Aleksander Rowiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Rowiński
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1931
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

20 listopada 2021
Inowrocław

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz

Aleksander Rowiński (ur. 9 marca 1931 w Częstochowie, zm. 20 listopada 2021 w Inowrocławiu[1]) – polski pisarz, wydawca, autor reportaży.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie (1950), następnie dziennikarstwa na UW (1953). W 1954–1957 dziennikarz „Dziennika Zachodniego”, później autor tekstów dla pism: „Po prostu”, „Przemiany”, „Perspektywy”, „Prawo i Życie”, „Życie Literackie”, „Kultura”. W latach 1955–1963 członek Klubu Krzywego Koła[1]. Od 1961 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). Od 1975 członek Związku Literatów Polskich (ZLP), a w latach 1990–1998 członek Prezydium Zarządu Głównego ZLP. Pomysłodawca i współredaktor książkowej serii Ekspress reporterów, w latach 1982–1983 redaktor naczelny pisma „Przegląd Tygodniowy”, później związał się jeszcze z miesięcznikiem „Kontrasty”. Od 1987 organizował wydawnictwo Oficyna Literatów „Rój”. Wydawał i był redaktorem naczelnym pokładowego pisma Polskich Linii Lotniczych LOT „Kaleidoscope”[1].

Popularność przyniosły mu książki reportażowe: Zygielbojma śmierć i życie, biografia żydowskiego bohatera Szmula Zygielbojma , Dreszczowce zamku Dunajec, Przeklęte łzy słońca, Pod klątwą kapłanów. Skarb Inków ukryty nad Dunajcem – o kipu odnalezionym w 1946 r. na zamku w Niedzicy oraz Pan Zagłoba poświęcona najbarwniejszej postaci Trylogii Henryka Sienkiewicza[1].

Autor scenariuszy do filmów: Krótkie życie (1976), Inkowie w Polsce (2005)[2]. W 2007, wraz ze swoją partnerką Joanną Pogórską, ufundował Votum Aleksa, drewniany budynek w formie niekonsekrowanej kaplicy, jako prywatny dar wotywny w podziękowaniu za wyzdrowienie żony. Był ojcem Lecha Rowińskiego, architekta, który wraz Martą Rowińską zaprojektował budynek Votum Aleksa[3].

Laureat m.in. nagrody im. Witolda Hulewicza[4].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Pod biało-czerwoną banderą (1966)
  • Anioły Warszawy (1969)
  • Świat się kończy (1972)
  • W lepszym towarzystwie (1975)
  • Szpakami karmieni (1978, razem ze Stefanem Kozickim)
  • Tamci żołnierze (1979)
  • Cofnij wskazówkę zegara (1980)
  • Otruć czy pokochać (1985, wydanej pod pseudonimem Alex Rovin).
  • Dreszczowce zamku Dunajec (2004)
  • Opowieści pana Franciszka i o panu Franciszku (2005)
  • Przeklęte łzy słońca (2006)
  • Pan Zagłoba (1999)
  • Zygielbojma śmierć i życie (2000, 2004)

źródło[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Anna Kruszyńska, Zmarł pisarz i publicysta Aleksander Rowiński. Miał 90 lat [online], pap.pl, 21 listopada 2021 [dostęp 2024-04-13].
  2. Aleksander Rowiński w bazie filmpolski.pl
  3. Tomasz Urzykowski, Smutny koniec najmłodszego zabytku w Polsce. Deska po desce znika słynna kaplica nad Wisłą [online], warszawa.wyborcza.pl, 9 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-10].
  4. Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza. hulewicz.org.pl [dostęp 2019-09-30].