Clorinde (1913)
 „Clorinde” ok. 1920 r. (siódma od prawej); na pierwszym planie bliźniacza „Cornélie” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
listopad 1910 |
| Wodowanie |
2 października 1913 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
październik 1916 |
| Wycofanie ze służby |
styczeń 1926 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
53,9 m |
| Szerokość |
5,1 m |
| Zanurzenie |
3,4 m |
| Zanurzenie testowe |
40 m |
| Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 800 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 700 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 1300 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 8 torped; od 1917: 1 działo kal. 75 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
8 × 450 mm |
| Załoga |
29 |
Clorinde (Q90) – francuski oceaniczny okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, jednostka prototypowa swojego typu. Została zwodowana 2 października 1913 roku w stoczni Arsenal de Rochefort, a do służby w Marine nationale weszła w październiku 1916 roku. Jednostka służyła podczas wojny na wodach kanału La Manche i Atlantyku, a z listy floty została skreślona w styczniu 1926 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
„Clorinde” zamówiona została na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1909 roku[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Julien Hutter, powiększając rozmiary stworzonego przez inż. Maxime’a Laubeufa projektu Brumaire[3].
„Clorinde” zbudowana została w Arsenale w Rochefort[1][4]. Stępkę okrętu położono w listopadzie 1910 roku[5], został zwodowany 2 października 1913 roku[1][3], a do służby przyjęto go w październiku 1916 roku[5]. Okrętowi nadano nazwę na cześć postaci z eposu rycerskiego „Jerozolima wyzwolona” – Kloryndy. Jednostka otrzymała numer burtowy Q90[1].
Dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
„Clorinde” była średniej wielkości oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[5]. Długość całkowita wynosiła 53,9 metra, szerokość 5,1 metra i zanurzenie 3,4 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 413 ton, a w zanurzeniu 567 ton[1][2]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN (wyprodukowane na licencji we francuskiej firmie Loire) o łącznej mocy 800 koni mechanicznych (KM)[1][3][a]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Nancy o łącznej mocy 700 KM[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13 węzłów na powierzchni i 9 węzłów w zanurzeniu[1][3][b]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 100 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[5].
Okręt wyposażony był w osiem zewnętrznych wyrzutni torped kalibru 450 mm: dwie na dziobie jednostki oraz sześć systemu Drzewieckiego, z łącznym zapasem 8 torped[1][6]. W 1917 roku na okręcie zamontowano działo pokładowe kal. 75 mm L/35 M1897[1][5].
Załoga okrętu składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][7].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Clorinde” podczas wojny pełniła służbę na wodach kanału La Manche i Atlantyku[1][3]. Okręt został skreślony z listy floty w styczniu 1926 roku[1][2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 210.
- ↑ a b c d e Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 152.
- ↑ a b c d e f Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 85.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 199.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: CLORINDE submarines (1916-1917). Navypedia. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
