Łudczyce
53°26′08″N 30°14′48″E/53,435556 30,246667.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Łudczyce |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2231 |
| Kod pocztowy |
213346 |
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°26′08″N 30°14′48″E/53,435556 30,246667
| |
Łudczyce (biał. Лудчыцы; ros. Лудчицы; hist. Łuczyce) – wieś (agromiasteczko) na Białorusi, w rejonie bychowskim obwodu mohylewskiego, nad Dnieprem, około 10 km na południe od Bychowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1598 roku[1]. Dobra te należały do powiatu bychowskiego Rzeczypospolitej.
Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w hrabstwie bychowskim w powiecie orszańskim województwa witebskiego[2].
Po I rozbiorze Polski w 1772 roku znalazły się na terenie Imperium Rosyjskiego. W XVIII i XIX wieku należały do rodziny Jeśmanów[3] herbu Korczak. Ostatnim właścicielem majątku był Konrad Jeśman[4].
Od 1917 roku Łuczyce znalazły się w ZSRR, od 1991 roku – na Białorusi.
Dawny dwór[edytuj | edytuj kod]
Siedzibą rodziny Jeśmanów był duży, dziewiętnastowieczny, murowany, parterowy dwór. Był zbudowany na planie czworokąta, na wysokiej podmurówce, z typowym dworkowym, choć niecentralnie usytuowanym, gankiem (po lewej stronie). Wewnątrz były 22 pokoje.
W przeciwieństwie do nieoryginalnego wyglądu zewnętrznego, wnętrza dworku kryły ciekawe wnętrza: z holu, idąc amfiladą traktem frontowym w prawo, znajdowała się bogata biblioteka (ponad 2 tysiące woluminów), następnie wielki salon o pięciu oknach, umeblowany empirowymi meblami mahoniowymi krytymi zielonym adamaszkiem, z 4 wielkimi starymi lustrami. Dalej w amfiladzie znajdował się pokój „bawialny” z meblami pokrytymi fornirem czeczotkowym i złotym adamaszkiem. Do wielkiego salonu przylegał od strony ogrodu pokój jadalny z werandą, z meblami dębowymi[4].
W pobliżu dworu stała sześciopokojowa oficyna, trochę dalej wielkie oranżerie i stajnie na 120 koni[4]. Dwór był otoczony przez stary park krajobrazowy schodzący w kierunku Dniepru.
Dwór został najprawdopodobniej zniszczony po rewolucji październikowej[1].
Majątek w Łuczycach jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Łudczyce na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 103.
- ↑ Łudczyce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 280.
- ↑ a b c d Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 191, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).