Barychelus
| Barychelus | |
| Simon, 1889 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Barychelus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Barychelus badius Simon, 1889 | |
Barychelus – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Obejmuje 5 opisanych gatunków. Zamieszkują Nową Kaledonię.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj ten wprowadził w 1889 roku Eugène Simon jako takson monotypowy, obejmujący tylko opisanego w tej samej publikacji Barychelus badius[1]. W 1924 roku Lucien Berland umieścił w tym rodzaju drugi gatunek, Barychelus rouxi[2], został on jednak przeniesiony w 1994 roku do rodzaju Barycheloides. W tej samej publikacji Raven opisał nowy gatunek rodzaju, Barychelus complexus[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samice osiągają od 17 do 28 mm długości ciała, samce pozostają nieznane nauce. Wymiary samic B. badius są największymi spośród nowokaledońskich ptaszników. Karapaks jest w zarysie jajowaty o łukowatej części głowowej, ubarwiony pomarańczowobrązowo, owłosiony brązowo lub srebrzyście. Ośmioro oczu umieszczonych jest na wyraźnie wyniesionym wspólnym wzgórku. Nadustek nie występuje. Szczękoczułki są szerokie, przysadziste, pomarańczowobrązowe lub rudobrązowe. Występuje rastellum w formie kolczastego wyrostka ulokowanego w wewnętrznym kącie szczękoczułka. Szczękoczułek ma szereg silnych zębów na krawędzi przedniej bruzdy oraz pasmo małych ząbków i ziarenek w środkowej części bruzdy sięgające od nasady do połowy jej długości. Duże szczęki mają w kątach dolno-wewnętrznych po kilka kuspuli oddalonych od siebie na odległości nie mniejsze niż dwukrotność ich średnicy. Warga dolna jest szeroka i pozbawiona kuspuli. W szerokim szwie między wargą dolną a sternum leży para podługowatych guzków. Kształt sternum jest sercowaty, a jego część zaszwowa jest tak szeroka, jak długa. Tylna para miejsc przyczepu mięśni (sigillae) na sternum ma duże rozmiary, owalny kształt i styczna do jego brzegów. Odnóża są przysadziste, kolczaste, ubarwione pomarańczowobrązowo i obrączkowane. Stopy mają wydatne przypazurkowe kępy włosków oraz wystające poza nie pazurki o pojedynczym szeregu ząbków lub bezzębne. Opistosoma (odwłok) jest z wierzchu brązowa z białym nakrapianiem, od spodu jasna z niewielkimi, brązowymi plamami. Występuje tylko jedna para dużych kądziołków przędnych – mająca kopulasto sklepiony segment szczytowy tylno-boczna. Kądziołki tylno-środkowe są całkowicie zanikłe. Genitalia samicy mają dwie spermateki o szerokich płatach nasadowych i wąskich płatach przednich[4].
Zachowanie i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająki te zamieszkują lasy deszczowe. Należą do drapieżników polujących z ukrycia. Budują krótkie podziemne norki z jednym wejściem zamkniętym grubą zatyczką[4].
Rodzaj ten występuje endemicznie w północno-środkowej części Nowej Kaledonii. B. badius znany jest tylko z okolic Koné w Prowincji Północnej. B. complexus wykazany został z kolei tylko z Col des Rousettes w środkowej części wyspy, gdzie współwystępuje z Barycheloides chiropterus[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E. Simon. Etudes arachnologiques. 21e Mémoire. XXXII. Descriptions d’espèces et de genres nouveaux de Nouvelle Calédonie. „Annales de la Société Entomologique de France”. 8 (6), s. 237–247, 1889.
- ↑ L. Berland, Araignées de la Nouvelle-Calédonie et des Iles Loyalty, [w:] F. Sarasin, J. Roux (red.), Nova Caledonia. Forschungen in Neu-Caledonien und auf den Loyalty-Inseln. Recherches scientifiques en Nouvelle-Calédonie et aux Iles Loyalty. A. Zoologie. Vol. III. L. II., Berlin: C.W. Kreidel, 1924, s. 157–255, DOI: 10.5962/bhl.title.6790.
- ↑ Gen. Barychelus Raven & Churchill, 1992. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ a b c d R.J. Raven. Mygalomorph spiders of the Barychelidae in Australia and the western Pacific. „Memoirs of the Queensland Museum”. 35, s. 291–706, 1994.