Ansaldo SVA.3
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Umberto Savoia, Rinaldo Verduzio |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
wiosna 1918 |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy SPA-6A |
| Moc |
220 KM (162 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,75 m |
| Długość |
8,10 m |
| Wysokość |
2,65 m |
| Powierzchnia nośna |
22 m² |
| Masa | |
| Własna |
667 kg |
| Startowa |
891 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
240 km/h |
| Prędkość przelotowa |
220 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
308 m/min |
| Pułap praktyczny |
6 000 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,69 mm (stałe zsynchronizowane, umieszczone w przedniej górnej części kadłuba) | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Ansaldos SVA-3 – włoski dwupłatowy myśliwiec przechwytujący z okresu I wojny światowej. Zaprojektowany i zbudowany we włoskiej wytwórni lotniczej Societe Gio Ansaldo Cia w Turynie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot został zaprojektowany na bazie SVA.2 jako myśliwiec przechwytujący[1]. Konstruktorzy (Umberto Savoia i Rinaldo Verduzio) postawili na maksymalną redukcję masy startowej samolotu. W jego konstrukcji ograniczono masę konstrukcji oraz zmniejszono zbiorniki paliwa. Zmniejszono rozpiętość obu płatów, chociaż długość kadłuba pozostała niezmieniona[2].
Wprowadzone zmiany zaowocowały uzyskaniem znacznej prędkości maksymalnej, zwiększenia pułapu lotu i dobrą prędkością wznoszenia. Odbyło się to kosztem zmniejszonego zasięgu lotu. Samolot został oblatany wiosną 1918 r., wykazał się dobrymi właściwościami pilotażowymi i został skierowany do produkcji seryjnej[2]. Z uwagi na przeznaczenie go do przechwytywania bombowców i sterowców część maszyn została uzbrojona w dodatkowy karabin maszynowy strzelający ukośnie w górę[3].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednoosobowy samolot myśliwski w układzie dwupłata. Kadłub o konstrukcji kratownicowej i przekroju prostokątnym przechodzącym za kabiną pilota w trójkątny. Płaty kryte w przedniej części sklejką, dalej płótnem. Komora płatów usztywniona rozpórkami w kształcie litery W. Górny płat wyposażony w lotki. Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik usztywniony zastrzałem i odciągami z drutu biegnącymi do statecznika pionowego. Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową, koła główne amortyzowane sznurem gumowym. Samolot był wyposażony w sześciocylindrowy silnik rzędowy chłodzony cieczą SPA6A, który napędzał drewniane dwułopatowe śmigło o stałym skoku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ansaldo SVA.1 / SVA.2 / SVA.3 / SVA.4 / SVA.5 / SVA.6. aviastar.org. [dostęp 2023-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1975 ↓, s. 13.
- ↑ Ansaldo S.V.A. 3. aviastar.org. [dostęp 2023-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-23)]. (ang.).
- ↑ Итальянский истребитель-разведчик Ansaldo S.V.A.3. Военное оружие и армии Мира. [dostęp 2023-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-07)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ansaldo SVA-3. „Skrzydlata Polska”. 18/1975, 4 maja 1975. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
