Retrophyllum: Różnice pomiędzy wersjami

*Retrophyllum*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klad	nagonasienne
Rząd	araukariowce
Rodzina	zastrzalinowate
	Nazwa systematyczna
	{{{nazwa łacińska}}} C. N. Page; Notes Roy. Bot. Gard. Edinburgh 45: 379. 22 Feb 1989
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 20:28, 14 lut 2020

Retrophyllum – rodzaj drzew i krzewów z rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae). Obejmuje 5^[4]^[5]–6^[6] gatunków. R. vitiense rośnie w tropikalnych lasach na niżu i w górach na Molukach na wyspie Morotai, na Nowej Gwinei, Archipelagu Bismarcka, Wyspach Banksa i Fidżi^[4]. R. comptonii tworzy górskie lasy na Nowej Kaledonii. Na tej też wyspie, w jej południowej części występuje jedyny przedstawiciel nagonasiennych rosnący w wodach płynących – R. minus. R. rospigliosii rośnie w lasach tropikalnych w północnej części Andów (od Wenezueli po Boliwię). R. piresii znany jest tylko ze stanu Rondônia w Brazylii^[4].

Za gatunek zagrożony przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) uznawany jest R. minus. Za narażony uważany R. rospigliosii. Pozostałe gatunki mają status wymagających najmniejszej troski, z wyjątkiem R. piresii, dla którego niedostatek danych uniemożliwia określenie stopnia zagrożenia^[7].

Morfologia

Pokrój: Zimozielone, okazałe drzewa (R. comptonii osiąga 30 m wysokości, R. rospigliosii i R. vitiense do 43–45 m) i krzewy lub niskie drzewa osiągające 2–3 m wysokości (R. minor). Ten ostatni gatunek rosnąc w wodzie często ma pień u nasady rozdęty^[8].
Liście: Lancetowate do wąskojajowatych, skrętoległe, ukośnie odstające, na pędach bocznych rozpostarte grzebieniasto na boki. U nasady z krótkimi ogonkami skręconymi o 90°^[9].
Organy generatywne: Strobile męskie pojedyncze lub zebrane są w skupienia wyrastają na nagich, krótkich szypułach oraz na końcach krótkich odgałęzień bocznych. Ziarna pyłku wyposażone są w dwa worki powietrzne. Strobile żeńskie wyrastają pojedynczo, rzadko po dwa. Mięsista łuska okrywająca nasiono ma kształt jajowato-gruszkowaty i na szczycie jest zaostrzona. Osiąga od 12 do 20 mm długości i 8–18 mm średnicy. Dojrzała ma kolor czerwono-fioletowy. Wsparta jest kilkoma bardzo drobnymi łuskami płonnymi u nasady. Szypuła nigdy nie jest u tego rodzaju mięsista^[9].

Systematyka

Rodzaj zaliczany jest do rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae)^[3]. W obrębie rodziny tworzy grupę „Podocarpoid” wspólnie z rodzajami Afrocarpus, nierozwidnia Nageia i zastrzalin Podocarpus^[10].

Wykaz gatunków^[6]

Retrophyllum comptonii (J.Buchholz) C.N.Page
Retrophyllum filicifolium (N.E.Gray) R.R.Mill
Retrophyllum minus (Carrière) C.N.Page
Retrophyllum piresii (Silba) C.N.Page
Retrophyllum rospigliosii (Pilg.) C.N.Page
Retrophyllum vitiense (Seem.) C.N.Page

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Retrophyllum. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2020-02-14]. (ang.).
↑ P. F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2020-02-14].
↑ ^a ^b Christenhusz, M.J.M., J.L. Reveal, A. Farjon, M.F. Gardner, R.R. Mill, and M.W. Chase (2011). A new classification and linear sequence of extant gymnosperms. Phytotaxa 19: 55-70.
↑ ^a ^b ^c Aljos Farjon, Denis Filer: An Atlas of the World's Conifers: An Analysis of Their Distribution, Biogeography, Diversity, and Conservation Status. Leiden, Boston: BRILL, 2013, s. 235, 410-411, 447. ISBN 978-9004211803.
↑ David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 787. ISBN 978-1-107-11502-6.
↑ ^a ^b Retrophyllum C.N.Page. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-02-14].
↑ Retrophyllum. [w:] The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2019-2 [on-line]. [dostęp 2020-02-14].
↑ John Silba: Encyclopedia coniferae. Corvallis, Oregon, USA: Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 76-79, seria: Phytologia Memoirs.
↑ ^a ^b K.U.Kramer, P.S. Green (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. I. Pteridophytes and Gymnosperms. Berlin, Heidelberg, New York, London, Paris, Tokyo, Hongkong, Barcelona: Springer-Verlag, 1990, s. 337-338. ISBN 3-540-51794-4.
↑ David B. Neale, Nicholas C. Wheeler: The Conifers: Genomes, Variation and Evolution. Springer, 2019, s. 438, 459. ISBN 978-3-319-46806-8.

[ing-1] Retrophyllum. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2020-02-14]. (ang.).

[apweb-2] P. F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2020-02-14].

[christenhusz-3] Christenhusz, M.J.M., J.L. Reveal, A. Farjon, M.F. Gardner, R.R. Mill, and M.W. Chase (2011). A new classification and linear sequence of extant gymnosperms. Phytotaxa 19: 55-70.

[farjon_2013-4] Aljos Farjon, Denis Filer: An Atlas of the World's Conifers: An Analysis of Their Distribution, Biogeography, Diversity, and Conservation Status. Leiden, Boston: BRILL, 2013, s. 235, 410-411, 447. ISBN 978-9004211803.

[mabb-5] David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 787. ISBN 978-1-107-11502-6.

[pow-6] Retrophyllum C.N.Page. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-02-14].

[iucn-7] Retrophyllum. [w:] The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2019-2 [on-line]. [dostęp 2020-02-14].

[silba-8] John Silba: Encyclopedia coniferae. Corvallis, Oregon, USA: Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 76-79, seria: Phytologia Memoirs.

[kramer-9] K.U.Kramer, P.S. Green (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. I. Pteridophytes and Gymnosperms. Berlin, Heidelberg, New York, London, Paris, Tokyo, Hongkong, Barcelona: Springer-Verlag, 1990, s. 337-338. ISBN 3-540-51794-4.

[neale-10] David B. Neale, Nicholas C. Wheeler: The Conifers: Genomes, Variation and Evolution. Springer, 2019, s. 438, 459. ISBN 978-3-319-46806-8.

[1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[3]

[10]