Charles Smith (ur. 1965)

Charles Smith

Smith w maju 2016.
#6, #32, #54
silny skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko	Charles Daniel Smith
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1965 Bridgeport
Wzrost	208 cm
Masa ciała	104 kg
Kariera
Aktywność	1988–1998
Szkoła średnia	Warren Harding (Bridgeport)
College	University of Pittsburgh (1984–1988)
Draft	1988, numer: 3 Philadelphia 76ers
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1988–1992 Los Angeles Clippers 277 1992–1996 New York Knicks 292 1996 Floryda Beachdogs (CBA) 1996–1998 San Antonio Spurs 61
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1986–1988 Stany Zjednoczone
Dorobek medalowy Igrzyska olimpijskie brąz Seul 1988 Koszykówka Mistrzostwa świata złoto Hiszpania 1986 Koszykówka

Charles Daniel Smith (ur. 16 lipca 1965 w Bridgeport) – amerykański koszykarz występujący na pozycji silnego skrzydłowego. W latach 1988-1997 rozegrał 9 sezonów w NBA, reprezentując barwy Los Angeles Clippers, New York Knicks i San Antonio Spurs. Mistrz Świata (1986) oraz brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988).

W 1984 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American.

Kariera w NBA

W naborze do NBA (28 czerwca 1988) został wybrany przez Philadelphia 76ers jako trzeci w kolejności (za Dannym Manningiem i Rikiem Smitsem). Jeszcze tego samego dnia oddano go do Los Angeles Clippers, gdzie spędził 4 sezony, uzyskując w 272 spotkaniach sezonu regularnego średnie 18,4 punktu, 5,8 zbiórki i 1,4 bloku na mecz. W 1989 wybrano go do pierwszej drużyny debiutantów. Podczas meczu przeciwko Denver Nuggets (1 grudnia 1990 roku) zdobył 52 punkty, co jest do dziś (sezon 2013-14) rekordem klubu. W 1992 pomógł drużynie awansować do playoffów, ale Clippers nie sprostali w pierwszej rundzie Utah Jazz (2-3).

We wrześniu 1992 w wymianie pomiędzy trzema klubami przeniósł się do Nowego Jorku. W Knicks występował przez 3,5 roku, awansując trzykrotnie do rozgrywek finałowych, w tym finału NBA przegranego z Houston Rockets 3-4 (1994).

Do historii NBA przeszło jego zagranie w 5. meczu finału Konferencji Wschodniej przeciwko Chicago Bulls (1993), w którym, stojąc na 12 sekund przed końcem spotkania przed szansą zdobycia zwycięskich punktów (Knicks przegrywali 94-95) i zapewnienia swojej ekipie prowadzenia 3-2 w serii rozgrywanej do 4 zwycięstw, dał się aż czterokrotnie zablokować Michaelowi Jordanowi, Scottiemu Pippenowi i Horace'owi Grantowi. W wyniku nieskuteczności Smitha grający we własnej hali nowojorczycy ponieśli porażkę 94-97, która ułatwiła Bulls wyeliminowanie ich już w kolejnym meczu rozegranym w Chicago.

W trakcie sezonu 1995/96 został przekazany do San Antonio Spurs, gdzie w wyniku kontuzji rozegrał podczas 2 lat tylko 51 meczów, uzyskując średnie 7,7 punktu i 5,2 zbiórki. W styczniu 1998 został zwolniony, po czym zakończył sportową karierę.

Osiągnięcia

NCAA

• Uczestnik turnieju NCAA (1985, 1987, 1988)
• Mistrz sezonu regularnego konferencji Big East (1987, 1988)
• Zawodnik Roku konferencji Big East (1988)
• Najlepszy pierwszoroczny zawodnik Big East (1985)
• Zaliczony do II składu All-American (1988 przez NABC)
• Uczelnia z Pittsburgha zastrzegła należący do niego numer 32

NBA

• Finalista NBA (1994)
• Zaliczony do I składu debiutantów NBA (1989)
• 2-krotny debiutant miesiąca NBA (luty 1989, kwiecień 1989)

Reprezentacja

• Mistrz świata (1986)
• Brązowy medalista olimpijski (1988)