Claudio Arrau

Claudio Arrau
	; Claudio Arrau (1974)
Imię i nazwisko	Claudio Arrau León
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1903 ; Chillán
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1991 ; Mürzzuschlag
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzyk
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 20 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Claudio Arrau León (ur. 6 lutego 1903 w Chillán, zm. 9 czerwca 1991 w Mürzzuschlag)^[1] – chilijski pianista i pedagog.

Życiorys

Był cudownym dzieckiem. W 1913 podjął formalne studia muzyczne w Konserwatorium Sterna w Berlinie (Stern'sches Konservatorium) pod kierunkiem Martina Krausego, ucznia Ferenca Liszta. Po odebraniu dyplomu w 1918 odbył pierwsze tournée po Europie. Powrócił do Ameryki w 1921, dając szereg koncertów w Argentynie i Chile. Debiutował w Londynie w 1922 roku, a w 1923 w Nowym Jorku. Dwa lata później otrzymał propozycję podjęcia pracy w berlińskim konserwatorium jako nauczyciel gry na fortepianie, na którą odpowiedział pozytywnie. Przypieczętowaniem świeżo zdobytej sławy była pierwsza nagroda na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Genewie w 1927 roku, w którym w jury zasiadali między innymi Artur Rubinstein i Alfred Cortot. W 1940 opuścił Niemcy i reemigrował do Santiago. Założył tam prywatną szkołę dla pianistów, której był dyrektorem. Jednak rok później zrzekł się tej funkcji i wyjechał do Nowego Jorku, gdzie osiedlił się na stałe.

Rodzina

W 1937 poślubił niemiecką mezzosopranistkę, Ruth Schneider, z którą miał troje dzieci: córkę – Carmen (1938–2006) oraz synów – Maria (1940–1988) i Christophera (ur. 1959).

Muzyka

W swoim repertuarze miał utwory fortepianowe z różnych epok, ale ceniony jest głównie jako interpretator muzyki romantycznej, zwłaszcza utworów Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta, Johannesa Brahmsa i Roberta Schumanna ^[2]. Niejednokrotnie wykonywał też wszystkie 32 sonaty Ludwiga van Beethovena na swoich cyklicznych recitalach m.in. w Meksyku, Paryżu, Londynie i Nowym Jorku ^[3]. Jego grę cechowała techniczna doskonałość, subtelne zróżnicowanie brzmienia, płynność prowadzenia frazy i wyrafinowane wykończenie każdego szczegółu ^[4]. Dokonał wielu nagrań w firmach fonograficznych jak: EMI, RCA, Decca, Philips Classics i inne ^[5].

Przypisy

↑ arrausite.free.fr - Claudio Arrau (fr.) [dostęp 2012-01-25]
↑ Biografia. Naxos (ang.)
↑ Claudio Arrau, Pianist, Is Dead at 88. New York Times, s.2, 10.06.1991 (ang.)
↑ Cladio Arrau. Medici (fr.)
↑ Dyskografia w bazie AllMusic (ang.)

Bibliografia

Tadeusz Hass, Claudio Arrau [w:] Encyklopedia Muzyczna PWM, Kraków 1979
arrausite.free.fr - Claudio Arrau

[AS-1] rrausite.free.fr - Claudio Arrau (fr.) [dostęp 2012-01-25]

[2] Biografia. Naxos (ang.)

[3] Claudio Arrau, Pianist, Is Dead at 88. New York Times, s.2, 10.06.1991 (ang.)

[4] Cladio Arrau. Medici (fr.)

[5] Dyskografia w bazie AllMusic (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]