Aleja Adama Mickiewicza w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
aleja Adama Mickiewicza
Dzielnica V Krowodrza
Dzielnica I Stare Miasto
Obiekt zabytkowy nr rej. A-1570/М z 24 listopada 2020[1]
Ilustracja
Widok na północ od skrzyżowania z ul. J. Piłsudskiego
Po lewej Gmach Główny Muzeum Narodowego, po prawej dawna rogatka Wolska.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Poprzednie nazwy

ul. P. Michałowskiego
ul. Żabia

Przebieg
Al. J. Słowackiego
pl. Inwalidów, ul. Karmelicka
ul. J. Kochanowskiego
ul. Czarnowiejska
ul. W. Reymonta, ul. Czysta
ul. R. Ingardena, ul. Krupnicza
ul. Kadrówki
ul. S. Humberta
al. F. Focha, ul. J. Piłsudskiego
Al. Z. Krasińskiego
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „aleja Adama Mickiewicza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „aleja Adama Mickiewicza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „aleja Adama Mickiewicza”
Ziemia50°03′52,0″N 19°55′27,0″E/50,064444 19,924167

Aleja Adama Mickiewicza – aleja w Krakowie pomiędzy Czarną Wsią, czyli dzielnicą V i Piaskiem, czyli dzielnicą I.

Biegnie z południa na północ i jest jedną z ulic tworzących II obwodnicę Krakowa. Jej przedłużeniem na północ jest al. J. Słowackiego, na południe al. Z. Krasińskiego. Aleję tworzą dwie trójpasmowe ulice rozdzielone pasem zieleni. Razem z al. Z Krasińskiego i al. J. Słowackiego tworzą ciąg komunikacyjny nazywany popularnie Alejami Trzech Wieszczów. Do roku 1912 była to: pomiędzy ul. Karmelicką i ul. Czarnowiejską ulica Piotra Michałowskiego oraz pomiędzy ul. Czarnowiejską a ul. Wolską (dzisiejszą Piłsudskiego) ulica Żabia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed powstaniem alei znajdował się na jej miejscu wał ziemny a po jego zachodniej stronie – Bastion I ½ „Na Piasku”, obiekty austriackiej Twierdzy Kraków. Wzdłuż wału biegł nasyp, zbudowanej w latach 1887–1888, kolei obwodowej.

W 1905 roku Miasto wykupiło od wojska teren obwałowań likwidowanej wewnętrznej linii fortów, która do 1909 roku stanowiła granicę Krakowa. W tym samym roku do miasta przyłączono kilka wsi położonych na zachód od linii fortyfikacji. W 1911 roku zlikwidowano linię kolei cyrkumwalacyjnej, postanowiono przeprowadzić szeroki bulwar obwodowy. Włączono do niego biegnące wzdłuż niej a istniejące już wcześniej ulice Michałowskiego i Żabią.

Powstała aleja, szeroki, reprezentacyjny bulwar z dwoma pasami ruchu oddzielonymi pasem zieleni będącym traktem spacerowym. W roku 1912 alei nadano obecną nazwę[2].

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Strona wschodnia, nieparzysta: budynki krakowskich wyższych uczelni oraz pomiędzy ulicami Czarnowiejską i Karmelicką najstarsze budynki, czynszowe kamienice.

Strona zachodnia, parzysta to budynki muzeum, biblioteki i uczelni oraz park. Pierzeja jako całość została w 2020 roku wpisana do rejestru zabytków.


Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2023-08-30].
  2. Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 102. ISBN 83-85579-48-6.