326 Dywizja Lotnictwa Bombowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Baza „Ukrainka” |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
| |
326 Ciężka Tarnopolska Dywizja Lotnictwa Bombowego odznaczona Orderem Kutuzowa (ros. 326-я тяжёлая бомбардировочная авиационная Тарнопольская ордена Кутузова дивизия) – związek taktyczny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Wchodziła w skład (1991) 46 Armii Lotniczej Dalekiego Zasięgu ze Smoleńska[1]. W grudniu 1991 zreorganizowano Lotnictwo Dalekiego Zasięgu, rozwiązano armie lotnicze, a dywizja weszła w bezpośrednie podporządkowanie dowódcy lotnictwa[2].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
W latach 1990–1991[3]
- dowództwo dywizji – Tartu
- 132 Berliński pułk lotnictwa bombowego – Tartu – 18 x TU-22M
- 402 pułk lotnictwa bombowego – Bołbasowo – 17 x TU-22M
- 840 pułk lotnictwa bombowego – Solcy – 19 x TU-22M
- dowództwo – Ukrainka
- 79 pułk lotnictwa bombowego (TU-95MS) – Ukrainka
- 182 Gwardyjski Sewastopolsko-Berliński pułk lotnictwa bombowego (TU-95MS) – Ukrainka
- 200 Gwardyjski Brzeski pułk lotnictwa bombowego (TU-22M3) – Biełaja
- 444 Berliński pułk lotnictwa bombowego (TU-22M3) – Ussuryjsk
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarychta 2016 ↓, s. 461.
- ↑ Zarychta 2016 ↓, s. 462.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 56.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 60.
- ↑ Grabowski 2011 ↓, s. 87.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
- Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.