18 Korpus Pancerny (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Nazwa wyróżniająca |
Znamieński, Budapesztański |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. mjr Iwan Czerniachowski |
| Ostatni |
gen. por. Piotr Goworunienko |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
   [1]
| |
18 Znamiensko-Budapesztański Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Suworowa i Kutuzowa (ros. 18-й Знаменско-Будапештский Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Formowanie Korpusu rozpoczęto na podstawie dyrektywy z 23 czerwca 1942 roku[2]. W działaniach bojowych prowadzonych przeciw armii niemieckiej dowodzony był przez gen. mjra Iwana Czerniachowskiego. 16 Korpus Pancerny pozostawał w odwodzie Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej i 1 lipca 1942 posiadał na wyposażeniu 181 czołgów[3].
Następnie 18 KPanc. był podporządkowany dowództwu 2 Frontu Ukraińskiego, prowadząc działania bojowe na jego korzyść[4]. Jego szlak bojowy prowadził z Woroneża m.in. przez: Charków, Timiszoarę, Budapeszt i Wiedeń, a zakończony został w rejonie Amstetten[5].
Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy:
- gen. mjr Iwan Czerniachowski[6] (15.06.1942 – 24.07.1942),
- gen. mjr Iwan Korczagin (04.08.1942 – 06.09.1942),
- gen. mjr Borys Bacharow (20.09.1942 – 25.07.1943),
- gen. mjr Kuźma Tryfanow (10.09.1943 – 18.10.1943),
- płk Aleksandr Firsowicz (17.10.1943 – 23.12.1943),
- gen. mjr Wasilij Połozkow[4] (09.02.1944 – 28.08.1944),
- gen. por. Piotr Goworunienko (28.08.1944 – 09.05.1945)[7]
Szefowie sztabu:
- płk Borys Jeremiew (07.07.1942 – 20.09.1942),
- płk Iwan Guszenko (20.09.1942 – 28.02.1943),
- płk Iwan Kolesnikow (01.02.1943 – 31.05.1943),
- płk Konstantin Worobiew (01.05.1943 – 10.09.1943),
- ppłk Władimir Smirnow (10.09.1943 – 24.12.1943),
- płk Fiodor Biełozierow (24.12.1943 – 09.05.1945)[8].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład 1 lipca 1942[6]:
- 110 Brygada Pancerna
- 180 Brygada Pancerna
- 181 Brygada Pancerna
- 20 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 18-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk18.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ 18-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk18.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ Forczyk 2019 ↓, s. 526.
- ↑ a b Forczyk 2020 ↓, s. 288.
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5535/.
- ↑ a b Forczyk 2019 ↓, s. 527.
- ↑ 18-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk18.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5535/.
- ↑ 18-й танковый корпус [online], ru/ussr/tk/tk18.html [dostęp 2024-04-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1941–1942. Schwerpunkt. Łódź: 2019. ISBN 978837731253-7.
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943–1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.