Adam Łajczak
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1953 |
|---|---|
| Profesor nauk o Ziemi | |
| Specjalność: geomorfologia, hydrologia, paleogeografia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1988 |
| Habilitacja | |
| Profesura |
30 grudnia 2009 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie |
| Stanowisko |
profesor zwyczajny |
| Prodziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
2002–2005 |
Adam Henryk Łajczak (ur. 3 lutego 1953 w Bielsku-Białej[1]) – polski geograf, specjalista w zakresie geomorfologii, hydrologii i paleogeografii, profesor nauk o Ziemi.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1977 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Doktoryzował się w 1988 w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN na podstawie rozprawy zatytułowanej Zróżnicowanie transportu zawiesiny w karpackiej części dorzecza Wisły. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2000 na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w oparciu o pracę pt. Współczesny transport i sedymentacja materiału unoszonego w Wiśle i głównych dopływach. Tytuł naukowy profesora nauk o Ziemi otrzymał 30 grudnia 2009[2].
Pracował na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W latach 2002–2005 był prodziekanem Wydziału Nauk o Ziemi tej uczelni, a w latach 2004–2011 kierował Katedrą Paleogeografii i Paleoekologii Czwartorzędu UŚ. Zatrudniony był również na stanowisku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, w którego Instytucie Geografii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym kierował w latach 2011–2013 Zakładem Paleogeografii, Geoekologii i Ochrony Przyrody. Na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie objął stanowisko profesora zwyczajnego i kierownictwo Zakładu Geoinformacji i Badań Geośrodowiskowych[1].
Opublikował ponad 320 prac. Został członkiem m.in. Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich, Komitetu Zagospodarowania Ziem Górskich PAN (członek prezydium) oraz rad naukowych Babiogórskiego Parku Narodowego i Instytutu Ochrony Przyrody PAN[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Krzysztof Pikoń, Agnieszka Sokołowska: Złota księga nauk przyrodniczych 2017. Wyd. 2. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2017, s. 278. ISBN 978-83-942601-7-0.
- ↑ Prof. dr hab. Adam Henryk Łajczak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-06-30].