Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wysocku
 A-395 z dnia 20.11.1990
| |||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||
.jpg) Widok z dzwonnicą | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Laszki  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  | |||||||||||
 49°59′25,4″N 22°49′31,4″E/49,990389 22,825389
| |||||||||||
Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wysocku − dawna parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Wysocku, zbudowana w latach 1885–89.
W 1948 cerkiew przejęta przez Kościół rzymskokatolicki. Pełni funkcję kościoła filialnego Narodzenia Najświętszej Maryi Panny parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Wietlinie.
Świątynię wraz z dzwonnicą wpisano w 1990 do rejestru zabytków[1].
Historia obiektu[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew wzniesiono w miejscu wcześniejszej drewnianej w latach 1885–89 z fundacji Stefana i Zofii Zamojskich[2]. Parafia należała do greckokatolickiego dekanatu jarosławskiego. Była remontowana w 1935 oraz w latach 1990–92[3].
Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Budowla murowana. Prezbiterium zamknięte półkoliście, po bokach dwie różne zakrystie. Wejście od frontu zdobione portalem kolumnowym. W elewacji zdobienia fryzem arkadowym. Dachy nakryte trzema kopułami drewnianymi na planie ośmioboku zwieńczone wieżyczkami z latarniami[3].
Wokół cerkwi[edytuj | edytuj kod]
Obok świątyni znajduje się murowana dzwonnica, dwukondygnacyjna, nakryta dachem w formie iglicy. Zbudowana w XIX w.[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Elewacja południowa -
Elewacja frontowa -
Elewacja północna
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-10-08].
- ↑ Stanisław Kłos: Jarosław, Radymno, Sieniawa, Pruchnik i okolice. Roksana Krosno, Krosno 1988, Wydanie I, s. 126. ISBN 83-87282-65-0.
- ↑ a b c Maciej Skowroński: Cerkwie Nadsania. Wydawnictwo Fundacja, Nowy Sącz 2005, s. 24. ISBN 83-88887-42-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dmytro Błażejowśkyj - "Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939)", Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X
