Acanthopagrus schlegelii
| Acanthopagrus schlegelii[1] | |||
| (Bleeker, 1854) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Acanthopagrus schlegelii | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Acanthopagrus schlegelii – gatunek morskiej ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae)[3][4] występujący w zachodnim Pacyfiku, od skrajnie południowo-wschodniego wybrzeża Rosji po wybrzeże środkowego Wietnamu. Osiąga do 50 cm długość standardowej. IUCN uznaje ją za gatunek najmniejszej troski (LC).
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek należy do rodziny prażmowatych (Sparidae) z podrzędu okoniowców (Percoidei)[1]. Umieszczony w rodzaju Acanthopagrus pierwotnie wyodrębnionym jako podrodzaj Chrysophrys (obecnie synonim Pagrus (Cuvier, 1829)) przez Wilhelma Petersa w 1855[5]. Dawniej w obrębie gatunku wyróżniano dwa podgatunki: A. schlegelii czerskii i A. schlegelii schlegelii. Podgatunki te jednak miały na tyle pokrywający się zasięg występowania, iż uznano, że nie spełniają kryteriów wyodrębniania podgatunków. Ich odrębność kwestionowali m.in. Mayr w 1971 i później Dolganov i inni w 2008[2]. A. schlegelii po raz pierwszy opisał Bleeker w 1854 na podstawie dwóch syntypów (RMNH 5727) z Nagasaki jako Chrysophrys schlegelii[5]. W 1984 Masuda przeniósł gatunek do rodzaju Acanthopagrus[3].
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Występuje w zachodnim Oceanie Spokojnym. Zasięg występowania obejmuje wody Chin, Hongkongu, Japonii, Korei Południowej, Korei Północnej, Rosji, Tajwanu, Wietnamu, tj. Morze Japońskie, Morze Żółte, wody otwartego oceanu od środkowej Honsiu po Riukiu, Morze Wschodniochińskie, Morze Południowochińskie do środkowego Wietnamu[2]. Niektóre źródła podają, że obecny już od południowej Hokkaido, brak go w rejonie archipelagu Riukiu[4]. W podziale na regiony rybołówstwa FAO (ang. FAO Major Fishing Areas) notowany w regionach zachodnio-środkowego i północno-zachodniego Pacyfiku[2].
Według Gonzaleza obecny do głębokości 50 m[6], według niektórych źródeł od głębokości 15 m[4]. Zasiedla zarówno słone wody otwartego morza, zatoki, jak i wody słonawe[4][2]. Jest rybą epibentopelagiczną i sublitoralną[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Osiąga do 50 cm długości standardowej. Maksymalna notowana waga – 3,2 kg[4]. Płetwa grzbietowa w części przedniej ciernista, z 11–12 kolcami, za nimi 11 promieni miękkich[4][7]. Płetwa odbytowa z trzema promieniami twardymi (co jest cechą charakterystyczną dla całej rodziny[7]) i 8 miękkimi[4]. Płetwa ogonowa wcięta[7]. Według obserwacji opublikowanych w 2008 przez Kume i Yoshino wśród próby 15 osobników z wód Chin i Japonii wszystkie miały po 11 promieni twardych i miękkich w płetwie grzbietowej. Występowało u nich 7 rzędów łusek policzkowych. Wśród próby 19 osobników 17 miało 5½ rzędów łusek powyżej linii bocznej, 2 miały 6½ rzędów. Na 11 osobnikach z Chin obliczono liczbę łusek wzdłuż linii bocznej, otrzymując przedział 51–53. W porównaniu do A. chinshira cechuje się większą liczbą rzędów powyżej linii bocznej. U A. chinshira to 4½ rzędu[8].
Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje ją za gatunek najmniejszej troski (LC) od 2009. Trend populacji stabilny. Największym zagrożeniem dla gatunku są nadmierne połowy, zwłaszcza na Tajwanie. W całym obszarze swojego występowania jest ważnym gatunkiem przemysłowym i handlowym, a także mającym istotne znaczenie dla rybołówstwa sportowego. Poważnym zagrożeniem wydaje się być utrata i niszczenie siedlisk w wyniku eutrofizacji, odpady stałe i inne zanieczyszczenia, a także zmiany klimatyczne. Nie ma szczególnych inicjatyw ochronnych, jednak zasięg gatunku pokrywa się z wieloma obszarami chronionymi[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Acanthopagrus schlegelii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2018-07-23] (ang.).
- ↑ a b c d e f C.D. Buxton i inni, Acanthopagrus schlegelii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2014, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2014-3.RLTS.T170153A20567110.en [dostęp 2018-07-23] (ang.).
- ↑ a b Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 lipca 2018 [dostęp 2018-07-23] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Acanthopagrus schlegelii (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp: 2018-07-23]
- ↑ a b c V. N. Dolganov, V. E. Kharin, V. V. Zemnukhov. New Records of a Rare Species of Spariform Fish Acanthopagrus schlegelii (Bleeker, 1854) (Osteichthyes: Sparidae) from Russian Waters of the Sea of Japan, with Notes on the Taxonomy of the Genus Acanthopagrus Peters, 1855. „Russian Journal of Marine Biology”. 34 (4), s. 220–223, 2008. Pleiades Publishing. DOI: 10.1134/S1063074008040020. ISSN 1063-0740. (ang.).
- ↑ Enrique Blanco Gonzalez. Stock enhancement programme for black sea bream, Acanthopagrus schlegelii (Bleeker), in Hiroshima Bay, Japan: a review. „Aquaculture Research”. 39 (12), s. 1307 – 1315, 2008. John Wiley & Sons. DOI: 10.1111/j.1365-2109.2008.01996.x. ISSN 1365-2109. (ang.).
- ↑ a b c Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 74.
- ↑ M. Kume, T. Yoshino. Acanthopagrus chinshira, a New Sparid Fish (Perciformes: Sparidae) from the East Asia. „Bulletin of the National Museum of Nature and Science. Series A (Zoology)”. 34 (1), s. 47–57, 2008. (ang.).