Begonia bulwiasta
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Begonia bulwiasta | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Begonia ×tuberhybrida Voss Vilm. Blumengärtn. ed. 3, 1:362. 1894 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Begonia bulwiasta, ukośnica bulwiasta (Begonia ×tuberhybrida) – gatunek rośliny z rodziny begoniowatych. Powstała w wyniku krzyżowania gatunków pochodzących z krajów Ameryki Południowej. Wszystkie uprawiane begonie z tej grupy są kultywarami i mieszańcami wielu, dzisiaj trudnych już do ustalenia gatunków. Do krzyżowania rośliny wykorzystano m.in.: B. boliviensis DC, B. parcei Hook., B. davisii Veitch., B. froebelli DC., B. octopetala L'Hérit.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Bylina wysokości 20-40 cm, o mięsistych łodygach, wyrastających z nerkowatej bulwy. Bulwy są spłaszczone i mają grubą skórkę z dobrze widocznymi w ich górnej części śladami pędów nadziemnych.
- Liście
- W kształcie sercowato-lancetowatym są niesymetryczne, lekko owłosione, na brzegach piłkowane.
- Kwiaty
- Okazałe wyrastające z kątów liści, pojedynczo lub po kilka sztuk, są 4-działowe z wieloma pręcikami. Okres kwitnięcia od maja do września. Wyhodowano odmiany o różnych kolorach kwiatów: białe, żółte, różowe, pomarańczowe, czerwone, w całej gamie odcieni (istnieją też odmiany dwukolorowe picotee). Kwiaty mogą być pojedyncze lub pełne, płatki okwiatu są całobrzegie, ząbkowane, wcinane lub falowane.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Roślina ozdobna. Czasami uprawiana jest w mieszkaniach jako roślina pokojowa, częściej jednak uprawia się ją na zewnątrz pomieszczeń na balkonach, w altanach, na pergolach i trejażach. Często jest też uprawiana w gruncie na rabatach. Jest rośliną wieloletnią, w Polsce jednak często jest uprawiana jako roślina jednoroczna, gdyż jej bulwy są słabo wytrzymałe na mróz i muszą być przechowywane wewnątrz pomieszczeń.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
- Podłoże. Dla roślin uprawianych w pojemnikach najlepsza jest standardowa ziemia torfowa, w ogrodzie powinna być to żyzna, próchniczna gleba o odczynie lekko kwaśnym.
- Światło. Najlepsze jest stanowisko lekko zacienione
- Podlewanie: Podlewać należy wodą bezwapnienną, nie zwilżając przy tym liści. Zasadniczo podlewa się (jeśli nie padał deszcz) codziennie, tak, by ziemia była stale lekko wilgotna.
- Nawożenie. Od kwietnia do września należy roślinę zasilać rozcieńczonym nawozem wieloskładnikowym.
- Zabiegi pielęgnacyjne. Ograniczają się zasadniczo do podlewania, nawożenia i usuwania uschniętych kwiatów (wyglądają nieestetycznie). Na zewnątrz domu można je wystawiać dopiero w połowie maja, gdy nie ma już przymrozków
- Rozmnażanie: Przez nasiona można rozmnażać tylko niektóre odmiany, które zachowują cechy osobnika macierzystego. Zasadniczo rozmnaża się je głównie wegetatywnie przez podział bulw lub sadzonki pędowe z częścią bulwy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-02] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
- Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3.