Denys Kołczin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Denys Kołczin
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Denys Borysowycz Kołczin

Data i miejsce urodzenia

13 października 1977
Odessa

Wzrost

190 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–1993 Czornomoreć Odessa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1993–1998 Czornomoreć Odessa 66 (0)
1993–1994 Czornomorec-2 Odessa 32 (0)
1998–2000 Krywbas Krzywy Róg 20 (0)
2000 Krywbas-2 Krzywy Róg 4 (1)
2003–2004 Czornomoreć Odessa 13 (1)
2003–2004 Czornomorec-2 Odessa 8 (0)
2004–2005 Metalist Charków 0 (0)
2005–2006 Krywbas Krzywy Róg 11 (0)
2006–2007 MFK Mikołajów 19 (0)
2007 Maszuk-KMW Piatigorsk 9 (0)
2008 Dnister Owidiopol 23 (0)
W sumie: 205 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1994  Ukraina U-16 8 (0)
1996–1998  Ukraina U-21 8 (1)
W sumie: 16 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2010–2014 SDJuSzOR Czornomoreć (asyst.)
2014–2017 Żemczużyna Odessa
2017–2018 Nywa Winnica
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Denys Borysowycz Kołczin, ukr. Денис Борисович Колчін (ur. 13 października 1977 w Odessie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek SDJuSzOR Czornomoreć Odessa. Pierwszy trener – Sawelij Semenow. Od sierpnia 1993 występował w drugiej drużynie Czornomorca Odessa, a 2 kwietnia 1995 debiutował w Wyszczej lidze w meczu z Dynamem Kijów (1:2). Po tym jak Czornomorec spadł z Wyszczej Lihi latem 1998 przeniósł się do Krywbasa Krzywy Róg. 7 marca 1999 podczas meczu z Dniprem Dniepropetrowsk zerwał więzadła krzyżowe. Wyjechał do Niemiec, gdzie jemu zrobili nieudaną operację. Potem trzy lata leczył się, lekarze w Odessie niejednokrotnie robili jemu operacje. Dopiero 5 kwietnia 2003 po długiej przerwie ponownie wyszedł na boisko w składzie drugiej drużyny Czornomorca. Latem 2004 zgodził się na przejście do Metalista Charków. Ale występował tylko w drużynie rezerw, dlatego następnego sezonu zmienił klub na Krywbas Krzywy Róg. Potem doznał nowej kontuzji, ponownie był operowany w Odessie. Po rocznej przerwie we wrześniu 2006 przyjął zaproszenie Łeonida Hajdarżiego do MFK Mikołajów. Drugą połowę 2007 roku bronił barw rosyjskiego klubu Maszuk-KMW Piatigorsk. Na początku 2008 powrócił do Odessy, gdzie został piłkarzem Dnistra Owidiopol. W końcu 2008 postanowił zakończyć karierę piłkarską[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1994 występował w juniorskiej reprezentacji Ukrainy. Na juniorskich mistrzostwach Europy w 1994, rozgrywanych w Irlandii, ukraińska reprezentacja zajęła 3. miejsce. W latach 1996–1998 rozegrał 8 meczów w składzie młodzieżowej reprezentacji Ukrainy strzelając 1 gola.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniową. Od 2010 do 2014 pomagał szkolić młodzież w Szkole Sportowej Rezerw Olimpijskich Czornomoreć Odessa. Latem 2014 stał na czele klubu Żemczużyna Odessa, którym kierował do 22 sierpnia 2017[2]. 22 września 2017 został mianowany na stanowisko głównego trenera Nywy Winnica[3]. 10 listopada 2018 podał się do dymisji[4].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]