Andrzej de Tchorzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Andrzej Michał Tomasz de Tchorzewski (ur. 22 września 1943 w Chełmnie, zm. 2 stycznia 2024 w Krakowie[1]) – polski pedagog i teoretyk wychowania. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, uzyskując dyplom magistra pedagogiki w roku 1969. W 1974 roku obronił pracę doktorską, a w roku 1986 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 roku prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

W latach 1969–1975 pracował w Wyższej Szkole Nauczycielskiej/Pedagogicznej w Olsztynie. Od roku 1975 do 2003 związany był z Wyższą Szkołą Pedagogiczną/Akademią Bydgoską im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, gdzie jako adiunkt pełnił funkcje kierownika Zakładu Teorii i Historii Wychowania (1976–1987), jako docent – kierownika Zakładu Teorii Wychowania (1987–1990) i jako profesor kierownika Katedry Teorii Wychowania i Deontologii Nauczycielskiej (1990–2003). Ponadto był w latach 1998–2001 dyrektorem Instytutu Pedagogiki.

W latach 1987–1990 był prorektorem ds. nauczania, zaś w latach 1990–1996 oraz 1999–2002 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej/Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.

W latach 2003–2005 jako profesor zwyczajny kierował Katedrą Teorii Wychowania, Deontologii Nauczycielskiej i Aksjologii Pedagogicznej w Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.

W latach 2005–2013 był profesorem zwyczajnym Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie, gdzie kierował Zakładem Pedagogiki, a w latach 2005–2008 pełnił funkcję wicedyrektora ds. naukowych w Instytucie Nauk Humanistycznych. W 2009 roku zorganizował Katedrą Pedagogiki Ogólnej i Historii Myśli Pedagogicznej w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Warszawie. Od 2013 roku jest profesorem zwyczajnym w Akademii Ignatianum w Krakowie, gdzie kierował Katedrą Pedagogiki Ogólnej i Teorii Wychowania.

Opublikował 28 prac autorskich, współautorskich, redakcyjnych oraz 195 artykułów i studiów w czasopismach krajowych i zagranicznych. Wygłosił ponad 100 referatów na konferencjach i seminariach w Polsce i za granicą. Odbył staże naukowe w Niemczech, Szwajcarii, Danii, Rosji, Czechach i na Słowacji.

Był członkiem kolegium redakcyjnego Ars Educandi, Episteme, Rocznika Pedagogiki Rodziny, Chowanny, Wersu, Innowacji w Edukacji Akademickiej, Łódzkich Studiach Pedagogicznych, Studia Paedagogica Ignatiana.

Zainteresowania badawcze koncentruje wokół zagadnień teorii wychowania, aksjologii pedagogicznej, etyki i deontologii nauczycielskiej, pedeutologii, filozofii wychowania.

Wypromował 85 licencjatów, 435 magistrów i 13 doktorów. Recenzował i opiniował 29 prac doktorskich, habilitacyjnych i wniosków o nadanie tytułu profesora[2][3][4][5][6][7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zmarł prof. Andrzej de Tchorzewski. Był rektorem WSP i Akademii Bydgoskiej
  2. Naukowcy Bydgoszczy. Słownik biograficzny, Bydgoszcz 1994, s. 193–194
  3. Naukowcy Bydgoszczy. Słownik biograficzny, Bydgoszcz 1997, s. 52–53;
  4. Leksykon PWN. Pedagogika, Warszawa 2000, s. 240;
  5. Złota Księga Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków, Gliwice 2001, s. 77;
  6. Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Szwajcaria – Zug 2002, s. 1988;
  7. M.R. Bombicki, Encyklopedia Actus Purus. Kto jest kim w Polsce nowego Millenium (2000–2002), Polsko-Europejskie Towarzystwo Finansowe S.A., s. 541;
  8. W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa 2004, s. 412.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]