Zasłonak wełnisty
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak wełnisty |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius laniger Fr. Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 292 (1838) [1836-1838] | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Zasłonak wełnisty (Cortinarius laniger Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Cortinarius laniger Fr. 1838 f. laniger
- Cortinarius laniger f. macrosemen Bidaud, Carteret & Reumaux 2010
- Hydrocybe lanigera (Fr.) M.M. Moser 1953
Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1981 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 4–10 cm, początkowo półkuliście łukowaty, potem wypukły, czasami z garbkiem. Powierzchnia matowa, włóknista lub filcowata, czasami drobno łuseczkowata, często pomarszczona i z wiekiem mozaikowa. Barwa pomarańczowo-brązowa, często z białymi włókienkami na obrzeżu[4].
Przyrośnięte, średnio gęste, początkowo jasno rdzawe, potem pomarańczowo-brązowe. Ostrza nieco jaśniejsze. Zasnówka biaława[4].
Wysokość 5–12 cm, grubość 0,8–1,5 cm, z bulwą w podstawie, sztywny. Powierzchnia jasnobrązowo-szara, często z białawymi resztkami osłony[4].
Miękki, kremowy lub żółto-brązowy. Ma słaby smak i zapach rzodkwi, silniejszy przy krojeniu[4].
Krótkie, wrzecionowate lub elipsoidalne, gęsto brodawkowane, o rozmiarach 9–11 × 5,5–6,5 μm. Wysyp zarodników rdzawobrązowy[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej i Europie. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony; występuje od Hiszpanii po około 65° szerokości geograficznej na Półwyspie Skandynawskim[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 2 stanowiska[3].
Grzyb mikoryzowy. Rośnie na kwaśnych glebach w lasach iglastych lub mieszanych[3]. grzyb niejadalny[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Zasłonak wełnisty charakteryzuje się dużym rozmiarem, bulwiastą podstawą trzonu, wełnisto filcowatym kapeluszem, szafranowo-pomarańczowymi blaszkami i dobrze rozwiniętą białą osłoną. Zasłonak dwuosłonowy (Cortinarius bivelus) ma ciemniejsze, żelazistobrązowe blaszki, słabiej rozwiniętą osłonę i rośnie pod brzozami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2018-01-11]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2015-12-16]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Mycoquebec. Cortinarius laniger. [dostęp 2018-01-11].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-10].