103 Dywizja Zmotoryzowana (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
103 Dywizja Zmotoryzowana
103-я моторизованная дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

8 lipca 1941

Rozformowanie

28 września 1941

Tradycje
Kontynuacja

103 Dywizja Strzelecka (1-go formowania)

Dowódcy
Pierwszy

generał major Grigorij T. Timofiejew

Ostatni

generał major Iwan I. Biriczew

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

Front Rezerwowy

103 Dywizja Zmotoryzowana – zmotoryzowany związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Sformowana 8 lipca 1941 roku. Uczestniczyła w kontratakach Frontu Rezerwowego w okolicach Smoleńska m.in. w walkach o Jelnię. 28 sierpnia 1941 przeformowana w 103 Dywizję Strzelecką (I formowania).

Skład[edytuj | edytuj kod]

  • 583 pułk strzelców zmotoryzowanych
  • 688 pułk strzelców zmotoryzowanych
  • 147 pułk pancerny
  • 271 pułk haubic
  • 155 samodzielny batalion przeciwpancerny
  • 256 samodzielny dywizjon przeciwlotniczy
  • 98 batalion rozpoznawczy
  • 141 batalion inżynieryjny
  • 146 samodzielny batalion łączności
  • 139 batalion sanitarny
  • 110 batalion transportowy
  • 198 batalion remontowy
  • 196 poczta polowa
  • 214 polowa kasa Gosbanku.

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

  • generał major Grigorij T. Timofiejew - do 10.07.1941
  • podpułkownik W. I. Sołowiew - 22.09 - 10.08.1941
  • generał major Iwan I. Biriczew

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]