Dawid Taler
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1974 |
|---|---|
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: teoria i pomiary maszyn cieplnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
2002 – mechanika |
| Habilitacja |
2009 – mechanika |
| Profesura |
9 lutego 2017 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Okres zatrudn. |
od 2011 |
| Uczelnia |
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie |
| Stanowisko | |
| Okres zatrudn. |
1999–2011 |
Dawid Taler (ur. 21 grudnia 1974 w Przeworsku[1]) – polski inżynier, profesor nauk technicznych, profesor Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Technikum Mechanicznego nr 1 im. Szczepana Humberta w Krakowie. W 1999 ukończył studia z zakresu inżynierii środowiska na Politechnice Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki[1]. Doktoryzował się w 2002 na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie na podstawie rozprawy pt. Teoretyczna i eksperymentalna analiza wymienników ciepła o powierzchniach rozwiniętych, której promotorem był profesor Stanisław Gumuła. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2009 na AGH w oparciu o pracę pt. Dynamika rurowych wymienników ciepła. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał 9 lutego 2017[2].
W latach 1999–2011 pracował na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. W 2011 podjął pracę na Politechnice Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki[1], na której doszedł do stanowiska profesora[2]. W 2018 został kierownikiem Katedry Procesów Cieplnych, Ochrony Powietrza i Utylizacji Odpadów[3].
Specjalizuje się w zagadnieniach dotyczących ogrzewnictwa[1]. Opublikował ok. 330 prac[3], w tym kilkadziesiąt w czasopismach z listy Journal Citation Reports[1]. Wypromował dziewięciu doktorów. Został członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Pracownicy. Profesorowie tytularni – Dawid Taler. „Nasza Politechnika”. 5 (165), s. 7, maj 2017. ISSN 1428-295X.
- ↑ a b c Dawid Taler, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-11-12].
- ↑ a b Złota Księga Nauki Polskiej – w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2: M–Ż. Gliwice: Mastermedia, 2020, s. 577. ISBN 978-83-950638-2-4.