Circumvesuviana
 |
Ten artykuł od 2019-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
18 listopada 1890 |
| Udziałowcy |
Ente Autonomo Volturno |
| Strona internetowa | |
Circumvesuviana – włoskie przedsiębiorstwo kolejowe obsługujące południowo-wschodnią część neapolitańskiego obszaru metropolitalnego. Na sieci o łącznej długości 148 km funkcjonuje 6 linii (5 linii + 1 odnoga) oraz 93 stacji, a średnia odległość pomiędzy nimi wynosi 1,5 km. System zasilany prądem elektrycznym 1500 V z linii napowietrznych wykorzystuje szyny o rozstawie 950 mm i jest oddzielony od innych linii kolejowych.
Circumvesuviana operuje na terenie zamieszkanym przez ponad 2 miliony ludzi, w 47 gminach, w tym Scafati, San Valentino Torio i Sarno w prowincji Salerno oraz Avella i Baiano w prowincji Avellino. Sieć kształtuje tamtejsze szlaki handlowe oraz obsługuje ważne kierunki turystyczne, np. Pompeje i Herkulanum.
Wszystkie linie rozpoczynają bieg w stacji czołowej Napoli Porta Nolana, następnie przejeżdżają przez Napoli Garibaldi i rozgałęziają w 5 linii w różnych kierunkach. Podróż najdłuższą trasą do Sorrento, o długości 47 km, zajmuje około 1 godziny[1].
W latach 1884–1885 belgijska firma Chemin de fer Naples-Nola-Baiano et extensions z Brukseli wybudowała wąskotorową linię kolejową relacji Neapol – Nola – Baiano. Jednak narodziny faktycznej Circumvesuviany datuje się na 18 listopada 1890, gdy neapolitańska spółka Società Anonima Ferrovia Napoli Ottaviano zainaugurowała linię z Neapolu do Ottaviano. 27 grudnia 2012 przedsiębiorstwo zostało przejęte przez Ente Autonomo Volturno.
Linie[edytuj | edytuj kod]
| Linia | Otwarcie | Długość | Liczba stacji | Trasa | Przystanki | Czas podróży |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Neapol – Nola – Baiano | 1885 | 38 km | 28 | Porta Nolana – Nola – Baiano | 28 | 59 min. |
| Neapol – Ottaviano – Sarno | 1891 | 38 km | 25 | Porta Nolana – Ottaviano – Sarno | 25 | 65 min. |
| Neapol – Pompeje – Poggiomarino | 1904 | 35 km | 28 | Porta Nolana – Torre Annunziata – Poggiomarino | 28 | 57 min. |
| Neapol – Torre Annunziata – Sorrento | 1932 | 47 km | 35 | Porta Nolana – Torre Annunziata – Sorrento | 35 | 68 min. |
| Botteghelle – San Giorgio a Cremano | 2001 | 8 km | 7 | Porta Nolana – Centro Direzionale – San Giorgio a Cremano[a] | 11 | 15 min. |
| Odnoga
Pomigliano d'Arco – Acerra |
2005 | 3 km | 4 | Porta Nolana – Pomigliano d'Arco – Acerra[b] | 16 | 28 min. |
Tabor[edytuj | edytuj kod]
Sieć jest obsługiwana przez dwa typy pociągów, obydwa zasilane elektrycznie. FE220 oraz ETR211 „Metrostar” są zasilane za pomocą sieci trakcyjnej, a silniki potrafią wygenerować nawet 500 kW mocy. FE220 są zazwyczaj łączone w składy po dwa lub trzy pociągi.
26 elektrycznych zespołów trakcyjnych ETR211 „Metrostar” było wprowadzonych do ruchu pomiędzy listopadem 2008 i wrześniem 2009[2]. Zostały zaprojektowane przez Pininfarina, a wyprodukowane przez konsorcjum Firema i AnsaldoBreda. Każdy z nich jest w stanie pomieścić 450 pasażerów. Składy te są głównie używane na ekspresowych liniach, podczas gdy FE220 obsługuje tańsze, zatrzymujące się na każdej stacji kursy, które są zazwyczaj bardziej oblegane.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkład jazdy Neapol - Sorrento [online] (ang.).
- ↑ Ecco "Metrostar", il nuovo treno della Circumvesuviana [online] (wł.).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona internetowa. vesuviana.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-14)]. (wł.).