Andrzej Szajkowski

Andrzej Maria Szajkowski

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1938 Warszawa
Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne, prawo handlowe, prawo własności przemysłowej
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1974 – prawo Uniwersytet Śląski w Katowicach
Habilitacja	1983 – prawo Instytutu Nauk Prawnych PAN
Profesura	1992
Funkcja Jednostka PAN	Członek Rady Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Katedra	Katedra Prawa Handlowego
Stanowisko	Kierownik
Okres zatrudn.	1995–2009
Dyrektor
Instytut	Instytut Nauk Prawnych PAN
Okres spraw.	1997–1999
Poprzednik	Andrzej Wasilkowski
Następca	Maria Kruk-Jarosz
Przewodniczący
Organ	Rada Legislacyjna
Okres spraw.	2000–2002
Poprzednik	Andrzej Zoll
Następca	Janusz Trzciński
Odznaczenia

Andrzej Maria Szajkowski (ur. 4 czerwca 1938 w Warszawie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalizujący się w prawie cywilnym, handlowym i własności przemysłowej, przez czternaście lat kierownik Katedry Prawa Handlowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a następnie emerytowany profesor tego uniwersytetu. Jeden z czterech członków zespołu, który opracował projekt Kodeksu spółek handlowych. Był także współautorem projektów ustaw: o wynalazczości (1972) i o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (1993). Pomysłodawca i inicjator „Systemu Prawa Prywatnego”.

Życiorys

Szajkowski urodził się 4 czerwca 1938 w Warszawie. W 1962 ukończył studia filozoficzno-teologiczne na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 1967 studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1974 obronił na Uniwersytecie Śląskim pracę doktorską „Strona w postępowaniu w sprawie o udzielenie patentu” napisaną pod kierunkiem Michała Staszkowa. W latach 1970–1975 kierował ośrodkiem studiów w zakresie własności przemysłowej w Urzędzie Patentowym. Od 1975 był pracownikiem Instytutu Nauk Prawnych PAN, gdzie pełnił funkcję Kierownika Zespołu Prawa Prywatnego. Wraz z wprowadzeniem stanu wojennego Prezes Urzędu Patentowego złożył wniosek o wyrzucenie go z INP Polskiej Akademii Nauk jako „wroga PRL i element antysocjalistyczny”. Na skutek tego ówczesny dyrektor Instytutu wysłał go na przymusowy staż za granicę. Po powrocie, w 1983 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy „Wynalazki wspólne. Aspekty prawne”. W 1992 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. W latach 1992–1999 kierował w INP PAN Zespołem Polskiego i Europejskiego Prawa Prywatnego, w latach 1997–1999 był dyrektorem Instytutu. Od 1995 pracował równocześnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie do 2009 kierował Katedrą Prawa Handlowego. W 1998 został członkiem Rady Legislacyjnej, a dwa lata później jej przewodniczącym. Emerytowany profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był współzałożycielem jednej z największych polskich kancelarii prawniczych, która nosi dziś nazwę Sołtysiński Kawecki & Szlęzak (SK&S).

Był współautorem projektów ustaw: o wynalazczości (1972) i o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (1993). Od 1996 był członkiem Zespołu do Spraw Spółek Handlowych przy Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (pozostali członkowie: Stanisław Sołtysiński, Janusz Szwaja – do 1999, Andrzej Szumański – od 1999), w ramach którego w 1997 i 1999 przedstawiono dwa projekty Kodeksu spółek handlowych.

W 1994 był autorem pierwszego od kilkudziesięciu lat polskiego opracowania prawa spółek handlowych. Był pomysłodawcą oraz współautorem (wraz ze Stanisławem Sołtysińskim i Januszem Szwają) pierwszego w czasach powojennych komentarza do Kodeksu handlowego, a później (wraz ze wspomnianymi i Andrzejem Szumańskim) pierwszego komentarza do Kodeksu spółek handlowych. Był również pomysłodawcą, inicjatorem, a zarazem organizatorem „Systemu Prawa Prywatnego”, na którego redaktora naczelnego (jako Dyrektor Instytutu Nauk Prawnych PAN) powołał Zbigniewa Radwańskiego – wspólnie dokonywali wyboru składu osobowego i tematyki poszczególnych tomów.

Jest autorem m.in. prac: Postępowanie w sprawie udzielenia patentu (1974), Patent europejski (1974), Udzielanie ochrony patentowej (1979), Wynalazki wspólne. Aspekty prawne (1982), Prawo spółek handlowych (pięć wydań w latach 1995–2005 – współautor Monika Tarska), współautorem komentarzy do Kodeksu handlowego (1994–1996) i Kodeksu spółek handlowych (2002), redaktorem tomu Prawo wynalazcze w ramach Systemu prawa własności intelektualnej (1990 – z Januszem Szwają).

Był promotorem m.in. Andrzeja Herbeta, Moniki Tarskiej oraz Heleny Żakowskiej-Henzler.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1990) i Krzyżem Oficerskim (2001) Orderu Odrodzenia Polski.

Członek Academie Internationale de Droit Compare (IACL), a w latach 1969–1996 członek Association Internationale pour la Propriete Industrielle (AIPPI).