Chan (władca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Chan (tur. khān, skrócona forma od khāqān „władca”) tytuł władcy państwa (chanatu) w dawnych krajach Azji Środkowej i Europy Wschodniej. Miano to nosili również władcy Bułgarii, począwszy od Asparucha (681–701) aż do Borysa I (852–889). Żona lub córka chana to chanum[1].

Ponadto, w muzułmańskich krajach Azji Środkowej, w Afganistanie i in., jako tytuł podawany po nazwisku oznacza wysokie urodzenie lub jest wyrazem szacunku[2].

Białymi chanami nazywani byli królowie z dynastii Jagiellonów. Podkreślano w ten sposób ich suwerenność i potęgę. Wśród ludów tureckich (turkijskich) kolor biały to symbol niezależności, natomiast czarny – podległości[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Internetowa poradnia językowa Wydawnictwa Naukowego PWN, dostęp z dn. 2.01.2012 r.
  2. Khan | Definition of Khan by Oxford Dictionary on Lexico.com also meaning of Khan, Lexico Dictionaries | English [dostęp 2021-01-09] (ang.).
  3. Borawski P., Dubiński A., Tatarzy polscy. Dzieje, obrzędy, legendy, tradycje, Iskry, Warszawa 1986, s. 227.