Bronisław Gniazdowski

Bronisław Gniazdowski
Mazur
	Chorąży NSZ
Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1924 ; Gostkowo, Polska
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1951 ; Szyszki, Polska
	Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Bronisław Gniazdowski pseudonim „Mazur” (ur. 23 stycznia 1924 w Gostkowie, zm. 13 kwietnia 1951 w Szyszkach^[2]) – polski żołnierz powojennego podziemia antykomunistycznego w ramach patrolu Pogotowia Akcji Specjalnej NZW, żołnierz wyklęty.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana i Stanisławy z Kamieńskich^[2]. Jako żołnierz w latach 1949–1951 służył w patrolu Pogotowia Akcji Specjalnej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego dowodzonym przez Mieczysława Dziemieszkiewicza ps. „Rój”. Poległ 13/14 kwietnia 1951 w Szyszkach, w powiecie pułtuskim w trakcie próby przebicia przez kordon KBW^[3] utworzony przez około 300-osobową grupą operacyjną funkcjonariuszy KBW i UBP^[4]. Ciała Dziemieszkiewicza i Gniazdowskiego zostały pogrzebane w nieznanym miejscu^[5].

Bronisław Gniazdowski został upamiętniony między innymi na tablicy poświęconej żołnierzom podziemia antykomunistycznego na ścianie kościoła parafialnego w Szyszkach^[1] oraz Pomniku „Poległym i Pomordowanym Obrońcom Ojczyzny” w miejscowości Bogate w powiecie przasnyskim, w gminie Przasnysz^[2].

W filmie pt. Historia Roja w reżyserii Jerzego Zalewskiego, w rolę Bronisława Gniazdowskiego wcielił się Wojciech Żołądkowicz^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Obchody Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych. 2orel.wp.mil.pl. [dostęp 2016-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Uroczyste odsłonięcie pomnika „Poległym i Pomordowanym obrońcom Ojczyzny”. archiwum.przasnysz.pl. [dostęp 2016-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-02)]. (pol.).
↑ Ostatni komendanci : ostatni żołnierze 1951–1963 (Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa, 2013; ISBN 978-83-935994-4-8 str. 323-339)
↑ Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1945-1956: słownik biograficny Tom III (Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Kraków, 2007; ISBN 978-83-60464-35-9 str. 140)
↑ Ostatni komendanci : ostatni żołnierze 1951–1963 (Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa, 2013; ISBN 978-83-935994-4-8 str. 338)
↑ Historia Roja. filmpolski.pl. [dostęp 2016-03-15]. (pol.).

[pomni-1] Obchody Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych. 2orel.wp.mil.pl. [dostęp 2016-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (pol.).

[biobio-2] Uroczyste odsłonięcie pomnika „Poległym i Pomordowanym obrońcom Ojczyzny”. archiwum.przasnysz.pl. [dostęp 2016-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-02)]. (pol.).

[3] Ostatni komendanci : ostatni żołnierze 1951–1963 (Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa, 2013; ISBN 978-83-935994-4-8 str. 323-339)

[4] Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1945-1956: słownik biograficny Tom III (Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Kraków, 2007; ISBN 978-83-60464-35-9 str. 140)

[5] Ostatni komendanci : ostatni żołnierze 1951–1963 (Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa, 2013; ISBN 978-83-935994-4-8 str. 338)

[6] Historia Roja. filmpolski.pl. [dostęp 2016-03-15]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]