Bronisław Rogowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Rogowski
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1869
Czaplin

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1946
Łódź

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

inżynier

Alma Mater

Politechnika w Charkowie

Dzieci

Janina Doroszewska

Bronisław Henryk Rogowski (ur. 3 stycznia 1869 w Czaplinie koło Białegostoku, zm. 18 stycznia 1946 w Łodzi) – polski inżynier technolog, pracownik ubezpieczeń, działacz społeczno-oświatowy i biblioteczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1892 ukończył Politechnikę w Charkowie. Następnie pracował w zakładach fabrycznych w Ostrowcu, fabryce Konstantego Rudzkiego w Warszawie i w biurach Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1894 został zesłany na 2 lata do Borysoglebska w guberni tambowskiej. Po powrocie został kierownikiem Wydziału Taryfowego Petersburskiej Konwencji Zakładów Ubezpieczeń w Łodzi.

Jeszcze przed zesłaniem zaczął działać w Wydziale Czytelni Bezpłatnych Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. W 1898 założył pierwszą w Łodzi publiczną czytelnię i wypożyczalnię z prywatnego księgozbioru. W 1907 ukazał się katalog tej wypożyczalni nakładem S. Dębskiego w nakładzie 500 egz. W 1904 przeniósł się do Warszawy, a w 1905 jako sympatyk PPS został członkiem Związku Pomocy dla Ofiar Politycznych. W 1906 należał do współzałożycieli Towarzystwa Czytelń miasta Warszawy, w którym w latach 1917-1919 był wiceprezesem i prezesem. W 1916 był bibliotekarzem Towarzystwa Miłośników Przyrody w Warszawie. Wspólnie z innymi opiekował się biblioteką Tadeusza Rechniewskiego.

W okresie międzywojennym był starszym inspektorem technicznym w Związku Prywatnych Zakładów Ubezpieczeń w Warszawie. W 1921 był wraz ze Stefanem Wolffem i in. współzałożycielem Muzeum Społecznego przy Bibliotece Publicznej w Warszawie. W czasie II wojny światowej przebywał w Warszawie, od kwietnia 1945 w Łodzi, gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwat. R-6-6/7)[1].

Grób Witolda Doroszewskiego i Bronisława Rogowskiego na Starych Powązkach, 2015)

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Katarzyną z Zajączkowskich, z którą miał troje dzieci (synów Mieczysława i Lecha oraz córkę Janinę).

Opublikowane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Pytel płaski (Plansichter), jego zasadnicze urządzenie, zastosowanie, porównanie z innymi przesiewającymi maszynami i znaczenie w młynarstwie, "Przegląd Techniczny" 1896
  • Taryfa fabryczna prywatnych towarzystw ubezpieczeniowych od ognia, "Kurier Asekuracyjny" 1918[2]
  • Katalog naukowy minimalny dla bibliotek robotniczych, 1907 w formie plakatu dwustronnie zadrukowanego
  • Katalog książek naukowych dla bibliotek robotniczych, Związek Towarzystw Samopomocy Społecznej 1907 wyd. rozszerzone jako broszura[3]
  • W sprawie systemu numerowania i układu książek w bibliotekach powszechnych, "Bibliotekarz" 1919 nr 5/6 s. 74-77

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Stare Powązki: LUDWIKA MACIEJOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-12-16].
  2. Bronisław Rogowski, Taryfa fabryczna prywatnych T-stw ubezpieczeń od ognia, Warszawa 1918.
  3. Bronisław Rogowski, Katalog książek naukowych dla bibljotek robotniczych, Warszawa 1907.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]