Konger wschodni

Konger wschodni
	Conger cinereus
	Rüppell, 1830
	; Conger cinereus w nocy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	węgorzokształtne
Rodzina	kongerowate
Rodzaj	Conger
Gatunek	konger wschodni
Synonimy
	Conger cinereus cinereus Rüppell, 1830; Conger altipinnis Kaup, 1856; Conger flavipinnatus Bennett, 1832; Conger cinereus marginatus Valenciennes, 1850; Conger marginatus Valenciennes, 1850; Conger noordziekii Bleeker, 1857; Leptocephalus riukiuanus Jordan & Snyder, 1901; Leptocephalus caudalis Fowler, 1912; Leptocephalus congricinerei D’Ancona, 1928; Paramyrus kellersi Fowler, 1932;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konger wschodni^[3] (Conger cinereus) – gatunek drapieżnej morskiej i słonawowodnej ryby węgorzokształtnej z rodziny kongerowatych (Congridae). Jest szeroko rozprzestrzeniony i pospolity w Morzu Czerwonym oraz w tropikalnych wodach Indo-Pacyfiku^[4]^[5]. Przebywa w płytkich wodach przybrzeżnych w pobliżu raf, w zatokach, zalewach i lagunach oraz w wodach głębszych, na głębokościach do 80 m^[5] p.p.m. Okazjonalnie wpływa do estuariów. Preferuje miękkie podłoże, wodorosty i mangrowce^[3]. Ma niewielkie, lokalne znaczenie gospodarcze. Bywa poławiany komercyjnie sprzętem sieciowym i haczykowym^[3].

Jest to dosyć duża ryba o wydłużonym, węgorzowatym kształcie ciała. Otwór gębowy sięga za tylną krawędź oka. Płetwa piersiowa rozpoczyna się tuż za głową i łączy się z płetwą ogonową. Ich krawędzie są bardzo ciemne. Płetwy piersiowe jaśniejsze u nasady, przy brzegach czarniawe. Młode osobniki są jaśniej ubarwione, z miedzianozłotawymi bokami. Dorosłe mają brunatnoszare ciało^[3].

Długość ciała dorosłych osobników wynosi przeciętnie około 50 cm, maksymalnie do 140 cm^[5]. W drugiej połowie XX w. łowione osobniki miały przeciętnie 80–120 cm długości^[3].

Według stanu ze stycznia 2019 gatunek ten nie figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Takson ten został opisany naukowo po raz pierwszy przez Eduarda Rüppella w 1830 z Morza Czerwonego^[4]. W późniejszych latach opisywany przez innych autorów pod nazwami, które zostały uznane za synonimiczne^[4].

Polską nazwę zwyczajową konger wschodni zaproponował w 1982 Stanisław Rutkowicz^[3].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa rodzajowa – łac. conger, jest dawnym określeniem węgorza. Epitet gatunkowy – łac. cinereus, oznacza „popielato-szary, koloru popielatego”, od cinis, cineris „popiół”^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Conger cinereus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Conger cinereus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 226. ISBN 83-215-2103-7.
↑ ^a ^b ^c R. Fricke, W.N. Eschmeyer, R. van der Laan (eds): Catalog of Fishes: genera, species, references (electronic version). California Academy of Sciences. [dostęp 2019-01-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Conger cinereus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 25 stycznia 2019]
↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, 51, 57, OCLC 637083062 (ang.).

[itis-1] Conger cinereus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Conger cinereus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Rutkowicz-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 226. ISBN 83-215-2103-7.

[E-4] R. Fricke, W.N. Eschmeyer, R. van der Laan (eds): Catalog of Fishes: genera, species, references (electronic version). California Academy of Sciences. [dostęp 2019-01-25]. (ang.).

[FB-5] Conger cinereus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 25 stycznia 2019]

[Jaeger-6] Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, 51, 57, OCLC 637083062 (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]