Barbara Maria Okulicz-Sługocka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Maria Okulicz-Sługocka
Ilustracja
Barbara Maria Okulicz-Sługocka (2020)
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1948
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 marca 2023
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Polskie Radio

Rodzice

Helena z Głowackich Okulicz, Tadeusz Oksza-Okulicz

Małżeństwo

Ryszard Sługocki

Dzieci

Piotr Sługocki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Barbara Maria Okulicz-Sługocka (ur. 24 stycznia 1948[1] w Warszawie, zm. 20 marca 2023[2]) – polska dziennikarka, współzałożycielka Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzona w Warszawie. Ukończyła Żeńskie Liceum im. Stefanii Sempołowskiej w Warszawie, a następnie filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim.

W okresie studiów związana ze Studenckim Teatrem „Sigma” prowadzonym przez Agnieszkę i Wojciecha Boratyńskich. Jej praca magisterska była pierwszą monografią Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Po ukończeniu studiów – w latach 1969–1970 odbyła dwuletni staż dziennikarski w Polskim Radiu, a następnie do 1977 pracowała w Programie Polskiego Radia dla Zagranicy, potem w redakcji Audycji dla Polaków za Granicą PR. Od 1977 związana z programem I Polskiego Radia. Była członkinią zespołu „Muzyka i Aktualności”. Współpracowała też przez trzy lata z telewizyjnym „Pegazem”, przygotowując z Haliną Dębicką-Ułłowicz program poświęcony twórczości amatorskiej „Z potrzeby serca” i prezentowała ten program na antenie wspólnie z Jerzym Rosołowskim. W tym czasie na antenie „Muzyki i Aktualności” prowadziła też Akademię Autorów Amatorów. W 2001 została komentatorką I Programu Polskiego Radia.

Na scenie warszawskiego Teatru na Targówku przy pomocy dyrektora teatru Jana Krzyżanowskiego przedstawiła najlepsze utwory amatorskie w spektaklu „Suma naszych dni”. W latach 1980–1989 przygotowała dla TVP trzy filmy poświęcone Libii i pracy polskich instytucji na tym terenie, a także dwa filmy poświęcone współpracy polsko-niemieckiej „Gdzie jest moja ojczyzna”.

W latach 1990–1994 założycielka i organizatorka kursów dziennikarskich prowadzonych przez Pressclub.

Od 1994 współzałożycielka i prezydent Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie. Założycielka profesjonalnego publicystycznego, całodobowego radia internetowego – „Radio M – Młodość, Miłość, Marzenia”.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Mąż – Ryszard Sługocki – dziennikarz, dyplomata, pisarz, członek ruchu oporu AK. Syn – Piotr Sługocki – absolwent prawa i archeologii na UW.

Bracia: Leszek Okulicz – lekarz, Zbigniew Okulicz – pracownik Nadleśnictwa Olecko.

Rodzice – Helena z Głowackich Okulicz, Tadeusz Oksza-Okulicz.

Do 1921 jej rodzina pieczętowała się herbem Oksza.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy dziennikarskiej, publicystycznej i edukacyjnej” (2002)[3], Srebrny Krzyż Zasługi (1986), Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji II stopnia za twórczość oraz działalność radiową i telewizyjną (1978), nagroda Klubu Zagadnień Polonijnych SDP (1973), nagrody słuchaczy, organizacji społecznych i władz miasta Warszawy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krajowy Rejestr Sądowy „Długosz, Okulicz, Sługocki” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (nr KRS: 0000305150).
  2. Nie żyje Barbara Okulicz-Sługocka, dziennikarka Polskiego Radia [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-03-23] (pol.).
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 czerwca 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 43, poz. 655).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elżbieta Ciborska, Leksykon Polskiego Dziennikarstwa, Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 401, ISBN 83-7151-330-5.
  • Who is Who w Polsce, wyd. 3, 2004, s. 3015, ISBN 3-7290-0043-8.