Alfa Pictoris
| α Pic | |||||||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
06h 48m 11,455s[1] | ||||||||||||||||||||
| Deklinacja |
−61° 56′ 29,00″[1] | ||||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
242,97 ± 2,03 mas/rok[1] | ||||||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
15,3 ± 1,3 km/s[1] | ||||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy |
gwiazda ciągu głównego | ||||||||||||||||||||
| Typ widmowy |
A8VnkA6[1] | ||||||||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||||||
| Okres obrotu | |||||||||||||||||||||
| Prędkość obrotu |
205 km/s[2] | ||||||||||||||||||||
| Wiek | |||||||||||||||||||||
| Temperatura |
7370–8610 K[2] | ||||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Alfa Pictoris (α Pic) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Malarza. Jest odległa od Słońca o około 97 lat świetlnych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest to gwiazda ciągu głównego[1] lub podolbrzym[2], należąca do typu widmowego A[1][2]. Jej temperatura nie jest dobrze określona, oceny zawierają się od 7370 do 8610 K (średnio 7950, co odpowiada typowi widmowemu A7). Jej jasność to 35 jasności Słońca, ma ona promień 3,1 razy większy niż Słońce. Masa gwiazdy wiąże się z jej zaawansowaniem ewolucyjnym: jeśli Alfa Pictoris jeszcze nie zakończyła syntezy wodoru w hel w jądrze, to jej obserwowane cechy pozwalają obliczyć masę równą 2,1 masy Słońca; jeśli już zakończyła, jej masa to 2,2 masy Słońca. Gwiazda ma około miliarda lat. Gwiazdy o mniejszej masie mają w otoczce jądra strefę konwektywną, w której generowane jest pole magnetyczne; Alfa Pictoris nie powinna jej mieć. To przypuszczenie zgadza się z obserwowanym szybkim obrotem gwiazdy – pole magnetyczne z czasem zwalnia obrót mniej masywnych gwiazd. Pomimo tego Alfa Pictoris emituje promieniowanie rentgenowskie, co wraz z zaburzeniami jej ruchu zaobserwowanymi przez sondę Hipparcos wskazuje, że ma ona towarzysza, dotąd niezaobserwowanego[2].
Alfa Pictoris jest południową gwiazdą polarną Merkurego (północną jest Omikron Draconis)[3].