Andrea Doria (1963)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
CNR |
| Początek budowy |
11 maja 1958 |
| Wodowanie |
27 lutego 1963 |
 Marina Militare
| |
| Wejście do służby |
23 lutego 1964 |
| Wycofanie ze służby |
19 lipca 1991 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa 5000 ton |
| Długość |
149,3 m |
| Szerokość |
17,3 m |
| Zanurzenie |
5 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o łącznej mocy 60 000 KM, napędzające 2 śruby | |
| Prędkość |
30 węzłów |
| Zasięg |
5000 mil morskich przy prędkości 7 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 podwójna wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych RIM-2 Terrier 8 dział OTO Melara 76 mm 6 wt pop 324 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 4 śmigłowce | |
| Załoga |
485 osób |
Andrea Doria (numer burtowy C553) – włoski krążownik śmigłowcowy typu Andrea Doria, który wszedł do służby we włoskiej marynarce wojennej 23 lutego 1964 roku. Okrętowi nadano imię XVI-wiecznego admirała Andrea Doria.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Zamówienie na pierwszy krążownik śmigłowcowy typu Andrea Doria dla Marine Militare zostało złożone w ramach programu rozbudowy floty realizowanego w latach 1957-1958, w mieszczącej się w Riva Trigoso stoczni Cantieri Navali del Tirreno Riuniti. Projekt okrętu bazował na niszczycielach typu Impavido[1]. Zadaniem nowych okrętów miało być zapewnienie obrony przeciwlotniczej grupom okrętów i konwojom, a także misje zwalczania okrętów podwodnych. W celu realizacji tych celów niezbędne było powiększenie kadłuba nowych jednostek, głównie w celu pomieszczenie hangaru i lądowiska dla śmigłowców. Początkowo planowano wyposażyć okręt w śmigłowce Sea King, jednak okazały się być one zbyt duże i zdecydowano się na mniejsze, produkowane we Włoszech śmigłowce Agusta-Bell AB 212ASW, których na pokład okrętu można było zabrać cztery sztuki[2].
Rozpoczęcie budowy nastąpiło 11 maja 1958 roku, wodowanie 27 lutego 1963 roku[1]. W latach 1976-1978 okręt zmodernizowano wymieniając radary na nowe, a także dodając do uzbrojenia pociski przeciwlotnicze Standard SM-1 ER, które zastąpiły pociski Terrier[3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Andrea Doria” wszedł do służby 23 lutego 1964 roku. Po wejściu do służby okręt był intensywnie wykorzystywany podczas manewrów i misji szkoleniowych, głównie w rejonie Morza Śródziemnego. W czerwcu 1980 roku, uczestniczył w akcji poszukiwawczej związanej z katastrofą cywilnego samolotu pasażerskiego lotu Aerolinee Itavia 870. W listopadzie 1980 roku uczestniczył w akcji ratunkowej związanej z trzęsieniem ziemi na południu Włoch w Kampanii[4]. W 1984 roku okręt wspierał włoski kontyngent działający w Libanie w związku z toczącą się tam wojną domową. W 1986 roku operował w pobliżu Libii w związku interwencją Stanów Zjednoczonych w tym kraju[4].
Okręt wycofano ze służby 19 lipca 1991 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner: Conway's All the World's Fighting Ships, 1947-1995. London: Conway Maritime Press, 1995. ISBN 1-557501327.
- Andrea Doria. marina.difesa.org. [dostęp 2021-05-02]. (wł.).
- Andrea Doria helicopter cruisers (1964). navypedia.org. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
- Andrea Doria class Helicopter Cruiser. seaforce.org. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).