiej konsystencji, która powodowała podskórne guzki i pęcherze^[10]. Pęcherze te tworzyły idealne rzędy i „wyglądały jakby skóra pacjenta została zastąpiony folią bąbelkową”^[11]. Doustne stosowanie oleju nie było skuteczne, ponieważ jego gorzko-kwaśny smak powodował u pacjentów wymioty podczas próby połknięcia^[3].

W wieku 23 lat Ball opracowała metodę, która pozwoliła na wstrzykiwanie oleju czaulmugrowego uzyskanego z nasion i jego przyswajanie przez organizm. Jej nowo opracowana metoda polegała na izolacji związków estru etylowego z kwasów tłuszczowych oleju czaulmugrowego^[12]. Ta technika izolacji, znana jako „metoda Ball”, była jedyną skuteczną metodą leczenia trądu, która „nie pozostawiała żadnych wrzodów lub gorzkiego smaku”. Z powodu przedwczesnej śmierci, Alice nie opublikowała swoich rewolucyjnych wyników^[13]. Arthur l. Dean, chemik i prezydent Uniwersytetu Hawajskiego, kontynuował jej pracę, opublikował wyniki i zaczął produkować duże ilości wyciągu czaulmugrowego gotowego do wstrzykiwania. Dean nie wspomniał o zasługach Ball i zmienił nazwę techniki na „metodę Deana”. Ball została zapomniana, mimo że w 1922 r., sześć lat po jej śmierci, Harry Hollman opublikował artykuł ujawniający jej faktyczny wkład^[14]^[15]. W 1918 r. hawajski lekarz doniósł w czasopiśmie „Journal of the American Medical Association”, że 78 pacjentów zostało wypisanych ze szpitala Kalihi przez komisję medyczną po leczeniu zastrzykami^[3]. Izolowany ester etylowy pozostał preferowaną metodą leczenia trądu aż do wynalezienia sulfonamidów w 1940 r^[10].

Śmierć i spuścizna

Alice Augusta Ball zmarła 31 października 1916 roku, w wieku 24 lat. Zachorowała w czasie pracy i na kilka miesięcy przed śmiercią wróciła na leczenie do Seattle. W 1917 r. artykuł w gazecie Pacific Commercial Advertiser sugerował, że przyczyną jej śmierci mogło być zatrucie chlorem w wyniku ekspozycji podczas pracy w laboratorium^[16]. Stwierdzono, że Ball prezentowała, jak poprawnie posługiwać się maską przeciwgazową w razie ataku związanego z szalejącą w Europie I wojną światową^[17]. Jednak prawdziwa przyczyna jej śmierci nie jest znana, ponieważ oryginał aktu zgonu został zmieniony i podaje gruźlicę jako przyczynę^[3].

Choć jej kariera naukowa była krótka, metoda przez nią opracowana była główną metodą leczenia trądu aż do 1940 r. Uniwersytet Hawajski nie uznał jej pracy przez prawie dziewięćdziesiąt lat. W 2000 r. Były wice-gubernator Hawajów, Maisie Hirono, ustanowił 29 lutego „Dniem Alicji Ball”, który obchodzony jest co cztery lata. W 2007 roku, Ball otrzymała Medal Wyróżnienia nadany przez Radę Regentów Uniwersytetu Hawajskiego i tablicę pamiątkową na jej cześć zainstalowaną na jedynym drzewie uśpianu różnolistnego na terenie kampusu^[18]. W marcu 2016 r. Hawaiʻi Magazine umieścił Alicję Ball na liście najbardziej wpływowych kobiet w historii Hawajów^[19].

Przypisy

↑ Miles Jackson. African Americans in Hawai'i. „Social Process in Hawai'i”. 43, s. 168–174, 2004. [dostęp 12 września 2018]. (ang.).
↑ Sibrina Nichelle Collins: Alice Augusta Ball. 12 maja 2016. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Paul Wermager, Carl Heltzel. Alice A. Augusta Ball. „ChemMatters”. 25 (1), s. 16–19, February 2007. [dostęp 12 września 2018]. (ang.).
↑ Rachel Swaby: Headstrong: 52 Women Who Changed Science - and the World. New York: Broadway Books, 2015, s. 11–13. ISBN 978-0-553-44679-1. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d University of Hawaii at Manoa: Ball, Alice Augusta. Scholar Space. (ang.).
↑ Jeannette Brown: African American Women Chemists. New York: Oxford University Press, 2012, s. 19–24. ISBN 978-0-19-974288-2. (ang.).
↑ William M.W.M. Dehn William M.W.M., AliceA. Ball AliceA., Benzoylations in ether solution, „Journal of the American Chemical Society”, 36, 10, 1914, s. 2091–2101, DOI: 10.1021/ja02187a015 .
↑ Beverly Mendheim: Lost and Found: Alice Augusta Ball, an Extraordinary Woman of Hawai'i Nei. September 2007.
↑ Miles Jackson: Ball, Alice Augusta. Black Past. (ang.).
↑ ^a ^b Fernando Sergio Dumas dosF.S.D. Santos Fernando Sergio Dumas dosF.S.D., Letícia Pumar Alves deL.P.A. Souza Letícia Pumar Alves deL.P.A., Antonio CarlosA.C. Siani Antonio CarlosA.C., O óleo de chaulmoogra como conhecimento científico: a construção de uma terapêutica antileprótica, „História, Ciências, Saúde-Manguinhos”, 15 (1), 2008, s. 29–46, DOI: 10.1590/S0104-59702008000100003, ISSN 0104-5970 [dostęp 2018-10-02] .
↑ Esther Inglis-Arkell: We Had A Cure For Leprosy For Centuries, But Couldn't Get It To Work. 8 maja 2015. (ang.).
↑ Ignotofsky, Rachel (2016). „Women in Science: 50 Fearless Pioneers Who Changed the World” Ten Speed Press: pp.45
↑ Maggs, Sam (2016). „Wonder Women: 25 Innovators, Inventors, and Trailblazers Who Changed History.” Quirk Books: pp. 36–39.
↑ Harry T.H.T. Hollmann Harry T.H.T., The fatty acids of chaulmoogra oil in the treatment of leprosy and other diseases, „Archives of Dermatology and Syphilology”, 5 (1), 1922, s. 94, DOI: 10.1001/archderm.1922.02350260097010, ISSN 0096-6029 [dostęp 2018-09-17] (ang.).
↑ Erika Cederlind: A tribute to Alice Bell: a Scientist whose Work with Leprosy was Overshadowed by a White Successor. 29 lutego 2008. (ang.).
↑ How the Woman Who Found a Leprosy Treatment Was Almost Lost to History [online], 28 lutego 2018 [dostęp 2018-09-17] .
↑ UWSOP alumni legend Alice Ball, Class of 1914, solved leprosy therapy riddle
↑ ScholarSpace at University of Hawaii at Manoa: Ball, Alice Augusta [online], scholarspace.manoa.hawaii.edu [dostęp 2018-09-17] (ang.).
↑ Matthew Dekneef: 14 extraordinary women in Hawaii history everyone should know. 9 marca, 2016. (ang.).

[Jackson-1] Miles Jackson. African Americans in Hawai'i. „Social Process in Hawai'i”. 43, s. 168–174, 2004. [dostęp 12 września 2018]. (ang.).

[:0-2] Sibrina Nichelle Collins: Alice Augusta Ball. 12 maja 2016. (ang.).

[Chem_Matters-3] Paul Wermager, Carl Heltzel. Alice A. Augusta Ball. „ChemMatters”. 25 (1), s. 16–19, February 2007. [dostęp 12 września 2018]. (ang.).

[:2-4] Rachel Swaby: Headstrong: 52 Women Who Changed Science - and the World. New York: Broadway Books, 2015, s. 11–13. ISBN 978-0-553-44679-1. (ang.).

[Thesis-5] University of Hawaii at Manoa: Ball, Alice Augusta. Scholar Space. (ang.).

[Women_Chemists-6] Jeannette Brown: African American Women Chemists. New York: Oxford University Press, 2012, s. 19–24. ISBN 978-0-19-974288-2. (ang.).

[7] William M.W.M. Dehn William M.W.M., AliceA. Ball AliceA., Benzoylations in ether solution, „Journal of the American Chemical Society”, 36, 10, 1914, s. 2091–2101, DOI: 10.1021/ja02187a015 .

[Hawaii_Times-8] Beverly Mendheim: Lost and Found: Alice Augusta Ball, an Extraordinary Woman of Hawai'i Nei. September 2007.

[Black_Past-9] Miles Jackson: Ball, Alice Augusta. Black Past. (ang.).

[:3-10] Fernando Sergio Dumas dosF.S.D. Santos Fernando Sergio Dumas dosF.S.D., Letícia Pumar Alves deL.P.A. Souza Letícia Pumar Alves deL.P.A., Antonio CarlosA.C. Siani Antonio CarlosA.C., O óleo de chaulmoogra como conhecimento científico: a construção de uma terapêutica antileprótica, „História, Ciências, Saúde-Manguinhos”, 15 (1), 2008, s. 29–46, DOI: 10.1590/S0104-59702008000100003, ISSN 0104-5970 [dostęp 2018-10-02] .

[:1-11] Esther Inglis-Arkell: We Had A Cure For Leprosy For Centuries, But Couldn't Get It To Work. 8 maja 2015. (ang.).

[12] Ignotofsky, Rachel (2016). „Women in Science: 50 Fearless Pioneers Who Changed the World” Ten Speed Press: pp.45

[13] Maggs, Sam (2016). „Wonder Women: 25 Innovators, Inventors, and Trailblazers Who Changed History.” Quirk Books: pp. 36–39.

[14] Harry T.H.T. Hollmann Harry T.H.T., The fatty acids of chaulmoogra oil in the treatment of leprosy and other diseases, „Archives of Dermatology and Syphilology”, 5 (1), 1922, s. 94, DOI: 10.1001/archderm.1922.02350260097010, ISSN 0096-6029 [dostęp 2018-09-17] (ang.).

[Daily-15] Erika Cederlind: A tribute to Alice Bell: a Scientist whose Work with Leprosy was Overshadowed by a White Successor. 29 lutego 2008. (ang.).

[16] How the Woman Who Found a Leprosy Treatment Was Almost Lost to History [online], 28 lutego 2018 [dostęp 2018-09-17] .

[17] UWSOP alumni legend Alice Ball, Class of 1914, solved leprosy therapy riddle

[18] ScholarSpace at University of Hawaii at Manoa: Ball, Alice Augusta [online], scholarspace.manoa.hawaii.edu [dostęp 2018-09-17] (ang.).

[Dekneef2016-19] Matthew Dekneef: 14 extraordinary women in Hawaii history everyone should know. 9 marca, 2016. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 Alice Augusta Ball urodziła się 24 lipca 1892 roku w [[Seattle|Seattle, w stanie Waszyngton.]] Jej rodzicami byli James Presley i Laura Louise (Howard) Ball<ref name="Jackson">{{Cytuj pismo | nazwisko = Jackson | imię = Miles | tytuł = African Americans in Hawai'i | url = https://scholarspace.manoa.hawaii.edu/bitstream/10125/22988/1/Vol_43.pdf | czasopismo = Social Process in Hawai'i | wolumin = 43 | strony = 168–174 | rok = 2004 | język = en | data dostępu = 12 września 2018}}</ref>. Ball była jedną z czworga dzieci. Miała dwóch starszych braci, Williama i Roberta oraz młodszą siostrę Addie<ref name=":0">{{Cytuj stronę | url = https://undark.org/article/alice-augusta-ball-chemical-drug-pioneer-african-american-scientists/ | tytuł = Alice Augusta Ball | nazwisko = Collins | imię = Sibrina Nichelle | data = 12 maja 2016 | język = en}}</ref>. Jej rodzina należała do klasy średniej i wyższej klasy średniej. Jej ojciec był redaktorem gazety, fotografem i prawnikiem. Jej dziadek, James Ball starszy, był znanym fotografem i jednym z pierwszych Afroamerykanów w USA, który posiadł umiejętność [[Dagerotypia|dagerotypowania]], tzn. otrzymywania zdjęć na metalowych płytkach<ref name="Chem Matters">{{Cytuj pismo | nazwisko = Wermager | imię = Paul | nazwisko2 = Heltzel | imię2 = Carl | tytuł = Alice A. Augusta Ball | url = http://patriotssch4u1.pbworks.com/w/file/fetch/58207153/Alice%20Ball.pdf | czasopismo = ChemMatters | wolumin = 25 | wydanie = 1 | strony = 16–19 | data = February 2007 | język = en | data dostępu = 12 września 2018}}</ref>.
-Rodzina Alice Ball przeniosła się z Seattle do Honolulu w nadziei, że ciepła pogoda pomoże jej dziadkowi, Jamesowi Ball starszemu, cierpiącemu na zapalenie stawów. Dziadek Ball zmarł wkrótce po przeprowadzce i rodzina przeniosła się z powrotem do Seattle po roku mieszkania na Hawajach<ref name=":2">{{Cytuj książkę | nazwisko = Swaby | imię = Rachel | tytuł = Headstrong: 52 Women Who Changed Science - and the World | wydawca = Broadway Books | miejsce = New York | rok = 2015 | strony = 11–13 | isbn = 9780553446791 | język = en}}</ref>. Po powrocie do Seattle, Ball rozpoczęła szkołę średnią, gdzie uzyskała dobre oceny w nauce. Szkołę średnią ukończyła w 1910 roku.
+Rodzina Alice Ball przeniosła się z Seattle do Honolulu w nadziei, że ciepła pogoda pomoże jej dziadkowi, Jamesowi Ball starszemu, cierpiącemu na zapalenie stawów. Dziadek Ball zmarł wkrótce po przeprowadzce i rodzina przeniosła się z powrotem do Seattle po roku mieszkania na Hawajach<ref name=":2">{{Cytuj książkę | nazwisko = Swaby | imię = Rachel | tytuł = Headstrong: 52 Women Who Changed Science - and the World | wydawca = Broadway Books | miejsce = New York | rok = 2015 | strony = 11–13 | isbn = 9780553446791 | język = en}}</ref>. Po powrocie do Seattle, Ball rozpoczęła szkołę średnią, gdzie uzyskała dobre oceny w nauce. Szkołę średnią ukończyła w 1910 roku<ref name="Thesis" />.
 Ball studiowała chemię na [[University of Washington|Uniwersytecie w Waszyngtonie]]<ref name="Women Chemists">{{Cytuj książkę | nazwisko = Brown | imię = Jeannette | tytuł = African American Women Chemists | url = https://books.google.com/?id=uomdpaHWaC0C&pg=PA178&lpg=PA178&dq=alice+augusta+ball#v=onepage&q=alice%20ball&f=false | wydawca = Oxford University Press | miejsce = New York | rok = 2012 | strony = 19–24 | isbn = 978-0-19-974288-2 | język = en }}</ref>, uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie chemii farmaceutycznej a dwa lata później w farmacji. Wraz ze swoim wykładowcą farmacji wydała 10-stronicowy artykuł w prestiżowym Journal of the American Chemical Society pod nazwą „Benzoilacje w roztworze eteru”<ref>{{Cytuj |autor = William M. Dehn; [[Alice Ball]] |tytuł = Benzoylations in ether solution |czasopismo = J. Am. Chem. Soc. |data = October 1914 |wydanie = 36 |wolumin = 10 |s = 2091–2101 |doi = 10.1021/ja02187a015}}</ref>.
@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 == Badania ==
 Podczas pracy magisterskiej na Uniwersytecie Hawajskim Ball badała skład chemiczny i [[Substancja czynna|substancje czynne]] ''[[Pieprz metystynowy|Piper methysticum]]'' (cava)<ref name="Thesis">{{Cytuj stronę | url = http://scholarspace.manoa.hawaii.edu/handle/10125/1837 | tytuł = Ball, Alice Augusta | nazwisko = University of Hawaii at Manoa | opublikowany = Scholar Space | język = en}}
-</ref>. Miedzy 1866 a 1942 r., pacjenci w USA z postawioną diagnozą trądu byli aresztowani i wysyłani na hawajską wyspę [[Molokaʻi|Molokai]]. W tym czasie dr Harry T. Hollmann ze szpitala Kalihi na Hawajach był jednym z niewielu lekarzy niezadowolonych z wyników leczenia olejem czaulmugrowym w naturalnej postaci. Hollmann potrzebował asystenta, który mógłby mu pomóc opracować metodę izolacji aktywnych związków chemicznych z oleju czaulmugrowego. Skontaktował się z Alicją Ball, która przygotowywała pracę magisterską pt. „Skład chemiczny Piper methysticum”.
+</ref>. Miedzy 1866 a 1942 r., pacjenci w USA z postawioną diagnozą trądu byli aresztowani i wysyłani na hawajską wyspę [[Molokaʻi|Molokai]]. W tym czasie dr Harry T. Hollmann ze szpitala Kalihi na Hawajach był jednym z niewielu lekarzy niezadowolonych z wyników leczenia olejem czaulmugrowym w naturalnej postaci. Hollmann potrzebował asystenta, który mógłby mu pomóc opracować metodę izolacji aktywnych związków chemicznych z oleju czaulmugrowego<ref name="Chem Matters" />. Skontaktował się z Alicją Ball, która przygotowywała pracę magisterską pt. „Skład chemiczny Piper methysticum”<ref name="Thesis" />.
-Olej czaulmugrowy był już wcześniej stosowany w leczeniu trądu ([[Trąd|choroby Hansena]]) z mieszanymi rezultatami, gdyż wszystkie formy leczenia miały skutki uboczne. W medycynie wschodniej już w 1300 r. olej czaulmugrowy uzyskany prosto z drzewa był aplikowany bezpośrednio na skórę. Jednak jego lepkość uniemożliwiała skuteczne wykorzystywane jako maść, a stosowanie w postaci zastrzyków było bardzo bolesne. Niektóre szpitale używały oleju w zastrzykach, pomimo lepkiej konsystencji, która powodowała podskórne guzki i pęcherze. Pęcherze te tworzyły idealne rzędy i „wyglądały jakby skóra pacjenta została zastąpiony [[Folia bąbelkowa|folią bąbelkową]]”<ref name=":1">{{Cytuj stronę | url = https://io9.gizmodo.com/we-had-a-cure-for-leprosy-for-centuries-but-we-couldnt-1703005163 | tytuł = We Had A Cure For Leprosy For Centuries, But Couldn't Get It To Work | nazwisko = Inglis-Arkell | imię = Esther | data = 8 maja 2015 | język = en}}</ref>. Doustne stosowanie oleju nie było skuteczne, ponieważ jego gorzko-kwaśny smak powodował u pacjentów wymioty podczas próby połknięcia.
+Olej czaulmugrowy był już wcześniej stosowany w leczeniu trądu ([[Trąd|choroby Hansena]]) z mieszanymi rezultatami, gdyż wszystkie formy leczenia miały skutki uboczne. W medycynie wschodniej już w 1300 r. olej czaulmugrowy uzyskany prosto z drzewa był aplikowany bezpośrednio na skórę. Jednak jego lepkość uniemożliwiała skuteczne wykorzystywane jako maść, a stosowanie w postaci zastrzyków było bardzo bolesne. Niektóre szpitale używały oleju w zastrzykach, pomimo lepkiej konsystencji, która powodowała podskórne guzki i pęcherze<ref name=":3">{{Cytuj |autor = Fernando Sergio Dumas dos Santos, Letícia Pumar Alves de Souza, Antonio Carlos Siani |tytuł = O óleo de chaulmoogra como conhecimento científico: a construção de uma terapêutica antileprótica |czasopismo = História, Ciências, Saúde-Manguinhos |data = 2008-3 |data dostępu = 2018-10-02 |issn = 0104-5970 |wolumin = 15 |numer = 1 |s = 29–46 |doi = 10.1590/S0104-59702008000100003 |url = http://www.scielo.br/scielo.php?script=sci_abstract&pid=S0104-59702008000100003&lng=pt&nrm=iso&tlng=pt}}</ref>. Pęcherze te tworzyły idealne rzędy i „wyglądały jakby skóra pacjenta została zastąpiony [[Folia bąbelkowa|folią bąbelkową]]”<ref name=":1">{{Cytuj stronę | url = https://io9.gizmodo.com/we-had-a-cure-for-leprosy-for-centuries-but-we-couldnt-1703005163 | tytuł = We Had A Cure For Leprosy For Centuries, But Couldn't Get It To Work | nazwisko = Inglis-Arkell | imię = Esther | data = 8 maja 2015 | język = en}}</ref>. Doustne stosowanie oleju nie było skuteczne, ponieważ jego gorzko-kwaśny smak powodował u pacjentów wymioty podczas próby połknięcia<ref name="Chem Matters" />.
-W wieku 23 lat Ball opracowała metodę, która pozwoliła na wstrzykiwanie oleju czaulmugrowego uzyskanego z nasion i jego przyswajanie przez organizm. Jej nowo opracowana metoda polegała na izolacji związków [[Estry|estru etylowego]] z [[Kwasy tłuszczowe|kwasów tłuszczowych]] oleju czaulmugrowego<ref>Ignotofsky, Rachel (2016). „Women in Science: 50 Fearless Pioneers Who Changed the World” Ten Speed Press: pp.45</ref>. Ta technika izolacji, znana jako „metoda Ball”, była jedyną skuteczną metodą leczenia trądu, która „nie pozostawiała żadnych wrzodów lub gorzkiego smaku”. Z powodu przedwczesnej śmierci, Alice nie opublikowała swoich rewolucyjnych wyników<ref>Maggs, Sam (2016). „Wonder Women: 25 Innovators, Inventors, and Trailblazers Who Changed History.” Quirk Books: pp. 36–39.</ref>. Arthur l. Dean, chemik i prezydent Uniwersytetu Hawajskiego, kontynuował jej pracę, opublikował wyniki i zaczął produkować duże ilości wyciągu czaulmugrowego gotowego do wstrzykiwania. Dean nie wspomniał o zasługach Ball i zmienił nazwę techniki na „metodę Deana”. Ball została zapomniana, mimo że w 1922 r., sześć lat po jej śmierci, Harry Hollman opublikował artykuł ujawniający jej faktyczny wkład<ref>{{Cytuj |autor = Harry T. Hollmann |tytuł = The fatty acids of chaulmoogra oil in the treatment of leprosy and other diseases |czasopismo = Archives of Dermatology and Syphilology |data = 1922-01-01 |data dostępu = 2018-09-17 |issn = 0096-6029 |wolumin = 5 |numer = 1 |s = 94 |doi = 10.1001/archderm.1922.02350260097010 |url = https://jamanetwork.com/journals/jamadermatology/article-abstract/492761 |język = en}}</ref><ref name="Daily">{{Cytuj stronę | url = http://dailyuw.com/archive/2008/02/29/imported/tribute-alice-bell-scientist-whose-work-leprosy-was-overshadowed-white-s | tytuł = A tribute to Alice Bell: a Scientist whose Work with Leprosy was Overshadowed by a White Successor | nazwisko = Cederlind | imię = Erika | data = 29 lutego 2008 | język = en}}</ref>. W 1918 r. hawajski lekarz doniósł w czasopiśmie „Journal of the American Medical Association”, że 78 pacjentów zostało wypisanych ze szpitala Kalihi przez komisję medyczną po leczeniu zastrzykami<ref name="Chem Matters" />. Izolowany ester etylowy pozostał preferowaną metodą leczenia trądu aż do wynalezienia sulfonamidów w 1940 r.
+W wieku 23 lat Ball opracowała metodę, która pozwoliła na wstrzykiwanie oleju czaulmugrowego uzyskanego z nasion i jego przyswajanie przez organizm. Jej nowo opracowana metoda polegała na izolacji związków [[Estry|estru etylowego]] z [[Kwasy tłuszczowe|kwasów tłuszczowych]] oleju czaulmugrowego<ref>Ignotofsky, Rachel (2016). „Women in Science: 50 Fearless Pioneers Who Changed the World” Ten Speed Press: pp.45</ref>. Ta technika izolacji, znana jako „metoda Ball”, była jedyną skuteczną metodą leczenia trądu, która „nie pozostawiała żadnych wrzodów lub gorzkiego smaku”. Z powodu przedwczesnej śmierci, Alice nie opublikowała swoich rewolucyjnych wyników<ref>Maggs, Sam (2016). „Wonder Women: 25 Innovators, Inventors, and Trailblazers Who Changed History.” Quirk Books: pp. 36–39.</ref>. Arthur l. Dean, chemik i prezydent Uniwersytetu Hawajskiego, kontynuował jej pracę, opublikował wyniki i zaczął produkować duże ilości wyciągu czaulmugrowego gotowego do wstrzykiwania. Dean nie wspomniał o zasługach Ball i zmienił nazwę techniki na „metodę Deana”. Ball została zapomniana, mimo że w 1922 r., sześć lat po jej śmierci, Harry Hollman opublikował artykuł ujawniający jej faktyczny wkład<ref>{{Cytuj |autor = Harry T. Hollmann |tytuł = The fatty acids of chaulmoogra oil in the treatment of leprosy and other diseases |czasopismo = Archives of Dermatology and Syphilology |data = 1922-01-01 |data dostępu = 2018-09-17 |issn = 0096-6029 |wolumin = 5 |numer = 1 |s = 94 |doi = 10.1001/archderm.1922.02350260097010 |url = https://jamanetwork.com/journals/jamadermatology/article-abstract/492761 |język = en}}</ref><ref name="Daily">{{Cytuj stronę | url = http://dailyuw.com/archive/2008/02/29/imported/tribute-alice-bell-scientist-whose-work-leprosy-was-overshadowed-white-s | tytuł = A tribute to Alice Bell: a Scientist whose Work with Leprosy was Overshadowed by a White Successor | nazwisko = Cederlind | imię = Erika | data = 29 lutego 2008 | język = en}}</ref>. W 1918 r. hawajski lekarz doniósł w czasopiśmie „Journal of the American Medical Association”, że 78 pacjentów zostało wypisanych ze szpitala Kalihi przez komisję medyczną po leczeniu zastrzykami<ref name="Chem Matters" />. Izolowany ester etylowy pozostał preferowaną metodą leczenia trądu aż do wynalezienia sulfonamidów w 1940 r<ref name=":3" />.
 == Śmierć i spuścizna ==