Botryobasidium
.JPG) Botryobasidium laeve na pniu sosny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
pajęczynowiec |
| Nazwa systematyczna | |
| Botryobasidium Donk Medded. Nedl. Mycol. Ver. 18-20: 116 (1931) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk 1931 | |
Botryobasidium Donk (pajęczynowiec) – rodzaj grzybów należący do rodziny pajęczynowcowatych (Botryobasidiaceae)[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Grzyby kortycjoidalne o owocniku cienkim, kłaczkowatym, siateczkowatym, pajęczynówkowym, poroidalny (przy powiększeniu), nie tworzące ciągłego hymenium. System strzępkowy monomityczny, strzępki szerokie (zwykle o szerokości 8– 10 μm lub więcej), luźno splecione, rozgałęzione pod kątem prostym, strzępki subikulum mniej więcej grubościenne, w niektórych strzępkach obecne sprzążki. Podstawki morfologicznie zmienne, zwykle elipsoidalne, kiełbaskowate lub łódeczkowate, gładkie lub z fakturą na powierzchni, nieamyloidalne, bez tworzenia repetobasidium. Bazydiospory niemal cylindryczne lub cylindryczne, zebrane w grona na gałęziach hymenialnych strzępek, z (4)6–8–sterygmami[2].
Botryobasidium jest spokrewniony z Thanatephorus, Ceratobasidium i Cejpomyces, u których zwykle bazydiospory tworzą repetobasidia. Jest również spokrewniony z Sistotrema, która różni się kształtem podstawek oraz tym, że tworzą one w hymenium palisadę, a nie grona. Dane molekularne potwierdziły pokrewieństwo Botryobasidium także z Cantharellus,Craterellus, Hydnum i Clavulina, umieszczając je w kladzie cantharelloid[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].
Synonimy naukowe: Botryohypochnus Donk, Cyanohypha Jülich[3].
Polską nazwę podał Władysław Wojewoda w 1996 r.[4]
- Botryobasidium aureum Parmasto 1965 – pajęczynowiec złotawy
- Botryobasidium candicans J. Erikss. 1958 – pajęczynowiec białawy
- Botryobasidium conspersum J. Erikss. 1958 – pajęczynowiec niepozorny
- Botryobasidium intertextum (Schwein.) Jülich & Stalpers 1980 – pajęczynowiec wąskozarodnikowy
- Botryobasidium isabellinum (Fr.) D.P. Rogers 1935 – tzw. nalotek kolczastozarodnikowy
- Botryobasidium laeve (J. Erikss.) Parmasto 1965 – pajęczynowiec szerokostrzępkowy
- Botryobasidium medium J. Erikss. 1958 – pajęczynowiec wąskokonidiowy
- Botryobasidium obtusisporum J. Erikss. 1958 – pajęczynowiec tępozarodnikowy
- Botryobasidium pilosellum J. Erikss. 1958 – pajęczynowiec owłosiony
- Botryobasidium pruinatum (Bres.) J. Erikss. 1958 – pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy
- Botryobasidium robustius Pouzar & Hol.-Jech. 1967[5] – pajęczynowiec mocarny[6]
- Botryobasidium sassofratinoense Bernicchia & G. Langer 2010[5]
- Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk 1931 – pajęczynowiec drobnozarodnikowy
- Botryobasidium vagum (Berk. & M.A. Curtis) D.P. Rogers 1935 – pajęczynowiec groniasty
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[7]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według Władysława Wojewody[4] i innych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-19] (ang.).
- ↑ a b Genera of corticioid fungi: keys, nomenclature and taxonomy, „Studies in Fungi”, 5 (1), 2020, s. 170, DOI: 10.5943/sif/5/1/12 [dostęp 2023-09-07] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 82–84, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-12-02] (pol.).
- ↑ Botryobasidium (pajęczynowiec) [online], grzyby.pl [dostęp 2020-11-19] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).