Ambasada Królestwa Niderlandów w Warszawie
| |
 Budynek ambasady Holandii przy ul. Kawalerii 10 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1597, 1921, 1945 |
| Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny[1] | |
| Zatrudnienie |
12+[2] |
| Adres | |
| ul. Kawalerii 10 00-468 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′06,05″N 21°02′27,55″E/52,218347 21,040986
| |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Ambasada Królestwa Niderlandów w Warszawie (nid. Nederlandse ambassade in Warschau[3]) – holenderska placówka dyplomatyczna mieszcząca się w Warszawie przy ul. Kawalerii 10[1].
Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]
- Dział Polityczny (nid. Politieke Afdeling)
- Dział Ogólny i Konsularny (nid. Afdeling Algemene- en Consulaire Zaken)
- Dział Ekonomiczno-Handlowy (nid. Economische Afdeling)
- Dział ds Rolnictwa, Przyrody i Jakości Żywności (nid. Afdeling Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit)
- Dział Celny (nid. Douane Afdeling)
- Dział ds Straży Granicznej, Imigracji i Bezpieczeństwa Lotnictwa Cywilnego (nid. Koninklijke Marechaussee Afdeling, Wydział Królewskiej Policji Wojskowej)
Siedziba[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza misja dyplomatyczna do Niderlandów na czele z hrabią Pawłem Działyńskim miała miejsce w 1597, zaś pierwsze przedstawicielstwo dyplomatyczne tego kraju w Warszawie można było już odnotować w XVII wieku.
Przed I wojną światową[edytuj | edytuj kod]
W okresie porozbiorowym, a przed I wojną światową Holandia utrzymywała w Warszawie konsulat, który mieścił się kolejno przy ul. Złotej 28 (1881), budynek obecnie nie istnieje, w kamienicy Samuela Resche przy ul. Elektoralnej 5 (1882[4]-1884[5]), obecnie nie istnieje, ul. Złotej 4 (1885[6]-1887), obecnie nie istnieje, ul. Złotej 6 (1888)[7], ul. Nowogrodzkiej 23 (1888), ul. Widok 3 (1890[8]-1896), ul. Jerozolimskiej 70 (1895[9]-1905), w kamienicy J.K.H. Petiscusa przy ul. Wierzbowej 11 (1908-1911), w kamienicy Popławskich przy ul. Mazowieckiej 5 (1913), obecnie nie istnieje.
Od 1815 r. funkcjonował też konsulat w Gdańsku, m.in. przy Hundegasse 272, obecnie ul. Ogarnej 51 (1815-), w siedzibie firmy Almonde und Behrend, Langgarten 201, ob. ul. Długie Ogrody 47 (1839-1844), Heilige-Geist-Gasse 73, ob. ul. św. Ducha 127 (1845–1876), w siedzibie firmy G.F. Focking, Jopengasse 18, ob. ul. Piwnej (1876-1905), w siedzibie firmy G.F. Focking, Jopengasse 15 (1907-1921), w siedzibie firmy G.F. Focking.
Okres międzywojenny[edytuj | edytuj kod]
W okresie międzywojennym stosunki dyplomatyczne reaktywowano w 1921. Najpierw konsulat, następnie poselstwo tego kraju funkcjonowało przy ul. Śniadeckich (1919-1922), przy ul. Czackiego 9 m. 8 (1923[10]–1936), następnie w wilii Gawrońskich w Al. Ujazdowskich 23 (1938–1939).
Holandia utrzymywały konsulaty:
- w Wolnym Mieście Gdańsku, m.in. przy Hundegasse 35, ob. ul. Ogarna (1922-1927), w siedzibie firmy G.F. Focking, Langgasse 32-34, ob. ul. Długiej (1929-1933), w siedzibie Danziger Privat-Actien-Bank, Langer Markt 9, ob. Długim Targu (1935-1939), w siedzibie oddziału Polskiego Banku Przemysłowego,
- Lwowie: przy ul. Kadeckiej 5b, ob. Героїв Майдану/Bohaterów Majdanu (1938)[11].
Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]
Stosunki dyplomatyczne reaktywowano w 1945 r. Poselstwo mieściło się w hotelu Polonia w Al. Jerozolimskich 5, obecnie 45 (1945–1948), następnie przy ul. Nowy Świat 47 (1948-1951[12]), w budynku firmy Roche z 1933 (proj. Romuald Gutt) przy ul. Rakowieckiej 19 (1953[13]-1991[14]), następnie przy ul. Chocimskiej 6 (1993[15]-2003). W 1958 podniesiono przedstawicielstwo do rangi ambasady.
Przez lata szukano nowej siedziby, m.in. na początku lat 60. była koncepcja budowy na rogu ul. Senatorskiej i pl. Zamkowego, lecz ją urzeczywistniono dopiero w 2004, kiedy władze Holandii otworzyły nowy obiekt (proj. Erik van Egeraat Associated Architects) przy ul. Kawalerii 10. Przy projektowaniu ambasady inspiracją były realizacje XVII-wiecznego niderlandzkiego mistrza Tylmana van Gameren (Tylman Gamerski), który zaprojektował w Polsce m.in. pałac w Nieborowie, pałac Branickich w Białymstoku i kościół parafii Św. Kazimierza w Warszawie. Budynek został umieszczony na liście Polska. Ikony Architektury w 2005[16]. W 2016 nominowany do Nagrody Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy w kategorii Budynek użyteczności publicznej 2001–2014 (obiekt publiczny)[17].
Poseł/ambasador rezydował m.in. w hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44 (1948)[18], w Klarysewie (1955[19]-1964), w Warszawie przy ul. Racławickiej 114 (1966).
Od 1945 r. w Trójmieście funkcjonowała Misja Repatriacyjna Holandii, następnie utworzono konsulat, początkowo z siedzibą w sopockim Grand Hotelu (1946), później w Gdańsku przy ówczesnej al. Stalina 34 (1946-1947), i w Gdyni przy ul. 10 Lutego 21 (1947-1980?).
W latach 1986–1990 przy ambasadzie Holandii, w budynku dotychczasowego przedstawicielstwa Izraela przy ul. Krzywickiego 24, funkcjonowała sekcja interesów Izraela. Wcześniej, bo od 1967 roku, w wyniku wojny sześciodniowej i wywołanego tym zerwania stosunków z Izraelem przez Polskę, ambasada Holandii obsługiwała interesy Izraela w Polsce.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Misje dyplomatyczne w Polsce [online], Portal Gov.pl, 29 marca 2022 [dostęp 2022-04-11] (pol.).
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-11] (pol.).
- ↑ Nederlandse ambassade in Warschau, Polen | Nederland Wereldwijd [online], nederlandwereldwijd.nl [dostęp 2024-04-22] (niderl.).
- ↑ Rafalskiego Warszawski Rocznik Adresowy Firm Handlowych, Przemysłowych i Rękodzielniczych : z dołączeniem adresów znakomitszych firm prowincyi powiększony wiadomościami informacyjnemi na rok 1882.
- ↑ Rafalskiego Warszawski Rocznik Adresowy Firm Handlowych, Przemysłowych i Rękodzielniczych : z dołączeniem adresów znakomitszych firm prowincji oraz wiadomości informacyjnych na rok 1884
- ↑ Адрес-календарь 11483-х должностных лиц в губерниях Царства Польского на 1885-1886 гг.
- ↑ Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularno-Naukowy na Rok 1888
- ↑ Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularno-Naukowy na Rok 1890
- ↑ Адрес-Календарь Гор. Варшавы 1895
- ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie en Juillet 1923.
- ↑ Liste du Corps Diplomatique à Varsovie en 1938
- ↑ Spis telefonów Warszawskiego Okręgu Poczty i Telekomunikacji na rok 1951/52.
- ↑ Spis telefonów Warszawskiego Okręgu Poczty i Telekomunikacji na rok 1953.
- ↑ Oficjalna książka telefoniczna firm i instytucji Warszawy oraz województwa warszawskiego rok 1991.
- ↑ Oficjalna książka teleadresowa Warszawy i województwa warszawskiego 1993/94.
- ↑ "Polska. Ikona architektury" [online], Culture.pl [dostęp 2022-10-26] (pol.).
- ↑ I edycja [online].
- ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie 1948.
- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy: rok 1955/56.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Kur: Rezydencje dyplomatyczne w krajobrazie Warszawy, Stolica 1961, nr 29/30, s. 6–7
- Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
- Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace. stosunki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
- Ryszard Żelichowski: Stosunki polsko-holenderskie w Europie pojałtańskiej, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2014, s. 777, ISBN 978-83-64091-22-3.
- książki adresowo-telefoniczne
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Historia kontaktow polsko-holenderskich. wiatrak.nl. [dostęp 2019-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-05)].
- Bryła budynku ambasady