13 Korpus Pancerny (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1943 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. mjr Piotr Szurow |
| Ostatni |
gen. mjr Trofim Tanaszczyszyn |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Podległość | |
13 Korpus Pancerny (ros. 13-й танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
13 Korpus Pancerny sformowany został na podstawie dyrektywy z 9 maju 1942[1]. Początkowo dowodzony był gen. mjra Piotra Szurowa (zmarł w wyniku odniesionych ran), i podlegał 21 Armii[2]. Uczestniczył w walkach przeciw armii niemieckiej w rejonie Charkowa, atakował m.in. VIII Korpus Piechoty, jednak ataki te zostały odparte[3]. 13 KPanc. dowodzony przez gen. mjra Tanaszczyszyna przebił się do otoczonej 62 Armii i umożliwił jej udawe wyjście z okrążenia[3]. Rozkazem z 1 stycznia 1943 13 Korpus Pancerny został przemianowany na 4 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany[1].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
- gen. mjr Piotr Szurow[2] (19.05.1942 – 02.07.1942†),
- płk Weniamin Buntman-Doroszkiewicz (2.07.1942 – 17.07.1942),
- gen. mjr Trofim Tanaszczyszyn 17.07.1942 – 09.01.1943.
Szef sztabu:
- płk Władimir Żdanow (19.05.1942 – 09.01.1943)[1].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład 1 lipca 1942[4]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d 13-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk13.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ a b Forczyk 2019 ↓, s. 526.
- ↑ a b Forczyk 2019 ↓, s. 405.
- ↑ Forczyk 2019 ↓, s. 527.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1941-1942. Schwerpunkt. Łódź: 2019. ISBN 978837731253-7.