Aleksandr Panajotow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Panajotow
Ilustracja
Aleksandr Panajotow (2021)
Imię i nazwisko

Aleksandr Siergiejewicz Panajotow

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1984
Zaporoże

Pochodzenie

rosyjskie

Gatunki

pop, dance, R&B

Zawód

piosenkarz

Wydawnictwo

Rodina Records

Strona internetowa

Aleksandr Siergiejewicz Panajotow (ros. Александр Сергеевич Панайотов, ukr. Олександр Сергійович Панайотов; ur. 1 lipca 1984 w Zaporożu) – ukraińsko-rosyjski piosenkarz[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Zaporożu[2] lub w Leningradzie[3]. Pochodzi z rodziny robotniczej, jego ojciec pracował jako pracownik budowlany, a matka była kucharką.

W wieku 10 lat rozpoczął naukę w szkole muzycznej, dwa lata później zadebiutował na profesjonalnej scenie, uczestnicząc w lokalnych konkursach muzycznych. Mając 15 lat, skomponował swoje pierwsze piosenki, z którymi zgłaszał się do konkursów. Po ukończeniu nauki w liceum i w szkole muzycznej (z wyróżnieniem) przeprowadził się do Kijowa, gdzie kontynuował studia na wydziale wokalnym[3].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 2000 wygrał międzynarodowy konkurs muzyczny „Czernomorskije igry” (Igrzyska Czarnomorskie) w Skadowśku, a także zajął trzecie miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk „Słowiański Bazar”. W 2001 wygrał konkurs „Zołotoj szlagier” (Złoty Przebój) organizowany w Mohylewie, a także festiwal „Diskawieri” w Bułgarii i festiwal „Morie druziej” (Morze przyjaciół) w Jałcie[3]. W 2003 wyjechał do Moskwy, gdzie wziął udział w przesłuchaniach do reality show Stań zwiezdoj, którego ostatecznie został finalistą. Po powrocie do Kijowa założył zespół muzyczny Alijans, który cieszył się dużą rozpoznawalnością w Kijowie, dzięki czemu grał w wielu lokalnych klubach muzycznych.

Panajotow w 2008
Panajotow w 2010
Panajotow w 2013
Panajotow w 2017

W 2003 zajął drugie miejsce w finale programu Narodnyj artist i trafił na honorową Księgę Czerwoną Zaporoża (ros. Krasnaja kniga Zaporożja)[3]. Po udziale w programie Narodnyj artist podpisał kontrakt muzyczny z Jewgienijem Fridlandem i Kimem Briejtburgiem[3]. W 2005 z piosenką „Bałałajka”, nagraną z Aleksiejem Czumakowem, zajął piąte miejsce w finale rosyjskich eliminacji do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji[4]. W 2006 wydał swój debiutancki, solowy album pt. Ledi dożdia[5]. W 2007 znalazł się na liście pięciu wykonawców branych pod uwagę podczas wyboru reprezentanta Rosji w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji[6]. W 2008 z utworem „Crescent and Cross” zajął drugie miejsce w finale krajowych selekcji do 53. Konkursu Piosenki Eurowizji[7].

W 2010 wydał album pt. Formuła lubwi[8], zajął szóste miejsce z utworem „Maya Showtime” w krajowych eliminacjach do 55. Konkursu Piosenki Eurowizji[9] oraz zagrał kilka koncertów w Japonii[10].

W marcu 2011 po wygaśnięciu umowy, którą zawarł z Jewgienijem Fridlandem i Kimem Briejtburg, zdecydował się na niezależne kontynuowanie działalności artystycznej. Od 2012 publikował kolejne single: „Nieriealnaja”, „Gdie ty?”[11], „Zа gorizont” i „Аlfa i Omiega”, którymi promował swój trzeci album pt. Alfa i Omiega wydany w grudniu 2013[12]. W tym samym roku premierę miał jego pierwszy album kompilacyjny pt. Łuczszyje piesni, na którym umieścił najpopularniejsze piosenki ze swojego repertuaru[13]. 5 lipca 2014 zagrał koncert urodzinowy w moskiewskiej sali koncertowej „Mir”, a zarejestrowany podczas wydarzenia materiał wydał pod koniec roku w formie albumu koncertowego pt. All In[14]. W tym czasie wydał także singiel „Wanilnoje niebo”[15]. W 2015 wydał kolejne single: „Sami”[16] i „Obieszczaju”, który nagrał w duecie z Saszą Spiłbierg[17]. Jesienią 2016 wziął udział w eliminacjach do piątej edycji programu Gołos, w którym występował w drużynie Grigorija Lepsa i ostatecznie zajął drugie miejsce w finale.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne
  • Ledi dożdia (2006)
  • Formuła lubwi (2010)
  • Аlfa i Omiega (2013)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wywiad dla tygodnika Republiki Mordowia "Stolica-S"
  2. Oficjalny biogram
  3. a b c d e Александр Панайотов. toppop.ru. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-10)]. (ros.).
  4. Russian National Final 2005. natfinals.50webs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  5. Александр Панайотов – Леди Дождя. discogs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  6. Russia > Eurovision Song Contest 2007. esckaz.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  7. Russian National Final 2008. natfinals.50webs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  8. Александр Панайотов – Формула Любви. discogs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  9. Russian National Final 2010. natfinals.50webs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  10. Панайотов пошел по стопам группы «Тату». toppop.ru, 2010-02-19. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-08)]. (ros.).
  11. Александр Панайотов – Где Ты?. discogs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  12. Альфа и Омега – Aleksandr Panayotov. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  13. Лучшие песни – Aleksandr Panayotov. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  14. All In (Live) – Aleksandr Panayotov. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  15. Александр Панайотов – Ванильное Небо. discogs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  16. Александр Панайотов – Сами. discogs.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  17. Обещаю (feat. Саша Спилберг) – Single – Aleksandr Panayotov. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]