Alfred Riesser

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Riesser
podpułkownik żandarmerii podpułkownik żandarmerii
Pełne imię i nazwisko

Alfred Wilhelm Ludwik Riesser

Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1889
Strusów

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1958
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Armia „Kraków”

Stanowiska

dowódca żandarmerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami
Grób prof. Władysława Augustyna i Alfreda Riessera na cmentarzu Rakowickim

Alfred Wilhelm Ludwik Riesser (ur. 4 lipca 1889 w Strusowie, zm. 7 lipca 1958 w Krakowie) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, doktor praw.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 lipca 1889 w Strusowie, w ówczesnym powiecie trembowelskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Juliana i Janiny z Sienkiewiczów. Gimnazjum ukończył w Tarnopolu. W 1906 odbył obowiązkową służbę wojskową w charakterze jednorocznego ochotnika. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Po ukończeniu studiów, krótko pracował w ubezpieczeniach wzajemnych[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 19 Pułku Piechoty Obrony Krajowej. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915, a na stopień nadporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 listopada 1917[2][3].

25 lutego 1919 został przeniesiony z Oddziału Kontrolnego Żandarmerii na dworcu w Stanisławowie do Kierownictwa Organizacji Żandarmerii w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. 1 czerwca 1921, w stopniu rotmistrza, pełnił służbę w 6 Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej we Lwowie[5]. 18 marca 1922 został przeniesiony do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie, w którym pełnił obowiązki zastępcy dowódcy dywizjonu[6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[8]. 31 marca 1924 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1924 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii i został pełnoprawnym zastępcą dowódcy 2 Dywizjonu Żandarmerii[9][10]. 13 września 1925 otrzymał przeniesienie do 10 Dywizjonu Żandarmerii w Przemyślu na stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu[11]. W marcu 1927 otrzymał przeniesienie do 4 Dywizjonu Żandarmerii w Łodzi na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy dywizjonu[12]. W kwietniu 1928 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy dyonu[13][14]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[15]. W marcu 1932 otrzymał przeniesienie do 8 Dywizjonu Żandarmerii w Toruniu na stanowisko dowódcy dywizjonu[16][17]. W grudniu 1934 otrzymał przeniesienie do 5 Dywizjonu Żandarmerii w Krakowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[18]. Na tym stanowisku pozostawał do września 1939[19][20].

W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą żandarmerii Armii „Kraków”[21][22]. Po kapitulacji Armii „Kraków” udało mu się przedostać do Rumunii, gdzie został internowany w obozie Târgoviște. Od lutego 1941 przebywał w niemieckiej niewoli. Krótko przebywał w Oflagu II C Woldenberg, a później został przeniesiony do innego obozu[23].

W 1945, po uwolnieniu z niewoli, powrócił do Krakowa. 1 października 1948 został przeniesiony w stan spoczynku[20]. Pracował jako kierownik sekcji działu gospodarczego w Akademii Medycznej w Krakowie[24].

Zmarł w 7 lipca 1958 w Krakowie „po długiej i ciężkiej chorobie”[24][25]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera AB-wsch-2)[24][25].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 30 kwietnia 1937 „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”[26]
  • Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 24 maja 1929 „za zasługi na polu bezpieczeństwa wojska”[27]
  • Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[28]
  • Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie[3]
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Suliński 2014 ↓, s. 47-48.
  2. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 62, jako Wilhelm Riesser.
  3. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 98, 288.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 6 marca 1920, s. 310.
  5. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 404, 842.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1922, s. 238.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1054, 1063.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 291.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 171.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 960, 965.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 92 z 13 września 1925, s. 502.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927, s. 74.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 132.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 668, 674.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 281.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 241.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 287, 795.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 269.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 835.
  20. ↑ a b Suliński 2014 ↓, s. 49.
  21. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 674.
  22. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 310.
  23. ↑ Wierzbicki 1990 ↓, s. 66, 68.
  24. ↑ a b c Nekrolog. „Dziennik Polski”. 161, s. 5, 9 lipca 1958. 
  25. ↑ a b Lokalizator grobów. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2023-11-19].
  26. ↑ M.P. z 1937 r. nr 100, poz. 145, jako dr pułkownik Alfred Rieser.
  27. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302.
  28. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916. (niem.).
  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
  • Jan Suliński: Żandarmeria DOK IV - Łódź w latach 1919-1939. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2014. ISBN 978-83-63700-08-9.
  • Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego. Londyn: Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, 1990.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Riesser&oldid=71891599”