Bolesław Dunikowski

Bolesław Dunikowski
	pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia	1 października 1875 ; Jasło
Data i miejsce śmierci	9 marca 1927 ; Kraków
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier,; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie,; Polski Korpus Posiłkowy
	Odznaczenia

Bolesław Dunikowski (ur. 1 października 1875 w Jaśle, zm. 9 marca 1927 w Krakowie) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 października 1875 w Jaśle^[1]. Był synem Jana i Henryki z domu Neronowicz. Kształcił się w gimnazjum oo. Jezuitów w Bąkowicach koło Chyrowa^[2]. Ukończył studia na kierunku prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Został oficerem c. i k. armii. W latach od 1903 do 1911 służył jako sędzia w sądzie garnizonowym w Krakowie, a później w Stanisławowie i w Tarnowie. Po wybuchu I wojny światowej od 1 sierpnia 1914 sprawował stanowisko naczelnika sądu oraz referenta prawnego sądu Komendy Wojskowej w Przemyślu. Z dniem 1 kwietnia 1915 został odkomenderowany do Legionów Polskich. Awansowany do stopnia kapitana audytora od 1 stycznia 1916. Od kwietnia 1916 skierowany do Komendy Grupy Polskich Legionów i wszedł w skład Sądu Polowego. Mianowany majorem audytorem od 24 listopada 1916. Został kierownikiem Sądu Polowego Polskiego Korpusu Posiłkowego od 1 października 1917. W 1918 służył w austriackiej 4 Armii.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do sądownictwa wojskowego. Był oficerem Armii „Wschód”, służył w Przemyślu, Lwowie, Krakowie. Został awansowany do stopnia pułkownika audytora w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Z dniem 27 listopada 1922 został przeniesiony w stan spoczynku.

Jako emerytowany oficer zamieszkał w Krakowie^[3]. Był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Miłośników Historii^[4].

Zmarł w Krakowie 9 marca 1927. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera S, rząd płn.-zach.).

Jego żoną była Janina z domu Rożnowska.

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry, 1916)^[5]^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-06-09].
↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Przemyśl: 1916, s. 99.
↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1578.
↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Miłośników Historii w roku 1927. „Przegląd Historyczny”. 27/1, s. 159, 1928.
↑ Odznaczenia w Legionach. „Kurjer Lwowski”. Nr 628, s. 4, 15 grudnia 1916.
↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 241.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Bolesław Dunikowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-06-20].

[1] Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-06-09].

[2] Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Przemyśl: 1916, s. 99.

[3] Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1578.

[4] Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Miłośników Historii w roku 1927. „Przegląd Historyczny”. 27/1, s. 159, 1928.

[5] Odznaczenia w Legionach. „Kurjer Lwowski”. Nr 628, s. 4, 15 grudnia 1916.

[6] Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 241.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]