Andowiak śnieżnostopy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andowiak śnieżnostopy
Thomasomys niveipes[1]
(O. Thomas, 1896)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Thomasomyini

Rodzaj

andowiak

Gatunek

andowiak śnieżnostopy

Synonimy
  • Oryzomys niveipes O. Thomas, 1896[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Andowiak śnieżnostopy[4] (Thomasomys niveipes) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Andowiak śnieżnostopy występuje we wschodnich Andach w środkowej Kolumbii[5].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1896 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Oryzomys niveipes[2]. Holotyp pochodził z Hoya del Barro Blanco, u ujścia rzeki Teusacá, w zachodniej części departamentu Cundinamarca, w Kolumbii[6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
  • niveipes: łac. niveus „śnieżno-biały”, od nix, nivis „śnieg”[8]; pes, pedis „stopa”, od gr. πους pous, ποδος podos „stopa”[9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 110–135 mm, długość ogona 115–133 mm, długość ucha 17–22 mm, długość tylnej stopy 24–30 mm; masa ciała 26–44 g[10].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje na wysokości powyżej 2600 m n.p.m.[3]. Zamieszkuje krzewiaste paramo oraz górskie lasy[3].

Te chomikowate są nocne i wszystkożerne[3]

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Jest stosunkowo powszechnym gryzoniem[3].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Zagrożeniem dla andowiaka śnieżnostopego jest przekształcanie jego siedlisk w pastwiska[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thomasomys niveipes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b O. Thomas. On new small mammals from the Neotropical region. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth Series. 18, s. 305, 1896. (ang.). 
  3. a b c d e f V. Pacheco & C. Barriga, Thomasomys niveipes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-20] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 422. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys niveipes. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-20].
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.). 
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 147.
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 164.
  10. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 492. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]