Bobrowniki (województwo lubuskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobrowniki
wieś
Ilustracja
Bobrownickie zabudowania
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

nowosolski

Gmina

Otyń

Liczba ludności (2021)

697

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

67-106[2]

Tablice rejestracyjne

FNW

SIMC

0912758

Położenie na mapie gminy Otyń
Mapa konturowa gminy Otyń, po prawej znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Ziemia51°51′55″N 15°43′49″E/51,865278 15,730278[1]

Bobrowniki (niem. Bobernig[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Otyń, w pobliżu rezerwatu przyrody Bukowa Góra.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W przeciągu wieków nazwa miejscowości ulegała zmianom, a odnotowane warianty to: Bobirnig (1417), Bobernik (1516), Bobernig (1791), Boberniki (1945) i Bobrowniki (1947)[4].

15 marca 1947 r. nadano miejscowości polską nazwę Bobrowniki[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najstarsze znane wzmianki o miejscowości pochodzą z 1384 roku. Po 1649 r. Bobrowniki należały do jezuitów z Otynia. Po likwidacji zakonu pod koniec XVIII w. właścicielem miejscowości został książę kurlandzki Piotr Biron[4].

W 1933 r.[5] w miejscowości mieszkały 654 osoby, a w 1939 r.[6] – 706 osób[7]. W czasie II wojny światowej w miejscowości znajdował się obóz dla francuskich i radzieckich jeńców wojennych[8].

Właściciele miejscowości[edytuj | edytuj kod]

  • 1384 – rodzina rycerska von Zabeltitz
  • 1516 – ród von Rechenberg
  • po 1649 – zakon jezuitów (prepozytura Otyń)
  • koniec XVIII w. – Piotr Biron
  • księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Perigord i jej syn Aleksander Dino
  • po 1879 – rodzina von Lauecken-Wackenitz[4]

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców miejscowości w poszczególnych latach[9]:

Rok Ilość mieszkańców
1933 654
1939 706
1998 658
2002 673
2009 703
2011 725
2021 697

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7231
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 72 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 15 marca 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1947 r. nr 37, poz. 297).
  4. a b c Tomasz Mietlicki: Podstrona. [dostęp 2013-04-12]. (pol. • niem.).
  5. Stan na 16 czerwca.
  6. Stan na 17 maja.
  7. Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Grünberg. 2006. [dostęp 2013-04-12]. (niem.).
  8. Administrator: Historia. 2009. [dostęp 2013-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  9. Wieś Bobrowniki (lubuskie) » mapy, GUS, nieruchomości, regon, atrakcje, kierunkowy, edukacja, demografia, zabytki, tabele, statystyki, linie kolejowe, liczba ludności, drogi publiczne [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-04-14] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]