Trichoderma koningii: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
* W kilku badaniach opisano zdolność ''T. koningii'' do wytwarzania enzymów wykazujących właściwości przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Enzymy te zawierają podobne elementy strukturalne jak [[flawonoidy]] i [[witamina E]]. Mogą hamować proces zapalny wywołany ukąszeniami węży. Mogą blokować działanie miotoksyn i wywoływanie obrzęków, ponieważ mogą hamować fosfolipazę A2, jedno z białek występujących w jadach<ref name="tri" />. |
* W kilku badaniach opisano zdolność ''T. koningii'' do wytwarzania enzymów wykazujących właściwości przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Enzymy te zawierają podobne elementy strukturalne jak [[flawonoidy]] i [[witamina E]]. Mogą hamować proces zapalny wywołany ukąszeniami węży. Mogą blokować działanie miotoksyn i wywoływanie obrzęków, ponieważ mogą hamować fosfolipazę A2, jedno z białek występujących w jadach<ref name="tri" />. |
||
* Wykorzystywany jest w biologicznej ochronie roślin do wytwarzania biopreparatów przeciwko grzybom powodującym [[grzybowe choroby roślin]]<ref name="mar" />. Działa jako pasożyt innych grzybów, szczególnie tych wywołujących choroby roślin, hamując ich wzrost lub atakując bezpośrednio. Jest antagonistą różnych [[patogeny roślin|patogenów roślinnych]], takich jak ''[[Gaeumannomyces graminis]]'', ''[[Sclerotium rolfsii]]'' i ''[[Sclerotium cepivorum]]''. Hamuje ich wzrost, ponadto kolonizuje [[ryzosfera|ryzosfery]] sadzonek i roślin, zapobiegając zamieraniu sadzonek przez spowodowanemu przez ''S. rolfsii''. ''T. koningii'' antagonizuje ''S. cepivorum'', działając jako wtórny kolonizator zakażonych korzeni roślin i wydzielając enzymy, które powodują degradację i [[liza|lizę]] patogenu<ref name="met" />. |
* Wykorzystywany jest w biologicznej ochronie roślin do wytwarzania biopreparatów przeciwko grzybom powodującym [[grzybowe choroby roślin]]<ref name="mar" />. Działa jako pasożyt innych grzybów, szczególnie tych wywołujących choroby roślin, hamując ich wzrost lub atakując bezpośrednio. Jest antagonistą różnych [[patogeny roślin|patogenów roślinnych]], takich jak ''[[Gaeumannomyces graminis]]'', ''[[Sclerotium rolfsii]]'' i ''[[Sclerotium cepivorum]]''. Hamuje ich wzrost, ponadto kolonizuje [[ryzosfera|ryzosfery]] sadzonek i roślin, zapobiegając zamieraniu sadzonek przez spowodowanemu przez ''S. rolfsii''. ''T. koningii'' antagonizuje ''S. cepivorum'', działając jako wtórny kolonizator zakażonych korzeni roślin i wydzielając enzymy, które powodują degradację i [[liza|lizę]] patogenu<ref name="met" />. |
||
* Grzyb ten jest zdolny do biosyntezy nanocząstek srebra, lotnych związków organicznych i metabolitów wtórnych, takich jak trichokoniny, koningininy i pirony<ref name="schu" />. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Linia 58: | Linia 59: | ||
<ref name="mikro">{{Cytuj |autor = [[Wiesław Mułenko]]; [[Tomasz Majewski (mykolog)|Tomasz Majewski]]; [[Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska]] |tytuł = [[Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski]] |miejsce = Kraków |wydawca = W. Szafer. Institute of Botany, PAN |data = 2008 |isbn = 978-83-89648-75-4 |s = 504}}</ref> |
<ref name="mikro">{{Cytuj |autor = [[Wiesław Mułenko]]; [[Tomasz Majewski (mykolog)|Tomasz Majewski]]; [[Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska]] |tytuł = [[Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski]] |miejsce = Kraków |wydawca = W. Szafer. Institute of Botany, PAN |data = 2008 |isbn = 978-83-89648-75-4 |s = 504}}</ref> |
||
<ref name="myco">{{Cytuj |url = https://www.mycobank.org/page/Name%20details%20page/27609 |autor = G.S. Hoog |tytuł = Atlas of clinical fungi |data = 2000 |opublikowany = Mycobank |s = 1–1126 |język = en |data dostępu = 2024-05-24}}</ref> |
<ref name="myco">{{Cytuj |url = https://www.mycobank.org/page/Name%20details%20page/27609 |autor = G.S. Hoog |tytuł = Atlas of clinical fungi |data = 2000 |opublikowany = Mycobank |s = 1–1126 |język = en |data dostępu = 2024-05-24}}</ref> |
||
<ref name="schu">{{Cytuj |autor = André Schuster; Monika Schmoll |tytuł = Biology and Biotechnology of Trichoderma |czasopismo = Appl Microbiol Biotechnol. |wolumin = 87 |numer = 3 |data = 2010 |s = 787–799 |doi = 10.1007/s00253-010-2632-1 |pmc = 2886115 |pmid = 20461510}}</ref> |
|||
<ref name="sf">{{Cytuj |url = https://www.speciesfungorum.org/Names/SynSpecies.asp?RecordID=120733 |tytuł = Species Fungorum |język = en |data dostępu = 2024-05-24}}</ref> |
<ref name="sf">{{Cytuj |url = https://www.speciesfungorum.org/Names/SynSpecies.asp?RecordID=120733 |tytuł = Species Fungorum |język = en |data dostępu = 2024-05-24}}</ref> |
||
<ref name="tri">{{Cytuj |autor = Tripathi, R.M.; Gupta, Rohit Kumar; Shrivastav, Archana; Singh, M.P.; Shrivastav, B.R.; Singh, Priti |tytuł = Trichoderma koningii assisted biogenic synthesis of silver nanoparticles and evaluation of their antibacterial activity |czasopismo = Advances in Natural Sciences: Nanoscience and Nanotechnology |wolumin = 4 |numer = 3 |data = 2013 |doi = 10.1088/2043-6262/4/3/035005}}</ref> |
<ref name="tri">{{Cytuj |autor = Tripathi, R.M.; Gupta, Rohit Kumar; Shrivastav, Archana; Singh, M.P.; Shrivastav, B.R.; Singh, Priti |tytuł = Trichoderma koningii assisted biogenic synthesis of silver nanoparticles and evaluation of their antibacterial activity |czasopismo = Advances in Natural Sciences: Nanoscience and Nanotechnology |wolumin = 4 |numer = 3 |data = 2013 |doi = 10.1088/2043-6262/4/3/035005}}</ref> |
Wersja z 14:25, 24 maj 2024
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Trichoderma koningii |
Nazwa systematyczna | |
Trichoderma koningii Oudem. Arch. néerl. Sci., Sér. 2 7: 291 (1902) |
Trichoderma koningii Oudem. – gatunek grzybów należący do rodziny rozetkowatych (Hypocreaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Trichoderma, Hypocreaceae, Hypocreales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 19021 r. Cornelius Anton Jan Abraham Oudemans i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Synonimy[3]:
- Acrostalagmus koningii (Oudem.) Duché & R. Heim 1931
- Hypocrea koningii Lieckf., Samuels & W. Gams 1999
Morfologia
- Hodowla
Kolonie na podłożu OA rosną bardzo szybko, początkowo są kremowe, stopniowo z zielonkawymi kępkami zarodnikowania, najpierw na obrzeżach, później w całej kolonii[4]. Optymalna temperatura wzrostu wynosi 25 °C w ciemności. Maksymalna temperatura wzrostu wynosi 33 °C, co zmniejsza ich potencjał chorobotwórczy u człowieka[5].
T. koningii tworzy podkładki szeroko przyczepione do powierzchni podłoża, ale z wolnymi brzegami. Podkładki zwykle rozwijają się na korze drzew, zwykle pojedynczo, rzadko w skupiskach. Powierzchnia podkładki jest lekko pomarszczona, początkowo brązowa i kosmkowata, później naga i brązowopomarańczowa. Perytecja eliptyczne, o długości 160–280 μm i szerokości 100–185 μm. Szyjka perytecjum ma długość 53–90 µm. Worki w zazwyczaj cylindryczne, o wymiarach 60–70 × 4–5,7 µm i zgrubiałe na wierzchołku. Askospory szkliste, w workach w jednym rzędzie. Początkowo są dwukomórkowe, ale później dzielą się septą na dwie części. Bliższa część askospory jest elipsoidalna, podczas gdy część dystalna ma kształt kuli i jest dłuższa[6].
Strzępki szkliste o średnicy do 10 µm. Konidiofory rozgałęzione piramidalnie pod kątem prostym, z krótkimi gałęziami w pobliżu wierzchołka i dłuższymi w dolnej części. Fialidy w okółkach po 3–4, w kształcie kolby, gwałtownie zwężające się przy końcach, 7,5–8,2 × 2,5–3,0 µm, szeroko rozstawione. Konidia szeroko elipsoidalne, o gładkich ściankach, w masie zielone, 3–5 × 2–3 µm. Chlamydospory końcowe lub interkalarne, o gładkich ściankach, jasnobrązowe, o szerokości do 12 µm[4].
Występowanie i siedlisko
Występuje na całym świecie, nawet w Antarktyce[7]. Jest gatunkiem pospolitym[6]. W Polsce podano liczne stanowiska[2].
Grzyb saprotroficzny i pasożytniczy. Wyizolowano go z gleby, korzeni, nasion, sadzonek licznych gatunków roślin[2]. Często izolowany jest spod drzew iglastych, na plantacjach roślin uprawnych, łąkach, bagnach i torfowiskach. T. koningii rozwija się również w innych środowiskach, w tym na rozkładającym się drewnie, wśród gatunków morskich, w osadach przy ujściach rzek oraz w kopalniach i jaskiniach[6].
Znaczenie
- W kilku badaniach opisano zdolność T. koningii do wytwarzania enzymów wykazujących właściwości przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Enzymy te zawierają podobne elementy strukturalne jak flawonoidy i witamina E. Mogą hamować proces zapalny wywołany ukąszeniami węży. Mogą blokować działanie miotoksyn i wywoływanie obrzęków, ponieważ mogą hamować fosfolipazę A2, jedno z białek występujących w jadach[8].
- Wykorzystywany jest w biologicznej ochronie roślin do wytwarzania biopreparatów przeciwko grzybom powodującym grzybowe choroby roślin[9]. Działa jako pasożyt innych grzybów, szczególnie tych wywołujących choroby roślin, hamując ich wzrost lub atakując bezpośrednio. Jest antagonistą różnych patogenów roślinnych, takich jak Gaeumannomyces graminis, Sclerotium rolfsii i Sclerotium cepivorum. Hamuje ich wzrost, ponadto kolonizuje ryzosfery sadzonek i roślin, zapobiegając zamieraniu sadzonek przez spowodowanemu przez S. rolfsii. T. koningii antagonizuje S. cepivorum, działając jako wtórny kolonizator zakażonych korzeni roślin i wydzielając enzymy, które powodują degradację i lizę patogenu[10].
- Grzyb ten jest zdolny do biosyntezy nanocząstek srebra, lotnych związków organicznych i metabolitów wtórnych, takich jak trichokoniny, koningininy i pirony[11].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-05-24] (ang.).
- ↑ a b c Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 504, ISBN 978-83-89648-75-4 .
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-05-24] (ang.).
- ↑ a b G.S. Hoog , Atlas of clinical fungi [online], Mycobank, 2000, s. 1–1126 [dostęp 2024-05-24] (ang.).
- ↑ Dexter H. Howard , Pathogenic fungi in humans and animals (2nd ed.), Nowy Jork: Dekker, 2007, ISBN 978-0824706838 .
- ↑ a b c Elke Lieckfeldt i inni, Trichoderma koningii: neotypification and Hypocrea teleomorph, „Canadian Journal of Botany”, 76 (9), 1998, s. 1507–1522, DOI: 10.1139/b98-09 .
- ↑ Występowanie Trichoderma koningii na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-05-24] (ang.).
- ↑ R.M. Tripathi i inni, Trichoderma koningii assisted biogenic synthesis of silver nanoparticles and evaluation of their antibacterial activity, „Advances in Natural Sciences: Nanoscience and Nanotechnology”, 4 (3), 2013, DOI: 10.1088/2043-6262/4/3/035005 .
- ↑ Joanna Marcinkowska , Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 261, ISBN 978-83-09-01048-7 .
- ↑ D.A Metcalf , C.R. Wilson , The process of antagonism of Sclerotium cepivorum in white rot affected onion roots by Trichoderma koningii, „Plant Pathology”, 50 (2), 2001, s. 249–257, DOI: 10.1046/j.1365-3059.2001.00549 .
- ↑ André Schuster , Monika Schmoll , Biology and Biotechnology of Trichoderma, „Appl Microbiol Biotechnol.”, 87 (3), 2010, s. 787–799, DOI: 10.1007/s00253-010-2632-1, PMID: 20461510, PMCID: PMC2886115 .